I love you more than you know

Chapter 34

Natasha POV

*PAAAAAAK* malutong na sampal ng Yanna Montecillo na to sa asawa ko. Kanina pa ako nagtitimpi ng galit ko. Nagagalit na ako. Bigla ko lang na naman naramdaman yung pag hilo kaya pinipigilan ko lang yung sarili ko.
Pero walang modo tong babaeng to kaya hindi ko na pipigilan ang sarili ko.
"BOBO KA BA O SADYANG BINGI KA LANG?! O bulag ka din?! O gusto mo ipakilala ko pa yung sarili ko syo ha?! I am Doctora Natasha Nicole Calzado Alonzo the wife of Stephen Brylle Alonzo. At sinasabi ko sayo na wala kang karapatan para sigaw sigawan duro duruin ako at sampalin ang asawa ko! Magpasalamat ka ang nakakapag timpi pa ko sa kawalang modohan mo! Pero hindi ko na mapigilan you BITCH!" mahabang sigaw ko sa babaeng tong. Akala mo naman kung sinong kagandahan. Ang panget panget naman. Mukhang hipon!
"Walang hiya ka bat mo ko sinampal!" Sigaw niya sakin sabay higit ng buhok ko at sinabunutan ako. Fck. Nahihilo na nga ako sinabunutan pa niya ako. Palaban tong hipon na to ah! Hindi ako papatalo. Ginantihan ko sya ng pag sabunot. At ngayon ay kasalukuyan kaming nag sasabunutan. At walang makapigil samin.
"Walang hiya ka inagawa mo sakin si Stephen!" Sigaw sakin ng babaeng to habang sinasabunutan ako.
"Wala akong inagaw sayo! Dahil in the first place hindi sayo ang asawa ko!" Sigaw ko sa babaeng to. Shet nahihilo talaga ako ee. Baka mamaya bihla na naman akong bumagsak. At mag alala na naman ng sobra tong asawa ko.
"Anong sabi mo!?!" Biglang sigaw ng babaeng to saby hinto sa pag sabunot sakin. Hindi ako makasgot kasi biglang nahilo ako ng sobra. Nag bblack out na paningin ko. Pero nakikita ko pa na pinipigilan na siya ni Vincent pero malakas ata tong babaeng to. Nakatakas pa sya sa pinsan ko. Kaya bigla naman syang lumapit samin ni Stephen at tinulak niya palayo si Stephen at hinigit na naman ang buhok ko. Fvck. I cant endure it anymore. Sobra na talaga akong nahihilo.
"Will you please stop nahihilo kasi ako" pagmamakaawa ko sa babaeng to. Wala na akong pake kung magmukha man akong kawawa sa lahat pero sobra na kasi talaga akong nahihilo. Feeling ko hindi ko na talaga kakayanin. Ano bang nangyayari sakin. Lagi na lang akong nahihilo. Hindi ko na talaga kaya.
"Nahihilo?! Wala ka palang babae ka ee! You weak bitch!!!" Sigaw na malakas ni Yanna sabay tulak niya sakin. Kaya napatamas yung tiyan ko sa table. Sobrang sakit.
"Aaaaa" bglang sabi ko kasi bigla akong nanghina. Sobrang sakit nung tumama ako sa table. Bigla ako nagulat ng may nakita akong dugo na naagos sakin.
"B-ba-babe may d-dugo" sabi ko sa asawa ko pagkaharap ko sakanilang lahat. Lahat sila gulat sa nakikita nila. Pati na din ang walang hiyang babaeng Yanna na yun gulat ang mukha nya. Napaupo ako bigla. Bat may dugo?!
"Babe!" Sigaw ng asawa ko sabay takbo papunta sakin.
"Cous!" Sigaw din ng pinsan ko na si Vincent at agad agad ding lumapit sakin.
"Bessy!" Pag sigaw din ni Sophia at agad agad ding lumapit sakin.
"Babe are you ok?!" Pag aalala sakin ng asawa ko inalalayan niya ako. Hinawakan niya ang kamay kong may dugo. Hindi ko alam kung bat may dugo.
"Babe may dugo" naiiyak kong sabi kay Stephen. Hindi pwedeng mag dugo ako.
"Tumawag kayo ng ambulance!!!" Sigaw na utos ng asawa ko sa mga trabahador nya.
"Bessy parating na ang ambulansya wag ka ng mag alala" sabi ng bestfriend kong si Sophia. Pero hindi pwedeng antayin pa ang ambulance. Sa sobrang pang hihinang nararamdaman ko hindi ko makuhang sabihin sakanila yun. Ayokong pumikit. Yung dugo. Hindi ppwedeng mangyari to.
"Babe d-dalhin mo na ako sa ospital. Yung baby natin baka m-mawala. Hindi ako pwede m-maubusan ng d-dugo. Kailangan n-na natin isugod sa ospital si b-baby. B-babe di pwede tong dugong to" mahabang saad ko sa asawa ko habang duguan ang kamay at habang naagos ang dugo sakin. Nakita ko sa mata ng lahat ang gulat. Nanlaki ang mata ng asawa ko. Ito dapat yung goodnews na ssbhn ko sknya pero biglang may pumasok na kontrabida.
"B-buntis ka babe?!" Gulat na tanong na asawa ko.
"Buntis ka pinsan?!" Gulat ding tanong ng pinsan kong si Vincent.
"Dalhin na natin siya sa ospital Stephen! Ang baby niyo baka mawala pa!" Tarantang sigaw ng bestfriend kong si Sophia. Hilong hilo na ako.
"Babe kumapit ka ppnta na tayo ng ospital" sabi ng asawa ko bago ako mawalan ng malay nakita ko sa mga mata niya ang sobrang pagkalungkot na may halong gulat. At yun lamang ang huli kong narinig bago ako mawalan ng malay. Hanggang sa naramdaman ko na binuhat na ako ng asawa ko.