GÜLÜMSE ' N

»0.1«

Votelerinizi en önemlisi de yorumlarınızı bekliyorum. Umuyorum ki iyi bir kitaptır.

------- 1. Bölüm ------

" Senden nefret ediyorum. Boşanacağım senden." dedim.

Son kez gözlerine baktım. Benim gözlerimde kırgınlık varken onun gözlerinde sadece nefret vardı. Ben ne yaptım bu adama. Bu adam evlendiğim adam değil. O kadar çok değişti ki artık onu tanıyamıyorum.

Beni aldattı , hem de en yakın arkadaşımla. Bu çok saçma. Düşüncesi bile acı veriyorken ben nasıl katlanacağım hiç bilmiyorum. Üstelik bizim bir kızımız var. Beni düşünmediysen bari kızımızı düşünseydin hiç mi aklına gelmedi bir kızımızın olduğu.

Biz istemeyerek evlenmiştik zaten , kocam yani Mehmet Göker.

Peşinde bir mafya çetesi vardı. Almanya ' da , onlardan tek kurtuluş yolu ise Türkiye ' idi. Yani Türkiye ' ye gelmek. Buraya gelmek için de Türk vatandaşı olmak zorundaydı. Öyle olması için de bir Türk ile evlenmesi gerekiyordu. Sadece bir Türk demeyelim. Biz ona aptal bir Türk diyelim. Evet o Türk benim , şanssız , talihsiz ve aptal Türk benim.

Ondan hiçbir şeyimi eksik etmedim. Oldukça varlıklı ve aynı zamanda köklü bir aileden geliyordum. Onunsa bırakın aileyi ekmek alacak kadar bile parası yoktu.

Mehmet belalı , kumar oynayan , hırsız ve polisler tarafından aranan azılı bir suçlu iken.
Ben ise tek hayali üniversiteyi bitirmek olan ve bunun için de çalışıp didinen tek veliahtı olduğu , aynı zamanda da dedesinden miras kalan köklü şirketin başına geçmek olan biriydim.

Ama gel gör ki kader başımıza neler getirdi. Ne çoraplar ördü başımıza bizim haberimiz dahi olmadan.

Son kez baktım bir zamanlar hayat bulduğum ve aynı zamanda da aşığı olduğum gözlerine. Deniz gözlerine , hâlâ aynı tepki vardı NEFRET. Hiç değişmedi bakışı. O değilde neden suçlu benmişim gibi davranıyorum. Ya da güçsüzmüş gibi davranan.

Tüm suçlu o olmasına rağmen neden acı çeken benim. Belki.. halâ aşığımdır haa..

Salonun girişindeki merdivende dizlerimi karnıma çekmiş şekilde oturuyordum. Bana doğru yaklaştığını topuklarından çıkan tok sesten anlamıştım.

Bir kaç adımda dibimde bitti. Yanı başımda dikilip bana bakarken bakışları beni biran rahatsız etti.

" Benden boşanmazsın. Dahası boşanamazsın. Buna izin vermem. O şirket benim hakkım. Unutma onun sahibi benim ve seninde ben ne istersem kabûl edeceksin tamam mı ? "

" Şirketin sahibisin ama şimdilik. Çünkü ; ben o şirketi kızıma , Simay ' a devrettim. 18 yaşına gelince bütün hisseleri o devralacak. Sende tıpkı eskisi gibi beş parasız ortada kalacaksın. Hak ettiğin gibi."
Saçımdan tutmasıyla istemeye istemeye ayağa kalktım. Canım çok acıyordu. Canımı çok yakıyordu.

" Ne dedin.. Ne dedin. Ne devretmesinden bahsediyorsun lan sen. !? "

" Sana mı bırakacaktım. Kızım dururken o şirketi sana mı verecektim. Sen sanırım çok film izliyorsun. " dalga geçercesine konuşmam sinirlerini bozdu. Ohh iyi olsundu. Yavaş yavaş iksini de mahvedecekğim. Mehmet ' i de o orospuyu da.