I love you more than you know

Chapter 36

Flashback

"Look Tash I am your friend. Parehas tayong Doctora. Alam nating dalawa na hindi makakabuti ang sakit mo sa bata. At alam din nating dalawa na hindi makakabuti ang paglaki ng bata dyan sa sakit mo. Tash maaari kang mamatay sa gusto mo! Bakit hidi mo na lang kaya sabihin sa asawa mo yan?" Sabi ni Doctora Gueverra sakin.
She is my friend. Di niya ba narrng yang mga sinasabi niya sakin.
"Ayokong malaman ng pamilya ko to! You know them!" Sigaw ko kay Doc. Andito kami ngayonsa clinic nya. Dahil nag pacheck up ako. Una kong nalaman na buntis na pala ako. At ang saya saya sobra sa pakiramdam. Dahil magkakaroon na naman kami ng anak ni Stephen. Pero bigla kong nalaman na malala na pala yung leukemia ko. Bigla akong na lugmok. Dahil kahit isilang ko daw ang bata hindi pa din to mabubuhay. At mamamatay pa ako kung hahayaan kong lumaki ang bata sa loob ng tiyan ko. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Ayokong sabihin sa asawa ko to dahil alam kong mag aalala siya ng sobra. Ayokong sabihin sa mga kapatid ko dahil alam kong mag aalala din sila ng sobra. Hindi ko alam kung ano ang dapat na gawin ko. Sobra akong nalulungkot. Hindi ko kasi alam kung ano ang dapat tamang gawin. Ayokong ipalaglag ang sarili kong anak. Napaka sama ko namang ina kung mas pipiliin kong ipalaglag ang anak ko para lang mabuhay ako. Noon pa man ramdam ko na sa srili ko na may sakit ako. Doctora ako ee. Hindi ko maloloko ang sarili ko. Hindi ko magawang mag patingin sa kapwa Doctor dahil natatakot ako sa pwedeng nilang sabihin sakin. At hindi nga ako nag kamali. Pero bat ganun. Ang unfair. Mabubuhay nga ako pero pang habang buhay ko naman dadalhin yung sama ng loob pag nawala tong anak namin ni Stephen. Takot ako. Hindi ko alam kung sinong lalapitan at makakapitan. Ayokong mawala ang anak ko. Pero kahit anong gawin ko mawawala pa din sya sa piling ko. Im so sorry baby walang magawa si mommy. Wala akong kwentang ina.