"Yağışdan sonrakı torpaq qoxusu"

XI Hisse

-Nehayet,evim evim gözel evim-deyib,qollarımı iki yana açdım.Derinden nefes alıb evin özüne mexsus qoxusunu içime çekdim.Anam divara söykenmiş qollarını sinesinde birleşdirib,gülümseyerek mene baxırdı.
-Hekim eve buraxmasaydı xestexanadan qaçardım çox ehtimal.-deyib gülümsündüm.
-Yaxşısan,Deniz xestexanada qalmağına ehtiyac duymadı hekim.
-Ela,indi ise otağımla salamlaşmalıyam.
Otağıma geldim ilk iş çarpayıya uzanıb telefonu elime aldım,google axtarış bölmesinden,ürek xesteliklerini araşdırdım."İrsi xestelikler","Anadan gelme ürek xestelikleri","Çernobul elilerinin uşaqlarının düçar olduqları xestelikler".Sağ olsun google heç vaxt meni darda qoymurdu.Tapdığım melumatlar o qederde ürek açan deyildi.Hekimin mene sehetimle bağlı az melumat verdiyini anlamışdım.Eslinde bunu hekim danışdıqca anamın simasında duyduğum telaşda hiss etmişdim.Nehlet şeytana deyib telefonu çarpayının boş olan hissesine çırpdım.Ağlamamaq üçün özümü sıxırdım.Atam mene bu xesteliyi hediyye etmişdi deye o qederde üsyan ede bilmirdim hekimin diliyle desek üreyimdeki qüsura.Meni inciden tek heqiqet ölüm riskinin olması bunun beraberinde anamın tek qalma düşüncesi idi.Üzümü yastığa basdırdım,ağlamamaq üçün özümle mübarize aparırdım.Birden yoldan keçen maşından ucalan mahnı diqqetimi çekdi.Bu Arazla menim sevimlimiz olan "Oqtay Ağayev-Öten günler" mahnısı idi.Özümden bir ixtiyar Arazla keçirdiyimiz öten günleri düşünüb derinden ah çekdim.Belkede Allah onu menle birge eziyyet çekmesin deye heyatımdan çıxarmağım üçün bütün bunların olmasına icaze vermişdi.İki elimle başımın üstünde duman dağıdırmış kimi edib,fikirlerimi dağıtdım.
-Onu bağışlamaq üçün behane axtarma!!-dedim öz-özüme.
Ayağa qalxdım refden onun mene hediyye etdiyi kitabı götürdüm.Yavaş-yavaş oxumağa başladım.Onu düşünerek altından xett çekdiyim cümleleri oxuduqca gözlerim dolmuşdu kitabın yazılarını görmekte çetinlik çekirdim,gözlerimi bir defe qırpdım,kipriklerimin arasından qıvraq hereketle yanağıma toxunmadan kitabın üzerine düşen su damcısı kitabdakı qelem izini kağıza yaymışdı.Telefonu tekrar elime aldım,Araza yazmağa başladım,uzun-uzun nece deyerler içimi boşaltdım,yazdıqlarımda bir az üsyan,bir azda çaresizlik var idi.Deyesen onu bağışlamaq isteyirdim,onun mene etdiyinin qarşılığında onu sevdiyim heqiqeti ve elbetde üreyimde olan ömrümden bilinmeyen bir zaman qısaldan o "qüsur" danılmaz heqiqet idi..Gönder düymesine basdım,onu engellediyim üçün engellemeyi qaldır yazısı göründü yazdıqlarımın hamısını sildim,göndermedim,bunu ederken içim ürperdi amma bilirdim düzgün olan bu idi.Telefonu bağlayıb gözlerimi yumdum.Uşaqlıqdan beri,azda ağlasam gözlerimi yumanda azacıqda olsa yanma hiss edirdim.Ele o yanma hissi ile yuxuya getmişdim.Oyananda hava tamam qaralmışdı,burnuma çox leziz qoxu gelirdi.Ayağa qalxdım qoxu meni metbexe doğru sürükledi.Anam metbexde süfreni hazırlamışdı,yemeyin ağzını açdım,ellerimi bir-birine sürtüşdürüb dilimle üst dodağımı yaladım.Tavada heftebecer yemeyini görmüşdüm,medemin gurultusunu eşide bilirdim.Ellerimi yuyub oturdum,iştahla bir boş qab yedim sonra arxıncı tikemi götürü btavadakı yemeyin yağına batırıb yedim,bunu etmeyi çox sevirdim.Xestexana yemekleri o qederde dadlı deyildi,yağsız,duzsuz,hmm.
Otağıma keçdim,telefonumu yoxladım,Arazdan bir mesaj bele gelmemişdi.Menim üçün narahat bele olmamışdı?Çiyinlerimi çekib dodağımı büzdüm.Eslinde yazmasını gözlemek bir növ ağılsızlıq idi.Her yerde engellediyim insandan mesaj gözlemek,her halda bir yolla yaza,zeng vura bilerdi.Onu özümden uzaqlaşdırmaq üçün gösterdiyim cehdleri,tekbaşına qalanda,heleki qaranlıq düşüb etraf sessizliye qerq olanda unudurdum.Pencereden ayın buludların arxasında gah gizlenib,gahda her yeri aydınladacaq şekilde buludlardan xilas olmasına,ulduzların növbeleşerek qamaşmasına heyranlıqla baxırdım,bu menim xırda sevinclerimden biri idi. Telefonuma bir mesaj geldi,elimdeki telefon titredi bununla birlikde bu boyda bedenimi idare eden sadece yumruğum boyda olan üreyim titredi,bu titreme bütün bedenime yayıldı ve qorxaq nezerlerle telefonun ekranına baxdım mesaj gönderenin adını oxudum,Facebookda başqa profil açıb yazırdı.Nehayet!
Araz idi.Tebesümüme engel ola bilmedim,taki yazdıqlarını oxuyana kimi,qaşlarım çatılır,üzüm heç xoşa gelmez bir ifade alırdı,ged-gede daha qaşlarım düyünlenirdi...
Yazdıqları...nehlet şeytana yene bir sınaqla üz-üze idim..