CLOSER NEXT TO YOU (Completed)

Chapter 23

Chapter XXIII: FINDING OUT

Good thing B2 did not only blonde his hair; he mastered B1's signature as well. Kinailangan din kasi niyang pumirma sa ibang dokumento. The negotiations weren't that hard since he'd been to business meetings. Wala naman pinagkaiba, mas madali nga iyong pagkuha ng mga sponsors sa scholarship. And with his habit of reading he'd come across the best of words to convince and flatter people. Art it was.

He settled the sponsorship.

Now he's last work was to inform his boss the job well done.

"Talaga?!" Tuwang-tuwa si B1 sa balita niya pagkauwi ng bahay. Parang nawala ang sakit nito sa kanyang balita.

Ibinigay niya dito ang envelope na naglalaman ng mga papel.

"To tell you," sabi niya, "I decided of touching my money in the trust fund if ever we lose it."

"Ikaw pa. Sigurado akong mapapapayag mo silang lahat," ngiti nito habang tinitingnan isa-isa ang mga papeles. "Ang galing."

"So, we're done." B2 was now relieved. "Call the stylist."

"Ha?"

"My hair."

Itinabi ni B1 ang envelope sa study table saka siya tiningnan. "Pero bagay naman sa'yo."

"No. Call him now."

Hindi na siya pinilit ni B1.Tinawagan na nito ang kanilang stylist. Kaso hindi daw ito pwede, bukas pa raw.

"What?!" B2 was doomed.

"Isang araw na lang naman, B2," pagpapakalma sa kanya ni B1, "tiisin mo na lang."

"Are you sure he's not free today?" tanong niya sa kambal. Malay ba niya kung paraan lang nito para hindi siya makapagpakulay.

"Iyon ang sabi e."

He sighed in submission. Naitawid nga niya ng isang araw ano ba naman ang isang araw pa? Hindi niya pwedeng stress-in ang kapatid sa gusto niya.

"How are you?" he asked.

"Dahil sa balitang dala mo, baka pwede na akong pumasok bukas."

Umiling agad siya. "No. No class until the doctor's approval. Stay here."

His brother had to strictly follow the doctor's advice to avoid getting sick again.

Dahil sila lang ni B2 ang nakakaalam na nagpakulay siya ng buhok, akala ng mga kasambahay sa kanya ay si B1. Mapapatingin ito sa kanya at magtataka kung anong ginagawa niya sa sala, kusina o saan pa man sa kanilang bahay. Binilinan kasi ang mga ito ng kanilang ina na huwag hayaan si B1 makaalis ng kuwarto at kailangan nitong ng pahinga.

Hindi na lang niya ang mga ito pinapansin dahil mukha naman siyang malakas at di puyat para mapagkamalang may sakit.

Kaya nang maabutan siya ng ina sa kusina na may kinukuha sa ref ay napasigaw ito. "Anak!"

Holding a bottled water, he closed the fridge and turned around, facing his confused mom. Akala lang naman ng ginsng ay sinuway ito ng masunuring si B1.

"Hi, mom," sabi niya saka uminom ng tubig.

Agad itong lumapit sa kanya saka kinuha ang hawak niyang bote. "Teka. Bawal ka pa sa malamig, B1."

"Mom, I'm fine," kalamadong sabi niya saka inabot dito ang bote kaso inilayo naman ito ng kanyang nag-aalalang ina.

"Anak, saka kana mag-cold water 'pag magaling ka na."