Καινούργια Αδέλφια

Λυκάνθρωπος

Όποιος πιστεύει πως το ξυπνητήρι είναι ο χειρότερος τρόπος για να ξυπνήσει κανείς πρέπει να δοκιμάσει να ξυπνήσει από κάποια ακτίδα του ήλιου να του καίει τα μάτια . Άνοιξα τα μάτια μου και βρέθηκα αντιμέτωπη με μια καινούρια πρόκληση . Το σώμα μου πονούσε παντού , είχα πιαστεί ολόκληρη . Μπροστά μου και γύρο  απλωνώταν μια σκοτινή σπηλία και εγώ ήμουν ξαπλωμένη σε ένα πρόχειρα φτιαγμένο κρεβάτι από φύλλα . Δεν μπορούσα να θυμηθώ πως βρέθηκα εκεί  η μνήμη μου ήταν θολή . 

Ξαφνικά ακούω έναν παράξενο θόρυβο από πίσω μου και γυρνώ απότομα μόνο και μόνο για να αντικρίσω τον Λούκας ημίγυμνο . Σοβαρολογώ , το πάνω μέρος του σώματος του ήταν εντελώς ακάλυπτο και είχα πλήρη θέα στο γυμνασμένο κορμί του και τους κοιλιακούς του . Ήξερα ότι ήταν γυμνασμένος μιας κια κάθε φορά που αγκάλιαζα τον υπερμεγέθη φίλο μου ένοιωθα τα μπράτσα του γύρο μου . Το γεγονός ότι ακόμα βρισκώμουν ξαπλωμένη τον έκανε να φαίνεται ακόμα ψηλότερος , σχεδόν τρομαχτηκός . Στα χέρια του κρατούσε έναν δίσκο με φαγητό και το πρόσωπο του στολίζονταν από ένα ασυνήθηστα μεγάλο χαμόγελο .  

"Καλημέρα όμορφη " είπε και μου έδοσε τον δίσκο . Είχε έρθει τόσο κοντά μου και το γεγονός ότι δεν φορούσε μπλούζα με έκανε νευρική . Φάνηκε να καταλαβαίνει την σύνχιση μου και έτσι πείρε τις απαρρέτειτες αποστάσες αρπάζοντας ταυτόχρονα την μπλούζα του από το έδαφος και περνώντας την στο σώμα του .

"Θυμάσαι τι συναίβει χτές ;" Με ρώτησε χωρίς να με κοιτάει στα μάτια . "Ναι " είπα ψέματα και μόνο τότε με κοίταξε .Έβλεπα την καχιποψία στο βλέμμα του αλλα για καποιον λογο ημουν σιγουρη πως δεν θα μπορουσε να με αμφισβητήσει . "Και δεν φοβάσαι ; Γιατί δεν τρέχεις να κρυφτείς ; "  ρώτησε σχεδόν αξαγριομένος  . Φαίνοταν ξεκαθαρα πως η αντιδραση μου δεν ηταν η καταληλη μα στο σημείο που φτασαμε δεν μπορουσα να αλλαξω κάτι , έπρεπε να συνεχισω το θεατρο .. "Γιατι να σε φοβάμαι Λούκας;Είσαι φίλος μου ; "  "Μην με κοροιδεύεις Σεράινα , Είδες το τέρας που κρύβω μέσα μου και δεν φοβάσαι ;" Για λιγο φανηκε να χάνεται στις σκέψεις του ομως μετά απο λίγο με κοιτούσε στα μάτια με τέτοια σιγουριά που δεν είχα ξανά δει σε άνθρωπο ." Μα φυσικά και δεν θα φοβόσουν , εσύ είσαι μοναδική , δεν θα έμοιαζες ποτέ σε κανέναν άλλο . Ίσως να είναι και αυτό που με πραβάει πάνω σου "είπε και αμέσως πετάχτηκα προς τα πίσω .  

Με το άκουσμα της λέξης τέρας ξύπνησαν μέσα μου οι αναμνύσεις της χθεσινής νύχτα . Ένα πλάσμα που μόνο στα όνειρα και στα παραμύθια θα μπορούσε να υπάρξει , ένα πλασμα πέρα απο κάθε φαντασία . Λύκος στο μέγεθος αρκουδας , δόντια πυ σε δευτερόλεπτα θα ξέσκιζαν οποιαδύποτε μορφη ζωής , νύχια πιο εχμηρα απο μαχαίρι και φυσικά ανθρωπινα μάτια . Αυτο το ζεστο καστανό χρώμα που απο τότε που ήρθα σε αυτο το μέρος εκανε τις μέρες μου λιγότερο βαρετες . Όμως είναι δυνατόν αυτό ; Λυκάνθρωποι; Νόμιζα πως οι βρικόλακες ήταν κάτι καινούριο και σιγουρα το πιο παραξενο πραγμα που θα μπορούσε να μου συμβει, όμως για αλλη μια φορα τα πράγματα αματρέπονται . Λυκάνθρωπο , βρικόλακες , όλα αυτά είναι τόσα πολλά για να τα αντέξω . Και ακόμα τι είναι αυτο το τελευταίο ; 

" Τι εννοείς όταν λες ότι αυτό ειναι που σε τραβαει σε εμένα ; " τον ρώτησα και απομακρύνθηκα ακόμα περισσότερο . Εκείνος με κοίταξε με ένα βλέμμα γεμμάτο περιέργεια ." Νόμιζα πως το είχες καταλάβει "είπε και μίκρυνε το κενό ανάμεσα μας με δυο βήματα προς το μέρος μου έχοντας ακομα στο προσωπο του εκείνο το ανατριχιαστηκό χαμόγελο. " Φυσικά και όχι είσαι το αγόρι της Τίφανη. " απάντησα θυγμένη . Μα γιατί κοπέλα με πέρασε δηλαδη " Από ότι φαίνεται δεν ξέρεις τίποτα για τους λυκάνθρωπους" . Η ερώτηση βγήκε σχεδόν ασυναίσθητα από το στώμα μου . " Σαν τι να Ξέρω; "

"Είναι πολύ απλό μικρή μου . Οι λυκάνθρωποι όπως και οι λύκοι , ζούμε σε αγέλη  , ύπαρχουν πολλά θυλικά στην αγέλη αλλά μόνο ένα για τον καθένα μας . Έτσι και βρούμε το κατάλληλο κορίτσι μένουμε για πάντα μαζι του , πως να στο αξιγήσω , ήμαστε ιδιαίτερα μονογαμικοί, ο καθενας εχει το ταιρι του σταλέμενο από την θεα του φεγγαριου .Δεν νομίζω πως η Τίφανη είναι η κατάλληλη για εμένα , μια και δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου μαζι της μετά από χρόνια . Με εσένα όμως είναι διαφορετικά  κατι πάνω σου σε κανει ακαταμάχητη και πιστεψε με οσο και να προσπαθω απλα δεν μπορω να αντισταθω, σε θέλω δικη μου , τώρα και για πάντα . Άλλωστε η Τίφανη και εγώ χωρίσαμε χτες το βράδυ , από οτι φαίνεται βρηκε καινούριο παιχνίδι , δεν μπορω να πω οτι με πείραξε ιδιαίτερα . " είπε και έπιασε το χέρι μου . Αμέσως το τράβηξα και τον κοίταξα άγρια . "Λοιπάμαι Λούκας αλλά δεν μπορώ να ανταποδώσω τα συναισθήματα σου . Επιπλέον η Τίφανη είναι φίλη μου και δεν θα έβγαινα ποτέ με πρόιν φίλης ." "Μπορώ να περιμένω , προς το παρόν ετοιμάσου να σε πάω σπίτι όλοι ανησυχουν " είπε και με τράβηξε .Ήμουν πολύ κουρασμένη και δεν είχα το κουράγιο να αντισταθώ και έτσι τον άφησα να με πάει με το αυτοκίνητο ως το σπίτι . 

Με άφησε λίγα μέτρα μακριά από το κάστρο και έφυγε σαν αστραπη . Πριν καλά καλά συνηδειτοποίσω κάποιος με είχε σηκώσει στον αέρα και είχε περάσει τα χέρια του γύρο μου  . Τα μάτια μου συναντήθηκαν με αυτά του Έρικ και έπειτα το παράδειγμα ακολούθησαν τα χείλη μας . Πρώτη φορά με φιλούσε με τόσο πάθος . Ένοιωθα όλα όσα ήθελε α μου πει μέσα από την κινήσεις και τους αναστεναγμούς του , στον τρόπο που με κρατούσε , τον ένοιωθα πιο κοντά μου από ποτέ . "Μην ξαναφύγεις ποτέ μακριά μου , κόντεψα να πεθάνω από την αγωνία μου" ψυθήρισε πάνω στα χείλη μου . "Δεν πρόεκειται να φυγω ποτε μακριά σου " απάντησα. .