Mine Alone!

Chapter 31: Rehearsal Dinner

Glen's POV

Its confirmed! I am going to be a father! Hindi ko maitago ang excitement na nararamdaman ko. Hindi ako nakatulog ng maayos kagabi kakaisip kung anong ipapangalan ko dito kung sakaling lalaki o babae ang magiging anak namin ni Jennifer.

Ang sarap niyang pagmasdan habang nakatulog. Gusto ko siyang halikan sa lahat ng sulok pero baka magising siya.

XX

Jennifer's POV

"Glen? Ang aga mo naman yata" he was standing on the wide window kung saan makikita mo ang maliit na siyudad.

"So Glen nalang ngayon?" Tumalikod ito at humarap sakin ng nakangiti. Ang gwapo niyang tignan kahit nakapambahay lang.

Mas gwapo pa nga yata siyang tignan ngayon kesa yung laging formal at seryoso.

I smiled at him and he came near me. Niyakap niya ako ng mahigpit at hinalikan sa noo. Sa ilong. At sa labi.

"Ngayon pala yung rehearsal dinner ni Anna, pinamove niya. She called a while ago" sabi nito. Napakunot ako ng noo. Nagmamadali ba talaga siyang ikasal. Haay.

"Panu yan don't tell me pati kasal minove na bukas ha!" Sabi ko kay Glen ng may pagtataka.

"I dunno. She just asked us to be there."

"Bakit di niya sinabi sakin.. nagtatampo nako sakanya.." naalala ko kasi ung araw na nakita kong magkasama sila. Hindi lang minsan pero dalawang beses na.

Tatanungin ko sana si Glen pero ayokong masira ang mood ng magandang umaga. I shrugged and just let it go for a while.

"What's wrong?" Napansin niya siguro yung pagbago ng reaksyon ko.

"She wanted to talk to you but you eere sound asleep kaya nga ako nalang sumagot ng phone mo" kinuha niya ang mga kamay ko at dinala ako sa kusina.

"Eat. Baby and mommy needs it" Napangiti ako at kumain kami ng breakfast ng sabay.

XX

Its almost 8pm wala pa si Glen. I wonder if he forgot. I was already good to go and waiting for him to come. Naka light make up ako at kinulot ko ang buhok ko. Gamit ko ay isang black na cocktail dress na backless.

Ayoko namang tumbasan si Anna. Hahaha. This is her day. I took a deep breath and a last glance at the mirror ng biglang may nag doorbell. I quickly pat powder on my face tska kinuha ang sling bag ko sa kama.

I opened the door and..

I felt someone grab me another set of hands blindfolded my eyes. I tried to scream pero everything went black and nothing came out.

--

"Okay na mam. Andito na kami" masyadong distinc ang mga boses.. nanghihina ang buong katawan ko..

"Gisingin niyo na" narinig ko ang kaninang boses na gumising saakin.

Inalis ang blindfold ko at nakahiga ako sa malambot na kama. Nasa isang room kami kung saan binabantayan ako ng 6 na mga lalaki at isang babae.

Nakaitim silang lahat nakasuot ng suit. Ngumisi yung lalaking nagtanggal ng blindfold ko.

"Please. Ano bang kailangan ninyo? Pera ba" nagmakaawa na ako. Umaasa akong pera lang ang kailangan nila.

"Umupo ka" walang expression na sabi ng babae. Umupo naman ako at nagmamakaawang tumingin sa kanya. Binaling niya ang tingin sa aking damit.

"Tanggalin niyo ang mga handcuffs niya at dalhin niyo siya sa tapat ng salamin." Utos nia. At agad naman lumapit saakin ang 2 lalake. Yung dalawa ay nakatayo sa may pintuan at nagmamanman lang.

Dalawa pa sakanila ay may inilabas na mga itim na briefcase. At inaayos ito sa may salamin. Natakot ako. Pumalag ako. Sumigaw ako.

"Shhh.. wag kang maingay" sabi saakin nung babae.

"Ano bang kasalanan ko? I don't know you people. Please" tumutulo na ang mga luha ko. Hindi ko alam kung anong dapat kong gawin o sabihin. Nasaan ka glen..

Dinala nila ako sa harap ng isang malaking salamin at pinaupo sa isang magarang wooden chair sa harap nito. Mukhang magara ang kwarto na ito. Antique ang mga gamit at malawak. Nasa hotel kami?

Humihikbi ako at patuloy na nagmamakaawa na pakawalan nila ako. Pinunasan nung babae ang mga luha ko at kumuha ng isa pang upuan at umupo siya sa tabi ko. Hinawakan ko ang kamay nia at ikinagulat naman niya.

"Please help me." Hindi ko na maisip pa ang sasabihin kundi please at help.

"Be quiet." Un lang ang sinabi nia at nagpatuloy na pinunasan niya ang mga luha ko.

XX

Hanggang ngayon ay nagtataka ako kung bakit ako nandito. Tumigil nako sa pag iyak and I was looking for a way out. Napansin kong yung mga guard ay labas pasok sa silid. Maybe pag tumalikod yung babae makakatakbo ako.

Tinitigan ko ang sarili ko sa salamin.. I was wearing light make up. Inisip kong human trafficking ang modus nila so I just had to escape.

Niready ko ang sarili ko sa kung ano mang pwedeng mangayari. Mahihirapan akong tumakbo dahil sa ipinasuot sakin na strap-on pumps. Dahan dahan ay inaalis ko ito para pagtakbo ko hindi magiging hassle.

May kinuha sa cabinet yung babae it was a gorgeous black cocktail dress that had diamond details. I wondered even more. Ano ito? Gagawin akong hostess? Hindi pwede. Buntis ako. Kailangan kong mahanap si Glen. Sigurado ay ipapakulong niya ang mga ito. Hahanapin niya lahat ng kasabwat at pagbabayarin niya.

Habang isinusuot ko ang dress ay inaayos nung babae ang ibang gamit sa kama. Kunyari nalang akong dahan-dahan na nagbibihis. The guard left at least 3minutes ago at di pa bumabalik. Agad kong natanggal ang sapatos at tumakbo sa pinto.

"Hey!" Sigaw niya pero di ko na piniling tumingin pa. I was running towards nowhere. I heard footsteps and saw 3 of the guards running behind me. I knocked and screamed at every door.

Parang endless ang hallway ng hotel. Hanggang nakita ko ang fire exit. Bumaba ako hanggang sa marating ko ang dead end. Umiiyak nako sa takot. Oo takot na takot ako.

Dahil sa lahat ng pinalad na tao sa mundo.. hindi ako isa sakanila.. hindi ko matanggap na hanggang dito nalang ako. I was still running and I felt my legs were numb. Buti at carpeted ang hotel if not baka kanina pa ako huminto.

I reached another stairs going down. Ito na siguro ang papuntang main hall ng hotel sa ground floor. I had a glimpse of hope. I went down and heard some people and glasses noisily making sounds..

As soon as I ran down there was a man with a microphone standing at what seems to be a balcony dividing the stairs in two parts. Ngumiti ako. Hindi. Natuwa ako. My heart skipped a beat! Someone can save me. Sa isip isip ko. I skipped down the stairs faster and he noticed me..

Then he looked down in what seems to be a crowd of people and held onto his mic.. "Ladies and Gentlemen, the star of the night!". I was dumbfounded but I continued getting near him.

Baka nagkamali siya, nalapitan ko na siya at akmang bubulungan sana ng tulong pero nagulat ako sa kasama nito.

When we looked eachother in the eye he smiled wide. I was confused. He guided me pababa ng hagdan at dinala sa stage ng main floor.

"JENNIFER, SAY YES?" He kneeled down in one knee. Nalilito at nagugulat padin ako sa mga pangyayari. The crowd went silent. He was kneeling with a diamond heart shaped ring in front of me. Oh my Glen.

I cried and wiped my tears with both hands. Hinawakan ko ang mga nanginginig na kamay nito. "Yes"

"Ladies and gentlen! Please welcome our newly engaged couple" nagpalakpakan ang mga tao at niyakap ako ni Glen sa tuwa. He kissed my forehead and my nose then finally my lips...

What just happened?