Καινούργια Αδέλφια

Μια απρόβλεπτη επισκέπτρια

Δεν ημουν ποτε συνηθισμένη στα παρτυ μιας και πέρασα τα περισσότερα χρόνια της εφηβίας μου κλεισμενη σε ενα ορφανοτροφείο . Παρόλα αυτά δεν μου φαινόταν και τόσο κακο, θα μπορούσα να το συνηθίσω . Βέβαια αν η κολλητή μου, μου εδινε λίγη περισσότερη σημασία και σταματουσε να προσπαθει να φαει το πρόσωπο του αγοριού της τα πράγματα θα ήταν καλύτερα . 

Λίγα τραγούδια αργότερα τον είδα να την κρατά από το χέρι και να την οδηγεί στον πάνω όροφο οπου υποθέτω βρισκόταν οι κρεβατοκάμαρες .Προσπάθησα να τους σταματήσω αφού σε λίγη ώρα η Τίφανη έπρεπε να με επιστρέψει στο σπίτι αλλά ένα χέρι με τράβηξε απαλά από την μέση και με γύρισε έτσι ώστε να αντικρίσω το πρόσωπο του κατώχου του . Τα μάτια μου χάθηκαν σε αυτά του Σον και για κάποιο περίεργο λόγο ένα χαζό χαμόγελο καρφιτσώθηκε στο πρόσωπο μου . "Η Τίφανη όπως φαίνεται έχει δουλεια, καλύτερα να σε πάω εγώ στο σπίτι " είπε ενώ ταυτόχρονα περασε και το άλλο του χέρι στην μεση μου παρασέρνοντας με σε έναν αργο χωρό . Ακολουθώντας τα βήματα του τοποθέτησα τα δικά μου χέρια στο λαιμό του και ξεκούρασα το κεφάλι μου στο στήθος του απολαμβάνοντας την απαλή μουσική . "Δεν είναι απαραίτητο , μπορώ να περιμένω " του είπα και τον άκουσα να γελάει . " Ένας άντρας δεν πρέπει ποτέ  μια τόσο όμορφη κοπέλα να περιμένει , θα σε πάω εγω σπίτι , δεν δέχομαι αντηρίσεις " . Παρόλο που τα λόγια του έφεραν ένα έντονο κόκκινο στα μάγουλα μου επέλεξα να μείνω σιωπιλή και να γνέψω καταφατικά .  

Λίγη ώρα αργότερα βρισκώμουν καθισμένη στην θέση του συνοδηγού στο αμάξι του Σον σκεφτώμενη πως αρχικά ήταν λάθος μου να μπω τόσο εύκολα στο αμάξι ενός αγοριού που μόλις γνώρισα και δεύτερον πως έπρεπε να βάλω σκοπό να βγάλω δίπλομα και να αποκτείσω δικό μου αμάξι έτσι ώστε να σταματήσω να φορτόνομαι στους άλλους . Για άλλη μια φορά άκουσα το παράξενα γοητευτηκό γέλιο του Σον από δίπλα μου και γύρισα να τον κοιτάξω . "Ολα καλά ; " . Εκείνος συνέχισε να γελάει χωρίς όμως να πάρει το βλέμμα του από τον δρόμο . "Τίποτα απλά σκεφτώμουν πως δεν σε είχα για κοπέλα που θα ήθελε να οδηγεί , θα περίμενα να παλευεις για τ περιβάλλον και άλλα τετοια σχετικά . Βέβαια ακομα και έτσι δεν έχεις καμία σχεση με τις πλούσιες βασικές αυτής της περιοχής " απάντησε παγώνοντας μου το αίμα . Πέιρα μια βαθειά ανάσα και βολέυτηκα καλύτερα στην θέση μου . Όχι , δεν διάβασε την σκέψη μου , αποκλείεται . 

Φτάνοντας στο σπίτι ένα περίεργο συναίσθημα με περιτριγύριζε , κάτι σαν κάλεσμα από κάποια δύναμη ή κατι τέτοιο , δεν ξέρω πως αλλιός να το αξηγήσω . Ήμουν σίγουρη πως κάτι με περίμενε μέσα στο σπίτι , κάτι που θα άλλαζε πολλά . Οι υποψήες μου επιβαιβεώθηκαν όταν δευτερόλεπτα αργότερα διέσχιζα την κεντρική πόρτα του σπιτιού και βρέθηκα αντιμέτωπη με μια στήβα από βαλίτσες . Σύνεχισα να περπατάω και βρήκα την κ. Μιράντα να κάθετε στο σαλόνι και απεναντί της.... δεν ειναι δυνατον ... Η Μία ; 

Αφήστε με να σας εξηγήσω κάποια πραγματα . Μικρή δεν ήμουν αυτο που θα χαρακτήριζε κανείς κοινονικό παιδι , αντίθετα η μοναδική φίλη που είχα ήταν το πιο παράξενο κορίτσι του δημοτικου. Πάντα ξεχώριζε για τα μαύρα ρούχα της και τα κατάμαυρα μακρια μαλλιά της που σχεδόν κάλυπταν τελείος τα σμαραγδι γατίσια ματια της . Δεν χρειαζοταν παραπάνω από ενα χαμόγελο της για να τρέξω κοντα της , αυτη η παράξενη ενέργεια της πάντα με προσελκούσε , αυτή η ίδια ενέργεια με συνεπειρε λιγα λεπτά πριν έξω από το σπίτι , η ενέργεια μιας μάγισσας . Ναι , μπορεί να φαίνεται γελοίο αλλά η φίλη μου είχε αποδείξει από πολύ μικρη πως κατείχε τα γονίδια της γιαγιας της και πως ήταν κάτι περισσότερο από μια μεντιουμ οπου έλεγε τα χαρτια , όπως την γνωριζαν οι περισσότεροι . Δυστυχός όμως χαθήκαμε μετά το ατύχημα ... χαθηκαμε μεχρι σημερα , σημερα όπου καθοταν ακριβώς απέναντι μου σταυροπόδι με το συνηθισμενο πονηρό χαμόγελο στο πρόσωπο της . Φορούσε ενα μαυρο φανελάκι , διαφορά κολιε ήταν περασμένα στον μακρυ λαιμό της και μια σκούρι καρό μωβ φουστα κάλυπτε να πόδια της μέχρι αρκετα πιο πάνω από το γόνατο . Όπως ακριβως την θυμώμουν φορύσε καθημέρινα αρβύλες ενώ τα μαλλιά της πιο ίσια αποποτέ επεφταν στα  δεξια  του προσώπου της . 

"Σας ευχαριστώ πολύ κ. Μιράντα που με αφήνεται να μείνω εδώ μετά από ότι συναίβει , κατάλαβενεται πως μετά από τετοιες συνθήκες το μόνο μέρος που με κάνει να νοιώθω ασφάλεια είναι εκείνο που φιλοξενή την παιδική και μοναδική μου φίλη " είπε και άρχισε ξαφνηκά να κλαίει . Ήταν πολύ καλή ηθοποποιός , μπορούσε νε πείσει τους πάντες εκτώς από έμενα διοτι την ήξερα καλύτερα από τον καθένα . "Ναι κορίτσι μου καταλαβαίνω , καλύτερα ομως τώρα να αναίβεις πάνω και να τακτοποιηθείς , πρέπει να είσαι πολύ κουρασμένη . Έβαλα να σου στρώσουν στο δωμάτιο της Σεραίνα και απο αυριο θα βάλω να προσθαιθει ακόμα ένα κρεβάτι στο δωμάτιο . " απατησε η κ. Μιράντα και η Μία αφου την ευχαρίστησε για άλλη μια φορα έτρεξε στην αγκαλιά μου .  

"Μην πεις τίποτα φιλενάδα , τα ξέρω όλα , άλλωστε για αυτό είμαι σημερα εδώ " ψηθίρισε στο αυτί μου κια την έσφηξα περισσότερο πάνω μου . "Μου έλειψες παρα πολύ . " παραπονέθηκα . ¨Και εμένα μου έλειψες φιλενάδα , τώρα που είμαι εδώ όλα θα φτιάξουν μην ανησυχείς , δεν θα αφήσω κανέναν να σε πειράξει " μου απάντησε γλυκα . " Ξέρεις κάτι ; Το γεγονός ότι δεν χρειάζεται να σου εξηγήσω όλη αυτή την κατάσταση αφαιρεί ταιράστιο βάρος από πάνω μου . Πίστευω πως αν προσπαθούσα να την εξηγήσω δεν θα είχα και μεγάλη επιτυχία " της είπα καθώς την οδηγούσα στο δωμάτιο μας . "χαχαχαχαχαχ Ναι έχεις δίκιο , δεν θα μπορούσες να εξηγήσεις στον καθένα πως συγκατοικείς με βρικόλακες , και πόσο μάλλον ότι βρίσκεσαι σε σχέση με έναν από αυτους . Για να πω την αλήθεια ειληκρινά σε ζηλέυω  " ."Άφησες έξω το γεγονός πως ο προιν της φίλης μου είναι λυκάνθρωπος και από ότι φαίνεται έχει ρίξει τώρα πια το ενδιαφέρον του σε εμένα ." προσθαισα γελώντας ."Μην ανησυχεις κολλητούλα τωρα που είμαι εδώ όλα θα φτιάξουν το νοιώθω ." απάντησε ενοιγματικα .