Young Adult

HOOFDSTUK 8

Lakisha Santos

"Oh God, help me!" Mompelde ik toen ik voor zoveelste keer over gaf in het meisjes toilet.

Ik trok door en strompelde uit de toilet naar de wasbak waar ik mezelf bekeek in de spiegel. Jupp, ik zag er goed genoeg uit om in een horror film te acteren.

Ik draaide de kraan open en staarde naar de heldere vloeistof die eruit stroomde. Het zag er koud uit en tegen mijn hete huid zou het ijskoud aanvoelen. Toch gooide ik het tegen mijn gezicht. Ijskoud zoals ik had verwacht.

"Wel, wel, wel. Kijk eens wie we weer hebben. Als het niet  Lakisha Santos is."

Ik kneep mijn ogen dicht toen ik de mierzoete stem van niemand anders dan April hoorde. Met een zucht droogde ik mijn gezicht af. Ik smeerde wat lotion over mijn gezicht en werkte mijn lipstick bij.

"Arrogant zoals altijd zie ik. Heeft je mama je niet geleerd dat je netjes terug moet groeten, La-kisha?" Zeurde April weer.

"Doei April." Zei ik geïrriteerd tegen haar en wou weglopen, maar ze hield me tegen door mijn arm vast te pakken. Ik gaf een mep tegen haar hand aan en ze trok het meteen terug.

"Ben je gek?!" Gilde ze. Om een tikje. God, mijn hoofd.

"Je moet me niet zomaar aanraken."

"Dat zei je vriendje niet toen we het deden. Of moet ik zeggen ex-vriendje." April hield haar hand voor haar mond en begon nep te giechelen.

"Goor. Over wie heb je het?" Vroeg ik haar onschuldig.

"Hoer." Ik sloeg haar met mijn vlakke hand tegen haar wang.

"Je zei het zelf!" Schreeuwde ze en wou me terug slaan, maar ik schoof gewoon op.

"Deed ik niet. Soort herkent soort." Weer wou ze me slaan en ik nog eens op. "Adios April." Ik verliet de toiletruimte.

Zoekt ruzie, maar kan zich niet verdedigen.

___________

"I'm feeling very flabbergasted." Mompelde ik.

"Wat zei je?" Vroeg Damarus die naast me op de bank zat. Of moet ik zeggen onder me want zei zat en ik lag met mijn hoofd op haar schoot. "Ik verstond je wel."

"Oké." Zei ik en sloot mijn ogen. Mijn pijnlijke ogen.

Momenteel waren we op school of moet ik zeggen in de buurt van de school want we waren niet in de klas hoewel we daar hoorden te zijn. Ik kon het niet meer uithouden in de klas en kreeg Damarus met een smoes die ik me zelf niet meer kon herinneren uit de klas. Gewoon omdat ze altijd bereid was om geen les te volgen.

"Wil je naar huis?" Vroeg Damarus. Ze ging met haar vingers door mijn haar.

"No."

"Ben je echt zo ziek?" Vroeg ze bezorgd.

"Ik ben niet ziek."

"Ik geloof je. Kom mee."

_________________

"Marus ik zei toch dat ik niet ziek was?" Zaagde ik.

"Ja, en ik zei toch dat ik je geloofde." Zei ze op dezelfde toon.

Daarom stopt ze me nu in bed, hé? Ik zuchtte en liet mijn hoofd zakken tegen de koude kussen. Damarus had me daarnet soep gegeven en ook een paracetamol. Ze lag naast me te typen op haar telefoon.

Ik kon nu echt niet in slaap vallen dus begon ik met mijn vinger de tattoo op haar bovenarm te aaien. Het was een ketting met een hartje en een kruisje aan elk uit einde.

"Dat kietelt." Zei Damarus grinnikend.

"Ik voel me duizelig." Klaagde ik. "En ik heb het plotseling zo koud." Ik trok de deken strakker om me heen.

"Ik zet de verwarming even hoger." Zei Damarus en stond op. Zou zei het dan niet warm hebben? Ach ja, er is niets verkeerd aan een beetje egoïstich zijn een keertje. "Doe snel ik heb je lichaam nodig!"

"Ik kom eraan, babe!" Riep Damarus terwijl ze mijn kamer binnenliep met een glas water. "Kijk, voor je duizeligheid."

"Dankjewel." Zei ik en nam het van haar aan. Voorzichtig dronk ik het leeg en gaf het terug. "Kom weer bij me liggen."

Damarus knikte en legde de glas op mijn bureautafel waarna ze weer bij me kwam liggen. Ik ging dicht bij haar liggen met mijn linkerbeen over haar benen en mijn hoofd op haar borst.

"Ik voel me zo ellendig." Zuchtte ik. Mijn hoofdpijn kwam terug voelde ik. "De verpleegster zei me dat ik na twee weken weer naar het ziekenhuis moest."

"Dan gaan we morgen." Zei Damarus, maar ik schudde mijn hoofd.

"Morgen is dinsdag, ik lag op een donderdag in het ziekenhuis." Ik had geen zin om naar het ziekenhuis te gaan.

Ik haatte het om langs kamers te lopen en te zien hoe zieke mensen aan het lijden zijn.

"Het maakt niet uit. Je bent ziek en moet naar de dokter." Damarus legde haar telefoon terug en trok de deken ook over zichzelf heen.

"Oké." Zuchtte ik. Ik had niet veel kracht om te protesteren. "Ik ontmoette April in het toilet."

"Wow." Damarus begon te lachen en ik gaf haar een slappe stomp. "In het toilet?"

"Bij die wasbakken, idiota." Zei ik geïrriteerd. "Ze had het erover dat Peter mij heeft gelaten voor haar. Ik bedoel van, ik heb Peter gedumpt."

"Heb je haar in een blikje geserveerd?" Vroeg Damarus met een enthousiastische glinstering in haar ogen.

"Natuurlijk niet. Ik heb haar wel een paar klappen gegeven omdat ze me aanraakte en mij ook nog een hoer noemde."

"Ze noemde je een hoer?! Waarom?"

"Ze zei en ik citeer: ‘Dat zei je vriendje niet toen we het deden. Of moet ik zeggen ex-vriendje’ Ik heb Peter gedumpt omdat hij gore zij heeft aangeraakt. Ze noemde me toen een hoer omdat ik vroeg over wie ze het had!" Riep ik op het eind boos.

Damarus legde haar hand op mijn voorhoofd. "Wind je niet zo op, je bent ziek. Ze is een bitch en Peter verdiende jou toch niet."

"Ja."

__________

Vergeef me voor de fouten!

Woorden: 975