I love you more than you know

Chapter 27

Natasha POV

Andto na ako ngayon sa room namin ni Stephen. Gabi na kasi kagabi nung dinalaw namin si Claud kaya pagtapos namin dalawin siya ay kumain na muna kami ng dinner at natulog na. Sinabay namin kagabi sa dinner si Claud. Pinaalam na dn namn sa mga pamilya namin kung ano ang plano namin para kay Claud and pumayag naman sila. Kaya aampunin na talaga namin si Claud pag kasal na kami ni Stephen. Lalo akong nainlove sa mapapangasawa ko. Hindi ko alam na may ganun syang ginintuang puso. Kasi kung titignan mo sa itsura niya napaka seryoso lang nya. Di ko talaga akalain na ganun yung ssbhn niya kay Claud. Napaka swerte ko talaga sa mapapangasawa ko. Pero feeling so sad ako today. Di ko kasi nkita nung pagising ko ngayon. Hanggang ngayon wala pa ding presensya niya. At ang nakakainis pa. Naligo na kasi ako. At hanggang ngayon di ako makapag bihis. Pano! Yung maleta namin ni Stephen naka lock. Nakalimutan niya atang iopen. Di tuloy ako makapag bihis. Nilalamig na ako. Kaya nag hanap pa din ako ng nag hanap para makapag bihis hanggat may makita akong puting dress dto sa cabinet ng kuwarto namin. Bongga sya aa. Kita cleavage ko. Backless pa. Masoot na nga kahit san pa to galing. Pak. Perfect sa katawan ko. Ang ganda. Napaka simple pero napaka elegante. Kinuha ko phone ko para icheck ang oras kasi hanggang ngayon di ko pa nakikita fiancee ko. Kailangan na nmn mamili ng final decoration para sa kasal namin bukas. 11:38 na ng umaga tapos di ko pa din sya makita kita. Lalabas na nga lang ako para magasikaso ng venue. Baka nandun din sya! Bright idea Tash! Lumabas na ko ng kuwarto at wala akong makitang tao sa resort. Itong mga trabahador nmin ha dapt tinatanggal sa work di kasi nag ttrabaho. Grabe naman sila wala talagang katao tao. Asan na sila? Bahala sila ako mag aayos na lang ako ng venue. Pero bat sarado? Pinilit ko tong buksan. Hanggang sa nainis ako! Kaya tinigil ko na. Tatawagin ko na lang sila Tatang Nestor. Habang naglalakad na ako patalikod sa pintuan ng venue ay narinig ko tong bumukas. Sabay ang paglipad ng mga paruparo at ang paglaglag ng mga petals ng rose at sabay ng pagtugtog ng kantang.......

You would always ask me
Those words I say
And tellin' me what it means to me
Every single day
You always act this way
For how many times I told you
I love you for this is all I know

Nagulat ako. Nagulat ako sa nakita ko. Kita ko silang lahat doon. Nakangiting nakatingin sakin. Pati ang Pari sa gitna. At nasa dulo ay si Stephen na naghihintay sakin.

Come to me and hold me
And you will see
The love I give
For you still hold the key
Every single day
You always act this way
For how many times I told you
I love you for this is all I know

Ang perfect ng lahat. Naiyak na ko sa nakikita ko. Those flowers. Ito yung pinaka mahal. Yung mga paruparo kanina. Yung design. At yung pagkakapuwesto ng laht para kita pa din ang dagat.

I'll never go far away from you
Even the sky will tell you
That I need you so
For this is all I know
I'll never go far away from you

Nag umpisa na ko maglakad. Umiiyak ako habang naglalakad ako. Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko. Hindi ko maexplain yung narramdaman ko. Yung feeling na wala akon ka ayos ayos. Walang make up. Walang ayos ng buhok. Walang wala akong alam as in! Ito na ba ang araw ng kasal ko?! Bat napaka aga?! Ang alam ko bukas pa ko ikakasal. Hindi ako makapaniwala.

Come to me and hold me
And you will see
The love I give
For you still hold the key
Every single day
You always act this way
For how many times I told you
I love you for this is all I know

Pero kahit wala akong kaayos ayos kahit itong dress lang ang soot ko kahit hindi ako ready sa lahat. It is the best wedding ever. Laking gulat ko sa nakikita ko hanggang ngayon hindi pa dn ako makapaniwala.

I'll never go far away from you
Even the sky will tell you
That I need you so
For this is all I know
I'll never go far away from you

Seeing the love of my life na hinihintay ako sa gitna. It is the best feeling ever. Gustong gusto ko na sya maabot para ikasal na kami pero bakit ganun parang bumagal ng sobra ang oras.

I'll never go far away from you
Even the sky will tell you
That I need you so
For this is all I know
I'll never go far away from you

And last! Narating ko na ang fiancee ko. Na ngyon ay papakasalan ko na. Umiiyak akong tinitigan sya. Hinawakan niya ang mukha ko. Pinupunasan niya ang luha ko. Nakangiti siyang tinitignan ako. Ito ata ang pinaka paborito kong ngiti sa mga ngiti na nakita ko na sknya.

That I need you so
For this is all I know
I'll never go far away from you
That I need you so
For this is all I know
I'll never go far away from you

"B-babe wala man lang ako kaayos ayos" pautal kong tawag sknya habang hawak ang mukha ko kasi umiiyak talaga ako sa tuwa. Dahil hindi ko to akalain.
"Dont cry babe. Tignan mo nga ang ganda ganda mo. Kahit wala kang kaayos ayos. Kahit yan lang ang soot mo at wala kang kaayos ayos sa mukha at damit I can say sa buong mundo ikaw pa din ang pinaka magandang babae. Tignan mo nga ganyan pa lang itsura mo napaka ganda mo na. Ayoko ng patagalin pa para pakasalan ka. Yung babae na sobrang bait. Sobrang napaka ganda. Sexy. Matalino. Masarap magmahal. Makadiyos. Mapagmahal sa pamilya. Yung babaeng lahat lahat e nasaknya na. Hindi na ako makaag antay na pakasalan ka bukas babe. Kaya ngayon ikakasal na tayo" naka ngiti niyang sabi sakin. Lalo tuloy akong naiyak sa sinabi niya. Literally umiiyak ako. Wala na nga akong kaayos ayos pumapanget pa ko lalo sa pag iyak ko! Pano sobra akong nasurprise ni Stephen. At iniisip ko pa lang na ikakasal na talaga kami ngayong araw na to napakasaya ko na. Tears of joy to e. Sobrang saya ko.