Καινούργια Αδέλφια

Πόρτες και μυστικά

Άρχισα αμέσως να τοποθετώ τα πράγματα που είχα φέρει μαζί μου σο δωμάτιο και έπειτα αποφάσισα να ξαπλώσω στο κρεβάτι αναζητώντας λίγη ξεκούραση . Όπως είχα προβλέψει μερικές στιγμές αργότερα άκουσα ένα χτύπημα στην πόρτα μου και κατευθήνθηκα με αργά βήματα προς τα εκεί . Την άνοιξα και αντίκρισα έναν ηλικιωμένο κύριο με μεγάλο χαμόγελο. " Καλησπέρα δεσποινής , ονομάζομαι Ρότζερ και είμαι ο μπάτλερ του σπιτιού. Θα ήθελα να σας ανακοινώσω ότι το δείπνο σερβιρίστηκε" μου είπε αφου πρώτα υποκλίθηκε . Μου φάνηκε αστείο αλλά δεν το σχολίασα αποφεύγοντας έτσι τυχών παρεξηγήσεις . 

Καταίβηκα της σκάλες που οδηγούσαν στην τραπεζαρία και κάθισα εκεί που μου υποδήχτικε από τον Ρότζερ . Όλα τα αγόρια βρισκώταν στο τραπέζι παρόλα αυτά το δείπνο σερβιρίστηκε μόνο σε εμένα και την Μιράντα προκαλώντας την περιέργεια μου . "Συμβαίνει κάτι γλυκιά μου ; Δίχνεις μπερδεμένη . " με ρώτησε η Μιράντα και έγνεψα αρνητικά . " Όλα είναι καλά απλά αναρωτιώμουν γιατί ήμαστε οι μόνες που τρώμαι . "είπα . Με κοίταξε για λίγο ανήσυζη και έπειτα έριξε ένα κοδικοποιημένο βλέμμα στα παιδιά της . " Όλα είναι καλά , απλά από ότι φαίνεται είχαν βγει νωρίτερα και δείπνησαν με τις παρέες του " μου απάντησε . Έπειτα από αυτό δεν μίλησε κανείς και το μόνο που ακουγώταν ήταν ο ήχος που κάνει το κουτάλι όταν ακουμπά το πιάτο . 

Αργότερα αποφάσισα να περιφερθώ για λίγο στην νέα μου κατοικία . Αφού έπρεπε να μείνω εδώ θα ήταν καλύτερα να γνωρίζω τα κατατόπια. Από μικρή λάτρευα την εξερεύνηση και ιδιαίτερα ότι είχε να κάνει με μυστήριο και μυστηκά . Έτσι η ζωή σε ένα τόσο παλιό καστρο κάθε άλλο από βαρετή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί .

Το σπίτι  είχε δύο ορόφους και μια σοφίτα. Το δωμάτιο μου βρισκόταν στον πρώτο όροφο όπως και όλα τα άλλα υπνοδωμάτια. Ο δεύτερος όροφος ήταν γεμάτος με κλειδαμπαρομένες πόρτες. Ίσως το να πάω εκεί δεν ήταν και η πιο συναιτή λύση αλλά η περιέργεια μου για άλλη μια φορά ήταν πιο δυνατή από την λογική .  Προχώρησα στον μακρύ διάδρομο προσπαθώντας να βρω ανοιχτή πόρτα αλλά μάταια, ήταν όλες κλειδωμένες. Είχα αρχίσει να απογοητεύομαι και να επιθυμώ να ταπαρατήσω αλλά τα πόδια μου με πήγαιναν μόνα τους . Φτάνοντας στο τέλος του διαδρόμου βρέθηκα και η μόνη ανοιχτή πόρτα . 

Μπήκα μέσα διστακτικά .Το ξύλινο δάπεδο κάτω από τα πόδια μου έτριζε. Μέσα στο δωμάτιο επικρατούσε ψύχρα και από ότι φαίνεται αυτό το δωμάτιο είχε πολλά χρόνια να χρεισιμοποιηθεί. Παντού υπήρχαν ιστοί από αράχνες και η σκόνη σχεδόν σε έπνιγε . Η μυρωδιά της μούχλας ήταν αισθητή και αποπνικτηκή κάνοντας την διαμονή μου στον χώρο ακόμα πιο δύκολη .  

Κοίταξα γύρο μου. Ένα παλιό σκονισμένο γραφείο, μια σκουριασμενη γραφομηχανή, κάδρα με ασπρόμαυρες φωτογραφίες , μια βιβλιοθήκη και ένα σπασμένο παράθυρο. Κοίταξα πιο προσεκτικά τις φοτογραφίες,παντού αποικονίζονταν ένας λευκομάλλης άντρας με μουστάκι να κρατάει κάποιο βιβλίο. Πήγα στη βιβλιοθήκη και πήρα δύο βιβλία στα χέρια μου. Όπως το περίμενα, ο συνγραέας ήταν ο ίδιος και για τα δύο βιβλία. Άρθουρ Κίρσον. Κοίταξα τον συνγραέας και άλλων βιβλίων για να βεβαιωθώ . Ήταν ακριβώς ίδιος. Αναρωτιόμουν όμως γιατί υπήρχαν τα πράγματα του σε αυτό το δωμάτιο.Ήταν λίγο ανατριχιαστηό αν το σκεφτώταν κανεις . 

Άρχισα να περιεργάζομαι τις νέες πληροφορίες στο κεφάλι μου αγνωόντας το πόσο αργά ήταν . Μόνο όταν κοίταξα την πανσέλινο που δέσπωζε στον νυχτερινό ουρανό πείρα την απόφαση να επιστρέψω στο δωμάτιο μου και να ξεκουραστώ . Ή μέρα μου ήταν αρκετά δύσκολη και σίγουρα χρειαζόμουν ξεκούραση. 

Καταίβηκα της σκάλες και κατευθήνθηκα στο δωμάτιο μου όταν ένοιωσα το βλέμμα κάποιου καρφωμένο πάνω μου . Γύρισα απότωμα και αντρίκροισα τον Τζάκς . Είχε καρφώσει το βλέμμα του πάνω μου και μου χαμογελούσε . Το κολιέ με τον δράκο στον λαιμό του άστραφτε στο σκοτάδι όπως φαινώταν να κάνουν και τα μάτια του . Ένοιωσα αμέσως να ανατριχιάζω ολόκληρη και να τρέμω ανεξήγητα . "Όλα καλά ; " τον ρώτησα . " Δεν ξέρω ακόμα θα δείξει στην πορία ." μου απάντησε καθώς με πλησίασε . Έπιασε μια τούφα από τα κόκκινα μαλλιά μου και την έφερε κοντα στην μύτη του εισπνέωντας δυνατά . " Έχεις υπέροχο άρωμα " μου είπε και έμεινα κόκκαλο .  Όλη αυτή η συμπεριφορά ήταν άκρως ανατριχιαστηκή και έπρεπε να απομακρυνθώ το συντομότερο . "Καλύτερα να πηγαίνω , είναι ανάγκη να κοιμηθώ " είπα . " Όπως επιθυμείς , θα τα πούμε αύριο μικρή "