Chapter 13

2 0 0
                                    

"Stepheeeeeeen :(" malungkot kong tawag kay Stephen habang nag ddrive sya. Yesh nakahinga na ako sa dinner with our fam kanina. At ngayon ay kasalukuyan na namin tinatahak ang daan pauwi ng kanyang condo.
"What?" Sagot naman nya sakin habang nakasmirk.
"NAMANEEEEE STEPHEN ITS ALL YOUR FAULT" Sabi ko kay stephen!
"It is your fault BABE" sagot naman nya sakin.
"NAMANEEEEE INAASAR MO KO!" Pag mamaktol ko saknya nakakainis kasi inaasar nya ako! 🙈🙈🙈🙈
"Hindi naman aa" sagot nya sakin sabay tingin sakin
"Stephen baka totohanin nila ang lahat ng to" sabi ko kay Stephen
"Ayaw mo nun may pogi kang fiancee andaming babae dyan na pinangarap ako ikaw napakaswerte para maging fiancee ko" sagot naman nya sakin. Aba ang loko hindi natatakot! 🙈
"Look Stephen! Im here in the Philippines cuz im here  to take an exam para maging  surgeon. And now you are now a CEO of your company. Hindi natin maasikaso ang isat isa" sabi ko naman kay Stephen.
"Seriously Tash? Kanina ayaw mo then ngayon iniisip mo ang time natin sa isat isa? Dont worry babe i will make sure na may time ako para sayo" sagot niya sakin sabay kindat.
WHAT DID I SAY?! 🙊🙊🙊 Bat yun ang sinabi ko?!
"Mali ako ng sinabi! Namaneeee hindi mo ba mamimiss ang pagiging single mo?!" Pagmamaktol ko kay Stephen WOAAAAAAAH SANA UMAYAW KA NA 🙈🙈🙈🙈
"Sawa na nga ako sa pggng single ee matry naman ang pggng in a relationship" pangasar na sagot sakin ni Stephen.
"I HATE YOU TALAGA STEPHEN!" Sigaw ko saknyaaaaaa 😭😭😭
"I like you too" sagot naman nya sakin na may halong pangasar.
"STEPHEN! Shut up!" Sigaw ko saknya! Nakakainis ang lakas niya mangasar! 🙈🙈🙈🙈
"Im so lucky to have a fiancee na Doctora na makulit Doctora ka ba talaga you are so cute hahaha" sabi ni Stephen na kinatahimik ko. Seryoso yung pagkasabi niya nun na dahilan kung bat ako napatahimik. I was shock. Hindi ko akalain na ssbhn nya yun. Seryoso ba sya sa pinasok naming dalawa? Habang sinabi niya yun he was smiling. Simula kanina sa opisina niya hindi nawala ang ngiti sa mga labi niya. Yung ngiti na masasabi mo talaga sa mukha niya na masayang masaya siya. Is he really happy? Masaya ba talaga sya sa pinasok namin? Kasi ako natatakot ako. Natatakot pa ako na baka masaktan na naman ako ulit. But wala akong magawa. Nalaman na ng pamilya namin. Wala na akong kawala. Kanina gusto ko pang pigilan to at kumawala. But nung nakita ko yung ngiti niya. Parang sinasabi ng puso ko na wag. Sinasbi ng puso ko na wag ko iwan tong taong to. Nung nakita ko yung ngiti niyang yun may kumirot na naman sa puso ko. Yung kirot na naramdaman ko nung isang araw. Dapat ko ba tong ipag patuloy? Tama bang sundin ko ang utos ng aking puso? Gusto ko araw araw siyang nakikita na ngumiti ng ganyan. Pag tinigil ko ba to makikita ko pa yang mga ngiti mo? Tinititigan ko sya. Ang saya nya. Yung ngiti hindi pa nawawala sa mga labi niya. Kumirot na naman ang puso ko. Siguro kailangan kong sundin ang utos ng puso ko.
I will make it real Stephen. Kahit takot akong masaktan. Isasantabi ko na yun. Dahil naniniwala akong hindi mo ko sasaktan. I WILL MAKE IT REAL.

I love you more than you knowTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon