Καινούργια Αδέλφια

Καινούργιος φίλος

Το κουδούνι χτύπησε συμαίνοντας το τέλος των μαθημάτων και χωρίς να χάσω χρόνο έτρεξα να βρώ την Τίφανη στην είσοδο . Από δίπλα μου είδα να περνάει η Κρίστιν με χαμηλομένο το κεφάλι σαν βρεγμένη γάτα και ασυναίστητα χαμογέλασα . Προσπάθησα να συγκρατηθώ αλλά δεν τα κατάφερα . Ότι και να έπαθε νωμίζω πως της άξιζε . 

Με το που συνάντησα την Τίφανη με αγκάλιασε σφηκτά και έπειτα άρχισε να με τραβάει από το χέρι σε μια άγνωστη μέχρι τότε για εμένα κατεύθηνση . "Πάμε για καφέ , δεν έχω όρεξη να κλειστώ στο σπίτι ακόμα . " είπε τελικά και άρχισα να γελάω . Όταν θέλει μπορεί να γίνει πολύ πιστική αλλά και πιεστική , παρόλα αυτά δεν θα μπορούσα να της θυμώσω εύκολα. Στην διαδρομή μου είπε πως θα μου γνώριζε το αγόρι της και αμέσως μου κόπηκαν τα πόδια , δεν είχα ιδέα πως να συμπεριφερθω και σίγουρα θα γινώμουν ρεζίλι . 

Όταν φτάσαμε αυτός καθώταν είδη εκεί και μας περίμενε . Είχε μεγάλη σωματική διάπλαση και δέρμα ελαφρός σκούρο . Το χαμόγελο του ήταν έντωνο αλλά αυτό που με κέντρισε ήταν τα μάτια του . Αν τα κοίταζες στο φως έπερναν το χρώμα του κεχριμπαριού . Ήταν ιδιαίτερα μυώδης και όταν σηκώθηκε να αγκαλιάσει την Τίφανη κατάλαβα πως ήταν και πολύ ψηλός . Έμοιαζε με ντουλάπα . Δεν είχα δεί ποτέ πιο γεροδεμένο άτομο και σίγουρα η διαφορά που είχα με την λεπτοκαμωμένη Τίφανη τους έκανε ένα ταιριαστό ζευγάρι . 

Ήταν σχεδόν βέβαιο πως με τον Λούκας θα τα πηγαίναμε καλά. Ναι αυτό είναι το όνομα του Λούκας Σενιγκ .  Ήταν από την αρχή πολύ φιλικός μαζί μου και δεν με έκανε να νοιώθω άβολα ή πως κρατάω το φανάρι . Ήταν σαν να ήμασταν φίλοι από χρόνια . Το βλέμμα του ήταν καθαρό και συχνά φαινώταν πιο λαμπερό από το συνιθισμένο αλλά αυτό άλλαζε συχνά κάνωτας το αδύνατο να παρατιρηθεί . 

Έπειτα από ώρα και αφού η Τίφανη είχε παραγκήλει τον δεύτερο καφλε της η κουβέντα πήγε στην σημερινή πανσέληνο . Πάντα μου άρεσε να παρατηρώ το φεγγάρι και τα αστέρια οπότε αναίφερα πως θα ήθελα πολύ να την δω . Η Τίφανη κλασικό κορίτσι αμέσως αινθουσιάστηκε και πρότεινε στον Λούκας να μας συνοδέψει σε μια αξέχαστη βόλτα στην πανσέλινο όπως είπε κατά λέξη . Δυστυχώς όμως για εκείνη ο Λούκας δεν φαινώταν διατεθυμένος να μας ακολούθήσιε αφού όπως υσχηρίστηκε είχαν προκήψει κάποιοες δουλειές στο μαγαζί του πατέρα του . Τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα όταν αναίφερε πως δεν ήθελε να πάμε να την δούμε μόνες μας γιατί θα ήταν επικίνδυνα αλλά και οι δύο τον αγνωήσαμε επιδηκτικά . 

Δεν θα έχανα με τίποτα στον κόσμο μια τέτοια βόλτα αφού στην περιοχή που διέμενα εγώ προν έρθώ να μείνω με την οικογένεια Κίρσον το φεγγάρι δεν ήταν εύκολα ορατό αφού κρύβονταν πίσω από τις ψηλές ποληκατοικίες . Ένοιωθα πάντα μια βαθιά σύνδεση με το φεγγάρι και το αίσθημα της απαγόρευσης δεν μου άρεσε ποτέ οπότε η συμπεριφορά του Λούκας δεν με χαροποίησε ιδιαίτερα . 

Σε λίγο ένοιωσα το κινητό μου να δονήται στην τσέπη μου και το σήκωσα αμέσως ." Παρακαλώ ; " ρώτησα και η απάντηση ήρθε αμέσως . " Γεία σου Σεράινα ο Έρικ είμαι , η μαμά μου ανέθεσε να σε ρωτήσω πότε θα επιστρέψεις για να ετοιμάσει το δείπνο . " " Μάλλον αργά το βράδυ , θα πάμε στο δάσσος με την Τίφανη να δούμε το φεγγάρι . " απάντησα και τον ένοιωσα να αναστατόνεται . Του πείρε μερικά δευτερόλεπτα να απαντήσει και στην φωνή του διαγράφονταν η ανησυχία . "Καλύτερα να γυρίσει σπίτι , δεν νομίζω πως θα ήταν καλό να μείνεται μόνες στο δάσσος . Αν επειμένεται όμως να πάτε καλύτερα να σε συνοδέψω " "Δεν χρειάζεται Έρικ , όλα είναι εντάξει δεν θα πάθουμε τίποτα . Πές στην Μιράντα ότι δεν θα αργήσω , κλείνω " είπα και τερμάτησα την κλήση . 

" Μένεις με τους Λάικενς ;" άκουσα την ξαφνηκή ερώτηση του Λούκας και παραξενέυτηκα . " Ναι κατά κάποιο τρόπο με υοθέτησαν , συμβαίνει κάτι ; " τον ρώτησα και φάνηκε σκεπτικός. "Όχι απλά καλό θα ήταν να προσέχεις , αυτό μπορώ να σου πω μόνο . Να προσέχεις ."