I love you more than you know

Chapter 38

Natasha POV

"Babe" tawag sakin ni Stephen. Andto na kami ngayon sa bahay namin. Nakaraang linggo pa ako nakalabas ng ospital. Mag iisang linggo ko na dn hindi kinakausap ang asawa ko. Nasaktan kasi ako. Parang ako pa yung sinisisi nya sa pagka wala ng anak namin. Masakit para sakin yun. Hindi pa ako nkaka move on. Hanggang ngayon ayoko pa din mag undergo ng treatment para sa sakit ko. Kung alam ko namang wala na din akong pag asa bat ko pa aksayahin yung oras ko para sa mga treatment na yan. I am a doctor. And alam ko pano mag paikot ikot ng pasyente para lang yumaman. Kahit nang hihina na ako ayokong mag patreatment. Gusto ko ng makasama ang anak ko.
"Babe pls. Alam ko gising ka. Kausapin mo na ako" sabi niya sakin na halata mo sa boses nya ang pagkalungkot. Pero di ko pa din sya pinapansin. Nakatalikod pa din ako sknya. Pati sa pag tulog namin may pagitan kaming dalawa. Si Claud lng ang nggng dhln kung bakit ko sya pinapansin.
"Babe miss na kita. Sana kausapin mo na ako. Im so sorry. I know im such a stupid person by saying that to you. But babe I mean this Im really sorry. I was just shocked that time. Knowing you are not in a good condition then nawala pa ang anak natin. Nalaman ko pa na buntis ka kung kelan nawala na ang anak natin. I just dont know what to do Tash. Knowing you have chronic leukemia. Tash kakakasal lang natin oh. Iiwan mo na ako agad. Iiwan mo na naman ako. Tash masakit para sakin ee. Sobrang sakit. Ayaw mong mag undergo ng paraan para gumaling ka. Tash pano naman ako? Pano ako kung hindi ka lalaban sa sakit mo? Tash it really hurts so much. You let me feel the best feeling in this world with you then suddenly ganto? Tash wag nmn. Sobrang sakit na Tash yung ginagawa mo para sakin. Kung ganun lang din naman pala. Mas pipiliin kong maunang mamatay kesa iwan mo na naman ako. Kung nasasaktan ka Tash mas nasasaktan ako. Tash wag ka naman mag padala sa pagkawala ng anak natin. If you dont want to fight for me. Just please. Fight for Claud. Tandaan mong may anak tayo. Claud really loves you so much. Mahal na mahal ka ng anak natin. May anak pa tayo dto na nag mamahal sayo. Tingin mo matutuwa ang anak natin kung malalaman nya ang kalagayan mo? Wag mo naman hayaang patayin ka ng sakit mo na yan Tash. Wala na akong ibang hihilingin. Di ko na hihilingin na kausapin mo ko. Na tignan mo ko. Na batiin mo ko. Na yakapin mo ko. Tanging hiling ko lang sana lumaban ka para sa sarili mo para sa pamilya mo at para sa anak natin, kay Claud. Hindi na ako hihiling na para sating dalawa. Kung galit ka tatanggapin ko. Kung hindi mo na ako mahal tatanggapin ko. Kung gusto mo ng makipaghiwalay tatanggapin ko. Pero sana lumaban ka naman. Tash lumaban ka. Yun lang. Always remember that I Love You so much Tash. Mahal na mahal na mahal na mahal na mahal kita. Lagi mong tandaan yang sinabi ko" mahabang saad sakin ni Stephen sabay halik sa noo ko. At lumabas na sya ng pintuan ng kuwarto naming dalawa. Natulala ako sa sinabi niya. Parang may naninikip na naman sa dibdib ko. Biglang bumuhos ang aking mga luha nung pagkalabas niya ng pinto. Alam kong nasasaktan ko sya pero bakit ko hinayaan ang sarili ko na saktan ko sya. Wala akong kwenta. Hindi ko alam kung anong dapat sabihin o kya gawin. Hindi ko dapat hinayaan ang sarili ko na gawin sa kanya yun. Alam ko ang iniisip niya. Iniisip niya siguro na suko na ako sa relasyon namin. Pero nagkakamali sya. Nasasaktan lamang ako kaya ako nagkakaganto. Naiinis ako sa sarili ko. Hindi ko akalain na yun ang mga sasabihin sakin ng asawa ko. Hindi ko akalain na mas iniisip niya pala ang ikabubuti para sa sarili ko. Napaka wala kong kwentang asawa. Wala na nga akong kwentang ina. Wala pa akong kwentang asawa. Nasaktan ko sarili kong asawa. Nasaktan ko. Napaka wala kong kwenta. Im so sorry babe.
"I will fight for us" sabi ko sa isip ko habang umiiyak.