VIII Hisse

248 24 0
                                    

Ne hayet gelib Bakıya çatdıq.Binamızın önünde maşını saxladı Nübarın atası.Eve qalxdım,seher tez olduğu üçün anam dersde idi.Çantalarımı otağa qoydum,tez metbexe keçdim nahar yemeyi üçün toyuq eti qızartdım,stolu düzeltdim,bir terefdende "Ey heyat sen ne qeribesen.Aylar keçir iller keçir yaxın olur."mahnısını mırıldanırdım.Her şeyi hazır etdim,sonra bir iki şeyin olmadığını gördüm,meyve suyu,çörek ımmm he birde göy-göyerti yox idi.Ayaqqabılarımı geyinib evden çıxdım.Bizim mehlede market olmadığından,parkın içi ile getmeli olacaqdım,yorğunda olsam anama supriz etmek üçün deyinmeden gedirdim.
Parka çatdım,uzaqdan bir oğlan gördüm.Çox uzaqda olduğu üçün tanıya bilmirdim amma bu Araza oxşayırdı.Gözlerimi qısıb daha diqqetle baxdım,he elbetde bu o idi.Sevindimki,Bakıya geler-gelmez onunla rastlaşırdım,meni gördüyüne oda çox sevinecekdi.Onu seslemek üçün A..ra.. deyirdimki,birden bir qızın ona teref geldiyini,Arazında iki qolunu yana açıb qızı qucaqladığını gördüm.Bu ne idi bele?Ne baş verirdi burda?Sakitleşmeye çalışsamda bu baş tutmadı,tekce ağlamamaq üçün içeriden dodağımı dişlemeyi ağıl etmişdim.Yavaş-yavaş onlara yaxınlaşdım.Araz meni görüb çaşıb qaldı,özünü itirdi.Yanındakı-ömrümde ilk defedir gördüyüm,sanki boya küpüne girmiş,gözlerinin gözelliyini taxdığı linzayla itirmiş,özünden razı qız mene baxıb ağzını büzerek.
-Azik,kimdi bu qız?dedi.
-Azik?-dedim teeccüble.
Araz helede qarşısında ruh varmış kimi donub qalmışdı.
-Deniz,sen,Qubada,deyildin?-dedi.
Var gücümü toplayıb Araza bir sille vurub,bu yaşıma qeder öyrendiyim en ağır söyüşleri onun üzüne deyib,oradan uzaqlaşdım,demek isteyerdim amma çox teessüfki men ele insan deyildim.
Arazın gözünün içine baxıb-"Lenete gelesen"deyib,sanki qarşımda iyrenc bir yaratığa baxırmış kimi üzümü turşudmuşdum.
-Deniz icaze ver,izah edim. dedi ve bu menim dahada esebleşmeyime sebeb oldu.Ne açıqlayacaqdı?Meni nece aldatdığını?Yoxsa neçe müddetdir meni axmaq yerine qoyduğunu?
"Kes sesini"deyib arxamı dönüb uzaqlaşdım oradan.Gelib bir oturacağa oturdum.Yumruğumu nece berk sıxmışdımsa çoxda uzun olmayan dırnaqlarım ovucuma batmışdı.Elimi açdım,yara olan ovucumun içine göz yaşım damcıladı,içim gizildeyirdi amma bu ovucumun ağrısından deyildi.
Bir qoca qadın gelib yanıma oturdu,elimin tersiyle gözlerimi sildim.Sanki bu boyda yerde bu oturacaqdan başqa yer qalmamışdı,deye düşündüm.
-Salam qızım,saat neçedir?
-Salam ne..ne,sa..at 11:00.
Sesim boğulurdu.Birden qoca qadın elini saclarıma gezdirdi..
-Qızım,danışmaq isteyirsen?
İlahi hardan çıxmışdı bu qoca??menim indi tek qalmaqdan başqa heçneye ehtiyacım yox idi.Men ağzımı açırdımki Yox deyim birden sözümü kesdi.
-Görürem,danışmaq istemirsen,bilirsen qızım,insan derdini bölmeden rahatlaya bilmez.Her nedirse seni bele ağladan,sen ondan qaçaraq onu hell ede bilmezsen,gerek mübarize aparasan.Heyat çetinliklerle doludur amma Allah hamıya çeke bileceyi derdi verir.-dedi.
Onun bu sözleri meni sakitleşdirdi,yaşıdlarıma nisbeten men qocaları dinlemeyi,onlardan öyüd,nesihet almağı sevirdim.Men indi bu teqriben 60-65yaşı olan qadına nece deyimki sevgilim meni aldadıb,nece deyimki heyatda tek güvendiyim oğlan mene bunu edib.Belkede "Sevgili" sözünü eşiden kimi,mene başqa gözle baxacaqdı,çünki bizim mintalitetimizde bu söze yer yox idi.Heleki qoca nesil üçün.Ata nenem hemişe -Biz sevgi nedir bilmemişik,evleneceyimiz adamı gösteribler,bu senin erin olacaq deyibler,bizde qebul etmişik.-deyerdi.Bu ağıla sığmaz bir şey idi,nece bir insan tanımadığı,sevmediyi bir insanla evlene bilerdiki?
Yanımdakı qoca qadın başımı aşağı salıb susduğumu,ara-bir nefes alıb hıçqırdığımı görüb,sözüne davam etdi.
-İnsanların ekseryeti yağışı severler amma yağışdan sonrakı torpaq qoxusunu daha çox severler.Buna görede evelce yağışa sebir etmelisenki,sonrasında o qoxusunu duya bilesen.
Daha gözlerimi köyneyimin qoluna silmemeyim üçün elindeki desmalını mene verdi,sonra yoluna davam etdi...Mende qalxıb eve geldim.Anam helede evde deyildi.Buna sevinirdim çünki,meni bu halda görmesini istemirdim.Tez vanna otağına keçdim,qapını kilitleyib suyu açdım.

"Yağışdan sonrakı torpaq qoxusu"Unde poveștirile trăiesc. Descoperă acum