Young Adult

HOOFDSTUK 27

20 juli

____________

Lakisha
____________

Ik hoorde mijn telefoon en vroeg mij af waarom ik een alarm had geplaatst. Ik had nergens om te gaan. Met een zucht en één oog open zocht ik de lege plek naast mij op bed af naar mijn telefoon, maar in plaats van de telefoon kwam ik iets warm tegen.

Ik verstijfde voor een paar seconden en mijn begonnen drie maal zo hard na te denken toen het mij te binnen schoot dat het gewoon Niara was. Ik keerde mijn hoofd naar haar toe en zag dat ze alleen nog in haar pyjama jasje gekleed was met een kleine knuffel in haar nek gedrukt.

Ik grinnikte zachtjes en greep de telefoon die op tussen ons in was en nam zonder te kijken op. "Hallo." Vroeg ik en kreunde bijna bij het horen van mijn akelige ochtendstem.

"Goedemiddag. Spreek ik tot Lanisha?" Vroeg een mannenstem. Het was een beetje rasperig, maar heel aangenaam om naar te luisteren.

Dios, vergeef me, maar hij klinkt zo sexy.

"Hallo?" Klonk zijn stem weer en ik wenstte dat ik de eigenaar naar van deze stem kon zien.

"Uhm... Sí... Ehm Goedemorgen?" Net een kapotte bromfiets sputterde ik. Gelukkig waren we niet face-to-face, want ik wist zeker dat ik onmiddelijk een gat zou graven om erin te verdwijnen.

"Is dit Lanisha?" Vroeg de stem weer. Met een hintje irritatie in zijn ondertoon.

Ik schraapte mijn keel en ging rechtop zitten in bed met mijn vrije hand tussen mijn benen geklemd.

"Mag ik weten wie dit is?" Vroeg ik zo serieus mogelijk en wreef over mijn blote ronde buik.

"Bratt Wexler. Maar is dit wel Lanisha? Ik bel voor mijn nichtje Niara."

"Oh! Ja, dat ben ik, maar het is wel Lakisha hoor."

"Right. Ik wou weten of ik Niara kan komen halen? Ik wil niet wachten."

Ik fronstte en keek naar de kleine Nia die haar hoofd -met haren die los gesprongen waren uit het elastiekje- op mijn kussen had gelegd. Ze keerde net om en legde haar voeten in mijn schoot. Ik trok een wenkbrauw naar haar op.

"Zo vroeg? En ik had met Mikaila afgesproken. Neem mij niet kwalijk, maar ik ken haar kennissen niet dus ik weet niet of ik haar wel mee kan geven."

Ik hoorde de meneer aan de andere kant van de lijn zuchten. "Heeft Mikaila je niks gezegd?"

"Nee, sorry."

"Ik bel straks terug. En nog wat... Het is half één."

Het gesprek met verbroken en ik keek met opgetrokken wenkbrauwen naar de scherm en zag dat het 12:35 was. Ik zuchtte en maakte een tegen half acht binnen gekomen bericht van Mikaila open.

Buenos dias. Lakisha, ik moet met spoed naar het werk en kan Niara niet ophalen. Maak je niet druk, ik ga je niet vragen om langer op haar te passen. Alleen wil ik mijn verontschuldigingen aanbieden, want de persoon die ik sturen om haar op te halen is voor het eerst ongesteld geraakt.