Young Adult

HOOFDSTUK 19

Ik was nu al 10 weken zwanger en mijn buik was duidelijk zichtbaar als ik een strakke bloesje zou dragen. Daarom was ik nu in mijn klerekast aan het rommelen, opzoek naar een oversized shirt dat een buik van 12 weken onzichtbaar kon maken.

Ik vond een grijze effen shirt en ik trok het gelijk aan. Gauw borstelde ik mijn haar en deed het in een strakke staart achter mijn hoofd. Ik deed een beetje van een eyeliner op en een beetje lipgloss.

Met een zucht staarde ik door de spiegel naar mijn ogen die door de eyeliner op een donkere bruin leken. Ze zagen er moe uit en ik had wallen. Ik haatte wallen. Ik zette de spullen terug, pakte mijn schooltas en verliet de kamer. Ik ging naar de keuken en pakte mijn boterham. Buiten hoorde ik luid onophoudend getoeter afkomstig van Roliano's auto.

Hij zou Damarus en ik afzetten op school. Ik liep naar de voordeur en deed mijn Birkenstocks aan. Ik stapte het huis uit en draaide de deur op slot.

"Ik ben er al, ik ben er al!" Riep ik geïrriteerd en stapte in de auto. Damarus keek mij verveeld aan en haalde haar hand weg van de claxon. Dus zij was aan het toeteren. Ik zuchtte.

Damarus en ik hadden een soort van ruzie. Ze sprak niet tot mij, alleen omdat ik niets over de vader van mijn kind wou weten.

"Eindelijk." Zuchtte Damarus toen Roliano de weg opreed. Ik rolde met mijn ogen en beet in mijn boterham.

"Zeg, ma." Begon Roliano. Ik had hem al zoveel keer gewaarschuwd om mij geen ‘ma’ te noemen, ik was zijn moeder niet. "Wanneer neem je me mee naar die kerk van je."

Ik beet op mijn lip en keek uit het raam. Ik had mezelf al een tijdje niet gebracht hoe zou ik hem dan brengen. Ik ben sinds ik uit huis werd gezet niet naar de kerk geweest, omdat ik wist dat ik niet geaccepteert zou worden door velen. Ze zouden mij als een schande zien omdat ik het meisje dat met de sterk gekatholiseerde mensen woonde zwanger werd.

"Je geeft geen antwoord." Merkte Roliano op.

"Mijn naam is geen ma." Reageerde ik. Doen alsof dat de reden was kon geen kwaad toch.

Ik hoorde Damarus kuchen en ik keek via de zij spiegel naar haar. Ze hield voor een paar minuten oogcontact en wendde haar blik toen af.

"Lakisha Santos wanneer ga je mij uitnodigen naar de kerk." Vroeg Roliano weer en ik zuchtte weer, dit keer geïrriteerd.

"Als je naar de kerk wilt gaan dan ga je. Wacht niet op mijn uitnodiging." Zei ik en stapte uit toen hij de auto voor de school stopte.

Ik liep meteen de trap op, achter mij hoorde ik Damarus ook uitstappen. Ik ging de school binnen en liep rechtstreeks richting mijn kluisje. Net toen ik de hoek omliep zag ik April bij mijn kluisje staan, samen met één van de meisjes dat om Roliano rond hing. Ik liep op ze af om te zien wat ze deden bij mijn kluisje.

"Kijk eens wie we hier hebben." Zei April met een neppe glimlach. "Als het niet het klein gouden kerk meisje is. Schat, ik heb gehoord dat ze je te pakken kregen in een club." Ik kreeg een moment waarbij mijn hart letterlijk voor een paar seconden stilstond. Hoe wist ze ervan? "Voor in het geval dat je je afvraagt. Ik weet het van Peter. Ik moet zeggen, je ging boven mijn verwachtingen. Niet dat ik het erg vind." April lachtte vals en zwaaide met haar haar. "Bye bye booh." Ze liep weg met haar schoothondje op haar hielen.

"Oh God nee." Fluisterde ik toen ik de geplakte foto op mijn kluisje zag. Het was een foto van mij in de club. Ik zat voorovergebogen op de bank, terwijl ik mijn hand uitstrekte naar de barman. Achter mij stond een andere man naar mijn bijna blote achterwerk te staren. Het zag er totaal verkeerd uit. Ik zag eruit als een hoer. "Nee, nee, nee, nee. Dit kan niet waar zijn. Alsjeblieft dit gephotoshopt zijn. Oh mijn God, mijn leven is over."

Rondom mij hoorde ik kinderen fluiten, lachten, roddelen. Over mij! Zag hadden allemaal dezelfde foto als ik in hun hand en keken met oordelende ogen in mijn richting.

"Lakisha!" Hoorde ik iemand roepen. Ik voelde hoe mijn blik wazig werd. Ik maak hem af! Schoot er door mijn hoofd. Ik liet de foto als gebrand vallen en rende naar de achterkant van de school. "Lakisha!"

Ik stormde door de achteruitgang naar buiten en vloog op Peter af. Ik begon met mijn vuist in zijn gezicht te slaan.

"Wat heb ik je ooit aangedaan, klootzak!" Gilde ik huilend, terwijl ik hem met al mijn kracht sloeg. Peter kreunde en probeerde mij van zich af te duwen, maar ik wist van geen ophouden. "Ik deed alles voor je en kijk wat je mij terug geeft!"

"Lakisha! Lakisha laat hem los!" Iemand probeerde me van Peter af te trekken. Plotseling voelde ik een pijnlijke steek tegen mijn wang en ik stopte abrupt. Ik bracht mijn hand naar mijn natte wang en voelde hoe heet het was.

"Je hebt me geklapt?" Ik kon niets anders doen dan huilen en naar Peter te staren.

"Je hebt haar geklapt?!" Schreeuwde Damarus plotseling en het volgende moment sloeg ze hem in elkaar.

Ik kon niets anders doen dan staren en huilen.