I love you more than you know

Chapter 14

Natasha POV

Its been 1week pagtapos malaman nila na mag fiancee kami ni Stephen 🙄 Well! 😍 Kinda like it 😍 Sa 1week na pagsstay ko sa iisang bubong na kasama sya I can tell it is so good :) He always makes sure that im fine ❤️ He always prepare for breakfast lunch and dinner for us ❤️ Kahit na laging naka busangot ang cute pa din niya tignan ❤️ And sa pagsasama namin ng isang linggo naging close naman kami agad :) Gumaan yung loob ko agad sknya :) Pag may time siya hinahatid sundo niya ako dito sa ospital ❤️ Tapos nung nag exam ako for my lisencure to take surgeon ghaaaaaaad he's there to support me! ❤️ Yung mga araw na nag aaral ako minomotivate pa nya ako ❤️ And the best part for me is, tuwing gabi :) OY! Baka ano isipin niyo! Best part yun sakin kasi hindi niya ako tinatabihan sa kama :) Unit nya yon pero ako yung pinahiga nya sa kama sya sa sofa sa sala ❤️ Dun ako lalong humanga saknya :) Yung kirot sa dibdib ko mas lumala tuwing pinapahanga nya ako :( sabi pa nya nun nung unang gabi naming magkasa "you sleep here sa sofa na ako. I dont want you to think that im going to take an advantage to you. Ayokong isipin mo na gagawan kita ng masama. I respect you Tash. Dont worry ok? You are safe from me :) I just needed your help :) Thank you for this" yun yung sinabi niya nung iniwan na nya ako sa kuwarto nya :) And guess what! Napaka linis ng kuwarto nya! Walang ni isang abo kang makikita! And ghaaaaaaad yung ang bango ng kuwarto niya 🙈 Black and white ang tema ng pad nya and so cute ❤️ For that simple things he done for me oh my nakakakilig talaga ❤️
"Doctora Mr. Alonzo is here" sabi ng secretary ko. He is here!
"Let him come in" sagot ko sknya.
"So how are you BAAAAABE" pagbati naman ni Stephen sakin pagpasok ng pagpasok ng clinic room ko. At umupo na sya agad. AY MAY NAKALIMUTAN AKONG SBHN SA INYO! Hindi pa din nawawala sknya na asarin ako 🙄 Nag aaway kami dahil inaasar nya ako sa fiancee fiancee thingy naming dalawa 🙈 And lagi siya ang panalo 🙈
"Nakakainis ka" pag mamaktol ko sknya.
"I like you too" sagot nya. Yan! Yan ang lagi nyang sagot sakin pag sinasabi kong Ihate you or nakakainis ka 🙈🙈
"Whatever. So what brings you here? May sakit ka sa Ulo mo? Operahan ko na halika na dali" pananaray ko naman sknya. Well ganto kami lagi mag usap XD
"Talaga lang ha. Kaya mo kaya. Hindi mo naman kaya operahan mga love ones mo diba" pangangasar nya sakin may tono pa talaga pananalita nya 🙈 Yeah he knows na hindi ko kaya operahan yung mga malalapit sa buhay ko dahil takot ako. Takot ako na magkamali. Ayoko talaga na inooperahan o nakikitaan ng dugo yung mga malalapit sakin. Nalaman niya yun dahil narinig nya kami nila Sophia nung nag uusap kami nung isang araw. I was asked kasi kung ano yung kinatatakutan ko sa buong buhay ko. And that is my answer. Hindi ko talaga kaya.
"Shut up! Pangasar ka!" Sigaw ko sknya
"Hahahhahaha you're too cute" sabi nya sabay ngiti. Gusto ko talaga lagi syang nakikitang nakangiti :( Parang may something kasi sa sarili ko tuwing nakikita ko yun :(
"Ako kasi nakatanggap nung letter from the school for your lisencure pinadala sa office ee so dinala ko na dito" saad nya ulit sakin. OH M! 🙊
"SERYOSO?! NABUKSAN MO NA?! ANO RESULT?! ANO BA YAN ANG BOBO KO!" Dire diretso kong sagot saknya sabay napatakip ako ng mukha ko sa taranta 🙈
"Calm down ok hindi ko to pinakeelaman cuz its not mine" sagot naman nya sakin
" ikaw na mag open sige na :(" sabi ko naman sknya
"Why me?" Tanong nya
"Eeeeeeeeee kinakabahan ako!" Sagot ko naman sknya. Yeah kinakabahan talaga ako :(
"Ok if you so" sagot nya. Tumayo naman sya at inayos ang kwelyo ng kanyang polo. Sabay bukas ng sobre. Sheeeeeeeeet kinakabahan ako.
"Ano result Stephen?!" Sigaw ko sknya sabay punta sa harapan niya. And now face to face na kaming dalwa. As in. Malapit na kami sa isat isa. Kasi gsto ko na malaman ang result ee :(
"Tash"sabi niya
"What?!" Sagot ko
"Sorry" sabi niya
"Ha?! Sorry?! Why?!" Sagot ko naman
"You passed and here's your lisence!" Masayang sagot naman nya sakin. WHAT?! PUMASA AKO?! SURGEON NA AKO?! SERYOSO?!
"Tell me this is real" sabi ko sknya na napapaluha na. Seriously napapaluha na ako dhl im too happy! For my achievement 🙈🙈🙈🙈
"It is real! You are now a surgeon!" Masayang sagot naman nya sakin. AT SA SOBRANG TUWA NIYAKAP KO SYA NG TODO.
"Stepheeeeeeeeen! Surgeon na ako! I cant believe it! Surgeon na ako! Neurologist na nga ako and now! Surgeon na din ako" Sabi ko sknya habang yakap yakap sya ng sobrang higpit nung una hndi niya ako niyakap pabalik. Then suddenly i felt his arms na niyakap nya ako. At dahil dun mas niyakap ko sya ng todo sa sobrang tuwa. Hndi ko alam kung dhl sa tuwa o dhl parang sinasabi ng puso ko na gwin yun. Or i think both. Basta im happy! And im also happy dahil saksi sya sa achievement ko 😍😍😍
"Congratulations Tash! I told you! You can do it :)" sabi niya habang yakap yakap ako. And that really makes me cry. Kumirot na naman ang puso ko. Bat mo ginagawa skn to Stephen. Bakit.
"Oh bat ka umiiyak?" Takang tanong naman nya nung magkahiwalay kami sa pagkakayakap sa isat isa.
"Ikaw kasi ee" sagot ko sknya. At pinunasan niya ang luha ko. Tinititigan ko sya. I dont know why this is happening to me! Yung kirot na nararamdaman ko lagi nandyan tuwing nakikita ko siyang naka ngiti o may ginagawang maganda para sakin. I hate this feeling. Siguro nahuhulog na ako sknya. I hate it tuwing nakikita ko syang nakangiti. It reminds me of something na ayoko ng balikan. Niyakap ko na lang ulit sya. Niyakap ko ulit sya at umiiyak ako. Alam ko nag tataka sya sakin  pero di na sya nag abala pang mag tanong ulit. Hinayaan na lang nya ako umiyak sa mga bisig niya. At niyakap niya ako. At yun ang dahilan kung bakita ako napaiyak lalo. Nahuhulog na nga ako sknya. Sino bang hindi mahuhulog sknya. He is Stephen Alonzo. He is everything. I like you na Stephen.