"Yağışdan sonrakı torpaq qoxusu"

VI Hisse

Eve geldim.Içeri atamın yatdığı otağa keçdim.Atam hereketsiz uzanmışdı.Yaxınlaşıb yanağından öpdüm,soyuq idi yanagı,ağarmışdı benzi,hec reaksiya bele vermedi,oyanardı halbuki her zaman.Ellerim esdi,yavaşca qulağımı atamın sinesine qoydum,döyüntü sesini eşitmeyib göz yaşım sıra ile süzüldü atmın köyneyine.Tez qaçıb qonşu hekimi çağırdım.Bir ümid atamın yatmış olmasına dua edirdim.Sesim çıxmırdı,qorxudan boğulurdum sanki,nefes almaq bu deqiqe o qeder çetin gelirdiki,bir teher axırki dillendim.
-Semed dayı,atam,atam oyanmır,dermanların tesirinden çox berk yatıb deyesen,gel ge...
-Sakit ol qızım,nefesini der,gedek.
Evde idik.
Ele bu vaxt anam qapının  aralı oldugunu görüb içeri keçdi.Evvelce ne olduğunu anlamadı sonra başını aşagı dikmiş hekime baxdı,sonra divarın küncünde oturub dizlerini qucaqlayıb,hıçqıraqdan boğula-boğula ağlayan mene baxdı yaxınlaşıb qısıq sesle:
-O yatıb he?yatıb?-deyib.
Ana-atasının mesleheti ile evlenmesine baxmayaqraq,böyük mehebbetle sevdiyi,bu düyada  en böyük ortaq nöqteleri olan "övlad" deyilen xoşbextliyi ona veren atamın ellerini tutub,saçlarını sığallayırdı.
Hekim yaxınlaşıb elini anamın çiynine qoyub:
-Qızım,o daha bizimle deyil icaze ver üstünü örtüm.-dedi.
Anam dönüb divarın küncündede oturub gözlerini bir nöqteye dikmiş,göz yaşları dayanmayan,qızına,mene baxdı.Belkede meni daha gücsüz gördüyü üçün desteye ehtiyyacım olduğunu düşündü.Tez yanıma geldi,dünyada qalan tek varlığı olan meni bağrına basdı.Anamın beline ele sarılmışdımki,buraxsam onuda itirecekmişem kimi hiss edirdim.Hıçqıra-hıçqıra dillendim.
-Ana,narahat olma atam Cenete gedecek,axı o yaxşı insandır,siz hemişe deyirdiniz yaxşı insanlar ölende Cennete gedirler ve ora buradan daha gözel bir yerdir.
Bilmirem belkede bu sözlerimle anama bir zerrede olsa teskinlik vermeye çalışırdım,belkede özüme.
-He,qızım o çox yaxşı insandır,bu danılmaz heqiqetdir o yaxşı insandır.
     Atamın ölümünden artıq bir il keçirdi.Anamda,mende tek başımıza davam edirdik heyatımıza.Başmıza gelen çetinliklerden danışmağa ehtiyyac bele yoxdur.Böyük şeher,tek yaşayan iki genc qadın.
Arazla görüşmek üçün sözleşdik,hemişeki parka gedib oturduq.Araz ilk defe idiki mene daha yaxın oturmuşdu,elini elimin üstüne qoydu,utanıb,ürek döyüntümü özüm eşidirdim,tez elimi çekmeye sey göstersemde,Araza güc gele bilmedim.Araz etdiyi hereketin düzgün olmadığını düşünmüş olmalıdırki buraxdı elimi.
-Üzür isteyirem.
-Eybi yox;deyib,cesaretimi toplayıb,iki elim ile Arazın elini ovuclarım arasına aldım.Başımı onun çiynine qoydum.Hemişe atamın çiynine  qoyardım başımı,indi ise o yox idi.
-Sende meni buraxma.-dedim.
Xefifce gülümseyib başını yelledi.
-Buraxmayacam.-dedi
Gölerini yumub saçlarımdan öpdü,lap atam kimi.
Hava qaralmağa başlayırdı.Eve geldim.Anam metbexde yemek hazırlayırdı.Sakitce anamın yanağıdan öpüb oturdum.Bu günümüzün nece kecdiyini soruşub,ordan-burdan söhbet edirdik.
Şam yemeyini bitirib dersden getirdiyi defterleri yoxlamaq üçün qonaq otağına keçdi.Anama bir fincan qehve getirib,öz otagıma geldim.Qutudan sekilleri cıxarıb atamın sekillerine baxaraq danışmağa başladım.
"Yaxşıyam amma heç bir şey yeririni vermir.Yolumu itirmiş kimiyem,qaranlıq bir küçede yeriyirem,buz kimi hava dolur ciyerlerime,xırda bir işıq görünür gözüme.Sanki ona toxunsam düzelecek her şey,ele bil yuxudur bütün bunlar.Anamın sesini eşidecem-Ana beş deqiqe daha yatım.-demeden dik atılacam yerimden,bu kabus belece bitecek.Men balaca olanda her zaman-Men böyüşem,uşaq deyilem: deyende.
-Qız uşaqları ancaq ataları ölen zaman böyüyerle-deyerdin.
-Eledirse men hec böyümek istemirem-deyirdim.
Kaşki böyümeseydim,böyümeyin bu qeder ağrılı olacağını heç düşünmemişdim." Göz yaşım islatdı atamın yanağını,tamda öldüyü gün oldugu kimi...