I Knew You Were Trouble (SOON TO BE PUBLISHED)

28: Daddy vs. Van

MEAGAN'S POV

Kinabukasan, back to reality. Kailangan na namang pumasok sa school. Monday na monday, sobrang tinatamad akong pumasok. Wala man lang akong reason para mamotivate—if you know what I mean—Si Van naman kasi >0<!! Bukod talaga sa paninira ng araw ko, magaling din siyang manggulo ng isip. Ang sarap niyang ipatapon sa bermuda triangle at ipakain sa mga buwaya nang buhay (*>.<*)

"Inday, bakit ang lungkot ng fes mo? Pa-share naman ng mga gifts na natanggap mo o." Ani Abbi. Parang timang! Mukha kasi siyang nagmamakaawa. Tinignan tuloy siya ng mga estudyanteng naglalakad din sa lobby.

"Shinare-an mo ba 'ko nong debut mo?" Taas kilay na tanong ko. Sinimangutan naman niya ako. "O, diba hindi? So, hindi din kita shishare-an!" Dumila pa ako sa kanya.

"Omyghad! What friends are for kung hindi mo 'ko pamamahagian ng grasya mo?! >0<" Arte niya pang ganon na may nalalaman pang pag-walling. Minsan naiisip ko, wala na talaga sa katinuan ang babaitang 'to e.

"Ang pangit mo umarte! Isasama kita sa pagtapon ko kay Van sa bermuda triangle tamo."

Abigail runs fast papunta sa kinatatayuan ko. She even clings her arm on me. "Ayiee ^0^!!" Tinusok niya ako sa bewang. "Paano naman daw nasama sa usapan si Van, ha? Ikaw a, hindi mo na siya maalis sa sistema mo, iba na 'yaaaan~" Panunukso niya pa.

I just rolled my eyes at saka nagsimulang maglakad papunta sa room namin.

"Alam mo be, nagpe-play sa utak ko yung kanta ng favorite mong singer na si Taylor. Yung ‘You are in love. True love. Youre inlove’" Pagkanta pa niya talaga sa part na yon ng kanta ni Taylor Swift.

"Tse! Yan ka na naman sa mga pang-aalaska mo a! <(_ _)>"

"E pikon ka kasi palagi pagdating kay Van e. Masyado kang napaghahalataan."

Tss, siya lang naman nakakahalata ng nahahalata niya. *pout*

"Anyways, ano nang nangyari sa inyo ni Van kagabi? Kwento ni Kurt, inakyat ka daw ng Bebeloves mo sa bintana ng kwarto mo a."

"Ang tsismoso talaga ng unggoy na Kurt na 'yon. And pfft! What? Bebeloves? Haha, patawa ka! Pero, yes, pumunta nga siya kaso, pinaalis ko kaagad."

"Nagpabebe ka pa talaga 'no? Maano ka talaga e >0<!! Hindi mo man lang inalam ang reason kung bakit siya wala! Haynako, sige magganyan ka. Kapag nawala bigla yon magsisisi ka makikita mo!" Banta pa niyang ganon.

"At bakit naman siya mawawala? At anong paki ko kung mawala siya? Maganda nga yon e, tss." Sagot ko nalang. Nasa tapat na kami ng pintuan ng room at tumayo lang don habang nag-uusap.

"It's up to you if you dont wanna know the reason. But if I were you, aalamin ko na, ASAP! Bago pa mahuli ang lahat."

Ngumiti pa ang gaga na para bang sinasabi ng ngiting 'yon na ‘Ha! Magsisisi ka talaga, bitch’. Pero syempre, imagination ko lang na sinabi niya yung ‘bitch’. Subukan niya lang! +__+

Nauna na siyang pumasok sa loob ng room. Papasok na rin sana ako nang biglang may tumawag sakin.

"Meagan!"

Lumingon ako sa pinanggalingan ng boses. He's Drake.

"Hi." Bati kong ganon. He just smiled tapos may iniabot sa 'kin na violet na paperbag.

"Para saan 'to?" Tanong kong ganon saka ko kinuha sa kanya.

"Belated happy birthday." He smiled again. I smiled back tapos nagpaalam na siya dahil may klase pa daw siya.

Wow, ngayon ko lang narealized na hindi ko siya in-invite sa birthday ko. And, another wow because this feeling is unusual. Usually kasi kapag nginingitian ako ni Drake, sobrang kinikilig na 'ko. But today, it's very different. Parang wala nalang. Parang normal nalang siyang tao para sa 'kin. The feelings are gone. Bakit bigla bigla naman yatang nawala? Or maybe…may pumalit na (・へ・)