Young Adult

HOOFDSTUK 20

Extra lange hoofdstuk (1345 woorden). Veel leesplezier!

______________Lakisha_____________

Ik had mezelf beloofd dat ik tijdens deze zwangerschap geen traan meer zou laten vallen, maar ik had nooit gedacht dat het zo moeilijk zou zijn om die belofte na te komen.

Ik was verdrietig, maar ook heel erg kwaad op Peter. Ik had hem het ziekenhuis in moeten slaan in plaats van het over te laten aan Damarus. Oké, ze had hem niet in het ziekenhuis geslagen, maar hij heeft wel een paar uurtjes moeten doorbrengen in het lokaal van de schoolverpleegster.

Damarus en ik waren beide drie dagen geschorst voor vechten op school –belachlijk veel, ik weet het– en Peter kreeg een week, vanwege de foto's. Ik had liever dat hij werd afgeschreven, maar dat was te veel gevraagd.

Ik veegde mijn tranen weg en slikte een pijnlijke brok weg. Ik kon niet geloven dat hij mij zoiets flikte. Hoe kon hij? Was het niet genoeg dat hij vreemd ging, God. Was het niet goed na alles wat er tot nu was gebeurd?

Ik vouwde mijn handen op mijn bed en knielde ernaast neer.

"Vader, wat is Uw plan voor mij? Met welk doel heeft U mij op deze aarde gezet? Waarom werd ik op zeer jonge leeftijd een wees en verloorde ik ook mijn broer, beide in een brand? Waarom werd ik uit huis gezet? Vader, ik heb zoveel vragen.

"Het gaat niet goed met mij, maar ik weet dat U ongetwijfeld iets goed voor mij klaar hebt staan. Ik dank U alvast daarvoor Heer en ik vraag U om alle kracht om door te kunnen gaan Vader. Ik dank U voor dit wondertje in mij, geeft U mij alsjeblieft alle sterkte om ervoor te zorgen.

"Te amo Grande Señor, Te amo Jésus. Amén."

Ik stond op met een glimlach en veegde de nieuwe tranen die waren gekomen. Ik wist dat God mij zou helpen als ik in Hem bleef vertrouwen.

Ik ging naar de badkamer en waste mijn gezicht, voordat ik naar de keuken ging om eten te zoeken. Ik had verschrikkelijk honger en mijn maag liet het goed weten. Net toen ik de koelkast deur wou openen drong een heerlijke geur mijn neusgaten binnen.

Damarus kwam met twee pizza dozen de keuken binnen. Ik deed de koelkastdeur gauw open en gluurde over de rand naar de dozen. Jezus, wat lustte ik dat.

"Blijf je gluren of kom je mee eten?" Vroeg Damarus plotseling.
Ik deed meteen alsof ik iets zocht in de koelkast. "Waar heb je het over? Ik ben naar melk op zoek." Zei ik gehaast en pakte een random doos.

"Dat is sap." Wees Damarus. "Kersensap. Je haat kersensap."

Ik keek gauw naar de doos en zag dat het inderdaad kersen smaak was. Ieuw! "Het is niet voor mij, maar voor de baby." Ik legde mijn hand op mijn kleine buik em keek Damarus triomfantelijk aan.

Ze rolde met haar ogen. "Yeah, sure. Lust mijn nichtje/neefje dan ook pizza?" Vroeg ze terwijl ze de heerlijk geurende doos omhoog hield.

Ik knikte heftig en pakte de qdoos aan. Met een zalige glimlach maakte ik de doos open en keek naar de eten hemel.

"Kom je mee naar boven. Ik wil iets met je bespreken." Zei Damarus en ze liep de keuken uit.

Ik zuchtte vermoeid want ik wist precies waarover ze wou praten. Schoorvoetend liep ik achter haar aan de trap op naar haar kamer.

Damarus legde haar pizza doos op vloer en liep haar kast binnen. Ik ging ik op de rand van haar bed zitten met mijn doos op schoot en gleed toen naar de vloer.

Ik was al begonnen met het verorberen van mijn tweede stuk pizza en ging net naar de derde toen Damarus eindelijk uit haar klerekast kwam. Ze had een stuk papier in haar hand en kwam naast mij zitten.

"Ik ben twee minuten weg en je bent al toe aan je derde stuk?" Vroeg ze verbaasd en liet toen een korte grinnik horen, voordat ze haar eigen pizza doos oppakte en begon te eten.

Ik nam kleine hapjes, terwijl ik vanuit mijn ooghoeken naar haar gluurde. Ik wist niet wat ik moest doen, want ik wist niet of we nog ruzie hadden of dat misverstandje. Ik betwijfelde dat, want ze had voor mij gevochten.

"U-uhm, wat is dat blaadje?" Veoeg ik om de ongemakkelijke stilte te onderbreken.

Damarus begon haar vingers grondig af te likken, voordat ze dat blaadje. "Je liet dit vallen op school." Zei ze en vouwde het open, waardoor de foto tevoorschijn kwam.

"Wat doe je daarmee!" Schreeuwde ik geïrriteerd tegen haar en wou het uit haar hand pakken om het in snippers te scheuren. Damarus hield het buiten mijn bereik. Ik keek haar boos aan. "Damme la fotografía Damarus."

"Nee, wacht rustig en luister naar wat ik te zeggen heb. Het is in jouw belang." Zei Damarus ferm, terwijl ze me van zich afduwde. Ik zuchtte en begon langzaam van mijn pizza te eten.

"Ik luister." Zei ik na een tijdje toen ze niet sprak.

"Dus die dag toen dat glas brak ging ik naar de club omdat ik mij schuldig voel dat je jij zwanger bent, want als ik je niet alleen liet was dit niet geb-"

"Damarus, voor de zoveelste keer het is niet jouw schuld. Ik ben onverantwoordelijk geweest oké?" Zei ik en keek haar aan.

Damarus knikte, maar ik kon zien dat ze nog schuldgevoel had. "Ik zag je bij de bar staan die avond en ik stuurde Roliano naar je toe. Daarom ging ik vorig week meteen naar de bar. Ik vroeg aan de barmannen die aanwezig waren of ze je kenden en ene Joris zei van ja."

"Wacht even." Ik legde mijn stuk pizza neer en kneep mijn ogen tot spleten, terwijl ik naar haar keek. "Hoe vroeg je ze of ze mij kenden?"

Damarus haalde haar schouders op. "Gewoon." Antwoordde ze.

"Marus..." Zei ik dreigend.

"Oké, oké! Ik liet ze een foto van je zien!" Ze stak haar handen op als een teken van overgave.

"Ben je gek?! Hoe kan je mijn foto laten zien aan barmannen?!" Schreeuwde ik boos tegen haar.

"Hoe zouden ze je dan herkennen als ik geen foto had?"

"Je kon me ookwel beschrijven!"

"Het zijn bijna 3 maanden geleden dat we naar die club waren geweest. Denk je ze dat je zouden onthouden als ik met een gewone beschrijving kwam? Je moet van geluk spreken dat die Joris je nog kende."

"Wie is Joris?" Vroeg ik nors. Was hij de vader? Een barman als de vader van mijn kindje? Ik was bang dat het een alcoholist zou zijn, daarom wou ik niets over hem weten. Dus het voelde goed om te weten dat hij waarschijnlijk goede alcoholcontrole had.

"Hij." Damarus hield de foto voor mij en wees naar de jonge kerel waar ik naartoe was gebogen.

Hij kwam mij bekend voor. Een vrolijk gezicht flitste even door mijn gedachte. "Is hij het?" Vroeg ik aan Damarus.

"Nee, hij is homo. Hij is het." Ze wees toen naar de man die mijn achterste bekeek.

Ik voelde hoe mijn hoofd roder werd. Hij? Hij was een ook jonge kerel, dat was een opluchting, gekleed in een zwarte pak met vlinderdas. Hij zag er heel formeel uit en ik was om een of andere reden blij daarom, maar hoe dan ook, hij had mij verkracht. De blik waarmee hij naar mij staarde straalde alleen maar lust uit. En dat maakte mij vreselijk kwaad. "Klootzak!" Gilde ik en wou de foto grijpen, maar Damarus hield achter zich.

"Het is maar een foto, Kisha." Zei ze sussend. "En je schold uit?"

"Ik ga hem vermoordden voor wat hij mij heeft aangedaan." Huilde ik. Hoe positief ik het ook wou bekijken. Hoe trouw ik ook in God geloofde, het deed nog steeds pijn.

"Shh, rustig. Ik weet niet zeker of hij het is hoor. " Damarus trok mij in een knuffel en wreef over mijn rug. "Hoewel alles op hem aanwijst. Ik heb hem opgezocht. Wil je weten wie hij is?"

Ik knikte en veegde mijn tranen.

_________

Sorry voor de typfouten. Ik werk ze later wel weg.

Stemmen als je het goed vond, plz :)