Καινούργια Αδέλφια

Πρόσεχε

Το κουδούνι σήμαναι την λήξη των μαθημάτων και με την Τίφανη ξεκινήσαμε για την καθιερωμένη μας βόλτα με τον Λούκας . Όπως πάντα μας περίμενε χαμογελαστός και με μάτια που έλαμπαν έτοιμος για τα πάντα . Θα μπορούσας εύκολα να τον παρομοιάσεις με σκύλο που βλέπει το αφεντικό του να γυρνάει στο σπίτι από την δουλειά και ανυπομονεί να πάιξει .Τα μάτια του στο περίεργο χρώμα του κίτρινου είχαν καλοσύνη αλλά έκρυβαν μέσα τους και μια μικρή δόση παιδικότητας. Αυτό το κουταβύσιο σχεδόν βλέμμα του Λούκας με έκανε πάντα να χαμογελάω .  Η Τίφανη από την άλλη έμοιαζε περισσότερο με γάτα ναζιάρα απετιτική και μοναδική . Πέρνει πάντα αυτό που θέλει γιατι ξέρει πως να το ζητάει αν και οι σκέψεις της δεν ειναι σχεδόν ποτέ ξεκάθαρες .

Περπατήσαμε αρκετή ώρα και εγω προσπαθούσα να είμαι όσο πιο διακριτηκή γίνεται για να μην ενοχλώ το ζευγάρι . " Πώς τα πας με την νέα οικογένεια ; Άκουσα ξαφνικά τον Λούκας να ρωτάει . Δεν ήξερα τι ακριβώς να του πω μιας και ο Έρικ με είχε προιδοποιήσει πως ούτε εκείνος ήταν αυτό που έδειχνε . Συγκεκριμένα τον είχε χαρακτηρίσει τέρας. "Αρχιζω επιτέλους να συνιθίζω . " επέλεξα να πω . "Εγώ θα σου πρότεινα να προσέχεις τίποτα δεν είναι αυτό που φαινεται " μου είπε . Ένοιωθα λες και ήξερε το μηστυκο των αδελφών μου και να ήθελε να με προφυλάξει παρόλα αυτά αποφάσισα να μην του δόσω σημασεία και να επιστρέψω στο σπίτι για λιγη ξεκούραση . 

Χωρίς καμιά προηδοποίηση λίγα λεπτά αργότερα άνοιξαν οι ουρανοί και έβρεχε καταρακτοδος . Η ορατότητα ήταν σχεδόν μηδαμινή και το να περπατήσεις φάνταζε αδύνατο . Έμοιαζε σαν εκεινους τους μεγάλους τυφωνες που συνιθίζουμε να βλέπουμε στις ταινίες . Προσπάθησα να τρέξω και να βρω όσο τον δυνατόν γρηγορότερα κάποιο προσορινό καταφύγιο αλλά ήταν μάταιο . Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα βρισκόμουν πεσμένη στον δρόμο μουσκεμα και με έντονους πόνους στο κεφάλι και τα πόδια .

Δεν είχα κουράγιο ούτε να κλάψω ήθελα απλά να κλέισω τα μάτια μου και να κοιμηθώ ξεχνώντας τον οποιοδήποτε πόνο , σωματικό και μη . Δυστυχως για εμένα αυτή μου η επιθυμία δεν πραγματοποιήθηκε αφου ένα μάξι σταμάτησε ακριβώς μπροστά μου και από μέσα ακούστηκε η επιτακτική φωνή του Νέηθαν . "Μπές μέσα " τον άκουσα να λέει αλλά δεν είχα το κουράγιο ούτε να τον κοιτάξω . " Είπα μπες μέσα " επανέλλαβε δυνατότερα αλλά και πάλι είχα μηδενική αντιδραση , Το είδα να βγαίνει από το αμάξι και να με πλησιάζει επικύνδινα . Χωρις να ζητήσει την άδεια μου με άρπαξε από κάτω και με τοποθέτησε στην αγκαλιά του . Η θέρμη της αγκαλιάς του με έκανε αμέσως να νοιώσω καλύτερα και σχεδόν στεναχωρίθηκα όταν με τοποθέτησε στο κάθισμα του συνοδηγού . Μου πέρασε την ζώνη , μου έδοσε το μπουφαν του και έπειτα επέστρεψε στο τιμόνι και ξεκίνησε το αυτοκίνητο .  

Αρχικά υπήρχε έντονη ησυχία πράγμα που με έκανε να νοιώθω άβολα αλλά έπειτα από λίγο απόφάσισε να σπάσει την σιωπή . " Είσαι πολύ τυχερή που σε βρίκα , ποιος ξέρει τι θα μπορούσε να είχε συμβεί . " είπε χωρίς η φωνή του να προδίσει κάποιο συναίσθημα . "Εεεευχαριστω " ψέλησα και τυλίχτηκα καλύτερα με το μπουφάν του . " Σοβαρολογώ , ο καιρός εδώ παίζει άσχημα παιχνίδια . Αν και εσύ δεν νομίζω να φοβάσαι , πραγματικά θαυμάζω το θάρρος σου . Δεν ξέρω κανέναν που θα άντεχε να μείνει σπίτι μας μετά την ανακάλυψη του μηστυκού μας . Πως γίνεται να είσαι τόσο ήρεμη ; " "Δεν υπάρχει τίποτα για να φοβηθώ , όλοι σας έχετε αγνή ψυχή , άλλωστε αν ήταν να με πειράξεται θα το είχατε κάνει είδη . " απάντησα με θάρρος . " Δεν έχεις άδικο . Αλήθεια τι μυρίζει έτσι ; Είναι λες και κυλίστηκες με καμια ντουζίνα σκύλους " παραπονέθηκε . " Τι να σου πω τα μόνα άτομα που πλησίασα σήμερα είναι ο δύδιμος σου ο Λούκας και η Τίφανη " απάντησα αδιάφορα . Τον είδα να ρολάρει τα μάτια του και έπειτα δεν έβγαλε κουβέντα μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι . 

Έκανα ένα ζεστο αφρόλουτρο και προσπάθησα να χαλαρώσω αδιάζοντας το κεφαλι απο τις έγνοιες και τα προβλήματα . Το ζεστό χαμόγελο του Έρικ ταξίδευε στις σκέψεις μου κάνοντας την καρδιά μου να χτυπά σε πρωτόγνωρους για εμένα ρυθμούς . Ένοιωθα να πετάω στα σύννεφα και δεν ήθελα να καταίβω , όλα ήταν όμορφα εκεί πάνω . 

Βγήκα από το μπάνιο και τύλιξα την πετσέτα γύρο από του κουρασμένο μα πλέον χαλαρό σώμα μου . Δεν ήταν πολύ αργά αλλά είχα ανάγκη για λίγο ύπνο οπότε επέλεξα να φο΄ρεσω το νυχτικό μου και να μην καταίβω για βραδινό . Ξάπλωσα στο κρεβάτι και ανάσα όσο πιο αργά και βαρειά μπορούσα ώστε να χαλαρώσω . ΄<ημουν έτοιμη να αποκοιμηθώ όταν έλαβα μήνυμα από τον Λούκας . " Προσεχε ".