"Yağışdan sonrakı torpaq qoxusu"

XIV Hisse

Evin qapısına çatdım,elimi çantamın içine saldım,bu boyda çantada açardan başqa her şey elime deydi.Daraq,güzgü,el kremi,telefon,pul qabı,qelem,gün erzinde istifade etmediyim daha bir sürü eşya,aman Allah menim çantam bele bir qız çantası idi.Her şey tapıldı açardan başqa,qaşlarım çatıldı,qol saatıma baxdım,anamın ders vaxtı idi.Arxamı dönüb pillekenlere teref gedirdimki,sanki içeriden ses eşitdim.Qulağıma gelen ses eger meni yanıltmırdısa,bu bizim menzilden gelirdi.Qayıdıb qapını döydüm.Qapını açan olmadı.Yalnış eşitdiyimi düşünüb,qayıdırdımki,qapı açıldı.
-Qızım açarın yoxdur bes senin?
İçeri keçerken cavab verdim.
-Yeqin evde unutmuşam.Senin dersin yox idi bu gün?
-Var idi,tez geldik bu gün eve.
Anam menimle danışır,bir terefdende bu gün tez gelmeyini fürset bilib evi yığışdırırdı.Anamda bu gün meni narahat eden bir şeyler var idi.Tez-tez gözlerini qaçırırdı,danışarken bezen sözünü unudurdu.
-Her şey yolundadır?
Birden elinin işini saxlayıb:
-He Deniz yolundadır.Sadece işim çoxdu.
-Sene inana bilerem?
-Deniz,sen menim qızımsan,men senin deyil.-deyib gülümsedi.Lakin ne ise var idi.Men anamı tanıyırdım.
-Ele olsun.-dedim ve otağıma keçdim.
Anam hemişe udacağım dermanlarımı,otağımda stolumun üstüne qoyardı ve yanındada bir stekan su.Bunu unudmamağım üçün edirdi.Bu gün unudmuşdu,stolun üstünde ne su,nede ki dermanlar yox idi,daha emin idim anamı narahat eden nese baş verirdi.Anamın yanına keçdim.Önünde dayandım.
-He eşidirem.-dedim
Anam teecüblenmişdi.
-Başa düşmedim.
-De görüm ne baş verir?
-Neyi nezerde tutursan?
-Ana!Menden ne ise gizledirsen?
-Yox.
Yene gözlerini qaçıracaq,qısa cavab.
-Bu gün sende bir qeribelik var.Dermanımı bele xatırlatmadın,yoxdu stolun üstünde.
-Qızım,dermanın bitib,almaq lazımdı tezesini.Maaşımı gözleyirem,axmaqlıq etdim gerekki senin derman pulunu ayırıb qoyaydım.Daha menim maaşım bütün xerclerimizi ödemir deyesen.-deyib başını aşağı saldı.
Kaş demezdim,axı men ne bileydim.Tez özümü cilovladım.
-Eh,mende dedim göresen ne olub.Dermandıda guya bir neçe gün udmasam ne olacaqki?Özüdeki elayam,ne ağrım var ne bir şey.
-Deniz eslinde tek,sözüm bu deyildi.Seninle iki böyük kimi bir şey danışmaq isteyirem.Qorxuramki meni sehv başa düşesen.
-Nece?Daha açıq danışasan belke?
-İndi yox,indi işlerim var.Sende dersden gelmisen,eynini deyiş,ellerini yu gel yemek yeyek,axşam danışarıq.-Dedi.
-O vaxta qeder mende söze nece başlayacagımı düşünerem-deye dodaq altı mızıldandı.
Etiraz etmedim.Anam sonra deyirdise sonra.İçim-içimi yemirdi desem yalan olardı...