Young Adult

HOOFDSTUK 22

Bratt Wexler
______________
13 juli 2013
______________

"Meestal wanneer mannen trouwen worden ze dik." Zei Roger. Hij schonk Whiskey in een glaasje.

"Hmm." Ik nam een slok van mijn drank en keek zoals gewoonlijk naar de overzicht die ik had van London. De te lange files, de grijze gebouwen en de bezwete of glimlachende mensen.

"Ze hebben dan ook geen vrijheid meer." Roger kwam naast mij staan en nipte aan zijn drank voordat hij weer sprak. "Weet je wat dat is? Eindelijk ben je van je moeder verlost en dan zit je weer met een tweede."

Ik schudde mijn hoofd en dronk snel mijn glas leeg.

"Je wordt soms ook huisman-"

"Roger, stop maar. Wat je ook zegt, ik ga trouwen. Je ondersteunt mij of niet. Dat is het enige wat ik wil weten."

Ik keek hem strak aan. Ik wist dat hij Xiomara niet mocht, maar als beste vriend moest hij mij ondersteunen met hetgeen waarmee ik me gelukkig probeerde te maken.

"Je krijgt mijn volle ondersteuning als je wilt trouwen, trust me bro, maar waarom met Xiomara?"

"Omdat ik van haar hou." Antwoordde ik onmiddelijk. Zonder te twijfelen, dus ik hield wel van haar. Niet dat ik daarvoor twijfelde.

"Dat denk je." Hoorde ik Roger mompelen, maar ik reageerde niet erop. Ik liep weg van de balkon en zette mijn glas op een tafeltje. Ik pakte mijn donkerrode jas van mijn bed en trok het aan.

Roger trok van hem ook aan en samen verlieten we de kamer en later ook de apartement. De limo stond al voorop te wachten en we stapten meteen in.

"Maar serieus, Bratt. Wil je dit echt?" Vroeg Roger weer. Hij zat tegenover mij.

Ik zuchtte en keek uit het raam. Ik wist wat ik wilde. Ik had een succesvolle carrière, een goed leven, goede vrienden, een groot huis en een appartement. Ik woonde nog niet in het huis omdat het veels te groot voor mij alleen was. Daarom wou ik trouwen. Ik wou met een vrouw die mijn achternaam droeg erin gaan wonen. En op dit moment was Xiomara die vrouw. De vrouw die ik in minder dan een uur ten huwelijk zou vragen.

"Ik wil dit echt. " Zei ik als antwoord op Rogers vraag. "Ik wil met Xiomara trouwen."

"Als je dat zegt mag je weten dat ik er ben als je beste man."

_________

Ik weet niet waardoor het kwam, maar ik voelde mij vreselijk ongemakkelijk. Moest ik in plaats daarvan niet nerveus zijn. Nerveus om haar abtwoord en niet ongemakkelijk alsof ik niet hier hoorde.

Ik streek vol ongemak over het geel doosje dat in de zak van mijn pantalon zat.

Via de glazen deuren van restaurant Satisfaction zie ik Xiomara en Mikaila lopen naar de ingang. Xiomara deed de deuren open en stapte met opgeheven kin naar binnen. Ze was gekleed in een elegante rode jurk die tot haar knieën reikten. Achter haar aan liep Mikaila met een nors gezicht. Waarschijnlijk hadden ze weer ruzie. Ik zuchtte en zette een grote glimlach op. Miika (Mikaila) was de eerste die mij opmerkte. Haar norse mond veranderde in een kleine waterige glimlach en ze prikte Xiomara in haar zij. Ze keek haar gëirriteerd aan en wou haar net afsnauwen totdat ze mij in de gaten kreeg. Ze zei iets tot Mikaila, die met haar ogen rolde toen Xiomara daarna op mij af kwam lopen.

Ik stond ongemakkelijk op van de tafel en ontving haar slanke lichaam in mijn armen. Ze had een heerlijk ruikende parfum opgedaan. En ik begroef mijn gezicht voor een paar seconden in haar haar nadat ik haar een kus op haar wang had gegeven.

"Je ziet er prachtig uit, Xiomara." Fluisterde ik in haar oor en liet haar toen los. Ik liep naar haar stoel en trok het achteruit voor haar.

"Oh Brattie." Zei ze glimlachend en ging zitten, terwijl ik probereerde om niet in te krimpen bij het horen van de troetelnaam.

Ik wenkte naar Roger en Mikaila, die in de deuropening stonden, dat ze konden gaan en nam toen plaats tegenover Xiomara.

"Zo, uhm, hoe was je dag?" Vroeg ik. Tot mijn verbazing rolde Xiomara met haar ogen en begon toen te lachen.

"Oh Brattie stop daarmee en doe hetgeen waarvoor je mij hier naartoe hebt gebracht." Zei ze toen.

Ik keel haar niet begrijpend aan. Hoe wist ze het? Had Miika het dan verklapt ofzo? "Waarover heb je het?" Vroeg ik onzeker.

Xiomara rolde nog eens met haar ogen. "Serieus, Bratt? Je doet al een paar dagen zo mysterieus en nerveus. Je stuurt Mikaila met een limo. Restaurant Satisfaction. Alles wijst erop dat je mij ten huwelijk wil vragen. So get over with it." Ze glimlachte breed en keek mij aan met van die felgroene ogen.

Ik keek haar wat verbouwereerd aan. Ik was de weg even kwijt. Ik had dit niet verwacht en het maakte alles ongemakkelijker. Ik wist even niet meer wat ik moest doen. Moest ik nog op mijn knieën gaan en een preek houden voordat ik haar ten huwelijk vroeg of moest ik haar het doosje gewoon geven. Ik ging voor het tweede. Dat had ik toch ook in films gezien. Het bleef romantisch. Denk ik.

Ik haalde het geel doosje uit mijn broekzak en gaf het aan Xiomara. Ze sloeg een hand voor haar mond en staarde vol ongeloof ernaar. Nu was ik het kwijt.

"Dus het is waar?" Xiomara keek mij met glazige ogen aan. Ik fronste.

"Ik dacht dat je zei dat je het wist."

"Ik wist het niet. Ik was gewoon zo bang en dacht dat jij mij probeerde te dumpen op een romantische manier. Ik besloot het toen positief te bedenken en kwam op de conclusie dat je me wou vragen om te trouwen. Geen flauwe benul dat ik het goed had. Je wilt echt trouwen?" Een traan ontsnapte uit haar oog.

Ze zag er zo mooi uit. Dit maakte alles normaal. Hier voor mij zat de vrouw waarvan ik hield en waarmee ik wou trouwen. Ik grijnsde en ging op mijn knie voor haar zitten.

"Ik ben geen man van woorden, maar een man van daden en dat weet je heel goed mijn prachtige Xiomara. Daarom zit ik nu op mijn knieën, met dit doosje in mijn hand, om aan jou de vraag te stellen. Wil jij Xiomara Styles met mij trouwen?"

Xiomara barstte in tranen uit toen ik het doosje openmaakte en de zilveren ring met een behoorlijke diamant tevoorschijn kwam. Ze zag er zo gelukkig uit en ik wist dat ze mij ook gelukkig zou maken.

"Ja."

_____________

Wat denk je ervan? Plaats je mening in de reacties, stem, volg.

Luf,

Byoncie