I love you more than you know

Chapter 40

Natasha POV

"Cous!" Salubong sakin ng pinsan ko at agad agad akong inalalayan sa paglalakad.
"Bat ka nandito? Come sit here. Hindi ka dapat nag papagod. Makakasama sa sarili mo yan. " Pagtatanong sakin ng pinsan ko. At pinaupo ako sa upuan dto sa lobby ng kompanya.
"I went to Stephen's office but he was not there" sagot ko sa pinsan ko habang nakatulala. Nalungkot ako nung nalaman kong wala si Stephen dito sa opisina niya. Excited pa namn sana akong makita sya. Excited pa naman akong mayakap na muli siya. Pero nabigo lamang ako. Wala akong naabutan na Stephen Brylle Alonzo dto. Hindi ko nakita dto ang asawa ko. Nabigo akong makita ang asawa ko.
"But cous dalawang araw na siyang hindi pumapasok ee" sabi ng Vincent. Sa pagkakatulala bigla akong napatingin sa pinsan ko nung sinabi niya yon.
"Dalawang araw na?" Sagot ko sa pinsan ko. Bakit hindi siya pumapasok?
"Yes cous and inakala namin na binabantayan ka niya" sagot sakin ng pinsan ko. Hindi ako nakasagot saknya. Wala dito ang asawa ko. Hindi pumapasok dto ang asawa ko. Saan siya pumunta? Ok lang ba siya ngayon? Nakakain na kaya siya? Anong ginagawa niya ngayon?

"Breaking News: Isang car accident ang naganap ngayon ngayon lamang mga kababayan. Ngayon ay inililigtas na kung sino ang nasa loob ng kotse. Hindi pa nakikilala kung sino ang biktima. Itim na montero na nag paplakang NNC 165. Mag babalik kami ng ilang minuto lamang upang ibalita kung sino ang biktima."

Bigla akong napatingin sa flat screen tv dto sa lobby na malapit sa front desk ng lobby. Bigla akong kinabahan. Bigla akong napatayo at dali daling pinuntahan ang tv. Lumapit ako dun. Tinawag ako ng pinsan ko pero di ko sya pinansin. Inalalayan na lamang niya ako mag lakad. NNC 165. Plate number ni Stephen yun. Kinakabahan ako ng sobra. Pero ayokong isipin yung masamang naiisip ko dahil natatakot ako. Natatakot ako na maging posible yun. Sana nanakaw lamang ang kotse niya. Sana hindi siya yun.

"Muli kaming nag babalik mga kababayan. At ngayon ibabalita ukit namin ang naganap na car accident. Ang biktima ay nakilala na. CEO Stephen Brylle Alonzo. Ang sikat na modelo sa bansa. Ay ang biktima ng insidente na ito. Ngayon ay isuugod na sya sa pinaka malapit na ospital"

"B-baaaabe!" Bigla kong sigaw at nasapo ko ang bibig ko. Hindi ko mapigilang hindi humagulgol. Nanghihina ako. Nanghihina ako sa naririnig ko. Lalo akong inalalayan ng pinsan ko. Hawak hawak na niya ako sa mga balikat ko. Hindi ako makagalaw. Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Natatakot akong makitang duguan ang asawa ko. Babe bakit? Bakit nangyari sayo yan?
"C-cous s-sabihin mo h-hindi totoo yung balita!!!" Sigaw kong umiiyak sa pinsan ko. Alam ko madami na samin ang natingin. At alam kong madami na ang naawa sakin.

"Hala si maam"
"Pano na si sir!"
"Ok lang kaya si sir"
"Si Doc kawawa"

"Shhhhhhh" yun na lamang ang nasagot ng pinsan ko at niyakap ako ng napaka higpit. At tuluyan na akong humagulgol ng napaka lakas. Hindi ko kaya lahat ng narinig ko. Nasasaktan ako. Hindi ko mapigilan hindi humagulgol ng napaka lakas. Excited pa man akong makita at mayakap sya pero ito ang mababalitaan ko. Hindi ko na kaya.
"C'mon cous puntahan na natin sa ospital si bro" sabi ng pinsan ko. Pagkasabi na pagkasabi niya nun ay sakto pagkalabas din sa elevator ng mga kuya ko kasama ng daddy ni Stephen. Lahat sila gulat ang mukha at napahinto nung nakita akong umiiyak na humahagulgol.

"Mas mabuting mauna akong mamatay kesa sayo" naalala ko yan. Yan yung isa sa mga sinabi niya sakin nung isang araw bago sya lumabas ng kuwarto namin. Lalo akong napahagulgol sa naalala ko. Lalo akong umiyak sa naalala ko.