You've Been Hijacked (REVISED)

Prologue

AGAIN, trigger warning: Bullying

Adelaide Elsie

There are moments in our lives when we're able to meet really amazing people. These people are the ones whom you can get silly with, laugh with, or cry with. Or perhaps they're the one who would quietly lay under the stars next to you. The ones you'd enjoy talking to about the most random and weirdest things going on inside your head or just someone you're comfortable to sit in silence with. Having to meet these different people is really amazing. It's amazing how we could build homes, with love as a foundation, with the people we never even once thought would be part of our lives. Hindi lang natin namamalayan, yung mga dating mga 'strangers' or 'acquaintances' ay nagiging malaking parte na pala ng buhay natin. Na ang mga taong ito, mag-iiwan pala ng alaala satin, maging masama o masayang alaala man ito.

"Wow ang ganda dito!" Mangha kong sabi habang tinitingnan ang view mula sa ibabaw na parte ng falls. Sobrang tuwa at excitement ngayon ang nararamdaman ng puso ko. Hindi naman ganun ka-taas yung kinatatayuan ko at mukhang hindi rin naman ganun ka-delikado. Nakakarelax din ang tunog ng tubig na bumabagsak mula sa itaas. This is exactly what I love about nature, how it is so beautiful and peaceful.

"Come on, Rina! Umakyat ka na!" Panunukso ng boys kay Rina. Nalaman kong takot pala siya sa heights, kaya ayun ayaw niyang sumama dito sa taas. Sinamaan lang ng tingin ni Rina ang mga boys dahil sa panunukso ng mga 'toh.

"I am not gonna go up there! You guys enjoy!" Sabi ni Rina at lumangoy palayo. Hindi siya talagang marunong lumangoy, may suot nga siyang life vest. The guys are trying to teach her, but she said she didn't trust them enough. Natawa na nga lang kami. Paano kasi, sa ugali ng mga 'toh ay hindi nga malayong pag-tripan lang nila si Rina.

"Coward!"

"Shut up, Johann!" Sigaw pabalik ni Rina kaya nagtawanan ang mga boys. Lahat kami ay nandito sa taas habang si Rina ay nanatili dun sa baba. Natatakot daw siyang malunod.

"Tara tumalon na tayo!" Sigaw ni Dion na nauna nang tumalon. Sumunod naman sa kanya ang ibang boys na tawa pa rin ng tawa. Nagpaligsahan din iyong iba na paunahan sa pag-langoy.

"Here it goes!" Sigaw ni Selene at tumalon na kasama si Treece. Sunod na tumalon si Alethea. Nakasuot silang tatlo ng life jackets para sure daw ang safety nila. Tulad ni Rina, takot din silang malunod. Mas marunong nga lang silang lumangoy kumpara kay Rina.

"Okay, let's jump!" Excited kong sabi habang nakatingin sa baba.

"Are you sure?" Tanong ni Cristal sa akin na para bang ikamamatay ko ang pagtalon sa falls na ito. I just smiled and nodded at her.

"Of course, I'm sure!" Sigurado akong gusto kong tumalon kasama nila, tulad ng kung paano ako naging sigurado sa desisyon kong manatili kasama sila. 

"Naninigurado lang ako." I don't regret my decisions. I love being with them.

"Sigurado na ako, kaya tara tumalon na tayo!" Sabi ko na parang batang excited na excited. Natawa si Cristal dahil sa reaksyon ko. Maybe I will always have that in me—I will always be a kid. I will always be excited to try new things. I will always love the thrill.

"Hey, you two! Tumalon na kayo!" Sigaw ni Selene mula sa baba. Doon ko lang napagtanto na kami na lang pala ni Cristal ang hindi pa tumatalon. Lahat sila nasa baba na. Yung boys ay nagsasabuyan na ngayon ng tubig na para bang mga bata.

"Let's go, Cristal."

"Then hold my hand. We'll jump together." Hinawakan ko naman agad ang kamay niya at sabay kaming tumalon.

I wish we could stay like this forever. Walang pinopoblema at kung mayroon man ay kaya naming lagpasan, lalo na nang magkakasama. But nothing in this world is permanent. There are things that are impossible to stay the same, and I'm most afraid of what comes after those changes.

"All I know is that I am here with you, in this moment and in this lifetime, and it has set things in motion. If I, or you, are not here, it would affect that motion, and everything else would be different. That's how I know every life has an important value. That's how I know every living breathing person has a purpose." - Adelaide Elsie Montanes.