"Yağışdan sonrakı torpaq qoxusu"

X Hisse

Derinden nefes alıb,Araza terefe getmeye başladım.Üreyim yene ağrımağa başlamışdı,o iki addımlıq yol mene çox uzun gelirdi.Özümü sakitleşdirmek üçün burnumdan nefes alıb ağzımdan verirdim,bunu bir iki defe tekrar etdim,Arazın yanına çatırdımki,birden ele bil yer ayağımın altından sürüşdü.Bundan sonrasını xatırlamıram.Gözlerimi açanda,xestexana otağında idim,Araz baş ucumda dayanıb elimi tuturdu.Evvelce ne olduğunu anlamağa çalışdım.Ne olduğunu,bura nece geldiyimi soruşdum.Yaşadığım gerginliye,esebe döze bilmeyib yere deymişdim.Arazda meni en yaxın xestexanaya getirmişdi.O,özünü itirmiş olmalıdır ki,anama xeber vermeyi unutmuşdu.
Tez elimi onun elinden çekib,qaşlarımı çatıb.
-Getirdiyin üçün çox sağ ol daha yaxşıyam gede bilersen.-dedim
-Deniz,icaze ver qalım.Burdan çıxaq eve aparım seni.En azından buna icaze ver.
Üzüne baxmadan qeti sesle.
-Get! dedim.
Meni bura getirmesi,menim üçün narahat olması,bunlar onu bağışlamağım üçün sebeb deyildi.Bütün bunlar onsuzda onun insanlıq borcu idi,kim olsa eynisi ederdi.Düzdü buna mecbur deyildi amma....
Susdu,ayağa qalxdı,elini cibine salıb telefonunu çıxardı.Sonra menim telefonumu götürdü.Evvelce anlamadım ne etdiyini.
-Hey,sen ne edirsen?
-Bir deqiqe,heç olmasa anana xeber edim,seni burda tek buraxa bilmerem.
-Lazım deyil,telaşlanacaq boş yere.
-Daha gecdi.Alo,Salam.Yasemen xala necesiniz?Menem Araz.Beli Denizin dostu.Yox yox telaşlanmayın.Deniz yaxşıdır,yanımdadır.Sadece bir az halı pis idi,xestexanaya getirdim.Sizi gözleyirem.
Telefonu bağlıyıb.
-Ne deyirsen de,anan gelene kimi burdayam.-dedi.
Sonra sözüne başladı.
-Men senin menimle düşman olacağın bir şey etmemişem.Heç açıqlamağımada icaze vermedin.Menim o qızla aramda bir şey yox idi.Sadece...
Men Arazı o qeder yaxşı tanıyırdımki yalan danışdığını anlaya bilirdim.Yenede bir terefim ona inanmaq isteyirdi.
-Qucaqlamışdın onu!
-O meni qucaqlamışdı.
-Heç olmasa,yalan deme men yanınıza gelmeden evvel sizi görürdüm.
-Şey,eslinde.-dedi Araz,elerini ovuşdururdu,ne deyeceyinide bilmirdi.
-İcaze ver indi men danışım.Men insanlara güvenmemeyi lap balaca olandan beri öyrenmişem,xüsusende "Kişilere".5-6yaşlarımda emimin menim üçün göndereceyi pianinonun sözünü tutmadığı,bunu her defe ertelediyi vaxt güvenim qırılmışdı ve elbetde gelmedi otağımda qoyacağım yeri bele düşünülmüş olan pianino.11-12yaşlarımda mene "Böyü seni özüm oxudub,hekim edecem"deyib,hekimlik arzusunu üreyime salıb vaxtsız vefat eden babam,istemeyerekde olsa güvenimi qırmışdı.Böyüdüm ve babam kimi atamda meni tek buraxmayacağın dediyi halda,oda heyatın çetinlikleri ile meni üz-üze buraxdı.Orta yaşlı anam bele hava qaralmamış eve teleserek gelir,kişilere güvenmir,özünü qorumaq ehtiyacı duyur.Güvenimi itirmeyime buda bir sebebdir.Ve nehayet ki Sen.Hemen gün gördüklerimin bir yuxu olmasını isteyerdim amma istemekle olmur.Men sene olan güvenimi itirmişem.Bu düzelecek bir problem deyil.Buda heqiqetdir ki,sen meni aldatmısan.
Sonuncu cümleni deyende bir daha üreyim sancdı.Arazsa başını aşağı saldı.Sadece iki kelme söyledi.
-Üzür isteyirem.
-Ayrılmaq istediyini deseydin men seni anlayışla qarşılayardım.Meni sevmediyini desen bunu başa düşerdim amma senin etdiyin..
-Yox,Deniz men ayrılmaq istemirem.Bilirsen biz oğlanlar bezen nefsimize güc gele bilmirik ve sehve yol veririk.Men Seni Sevirem.
Onun elini tutub "Mende seni sevirem"deyib onu bağışlamağı çox isteyerdim,lakin bilirdim onu bir defe bağışlasam bu son olmayacaqdı ve men onları bir defe parkda görmüşdüm,neçe müddetdir görüşdüklerini,münasibetlerinin ne yerde olduğunu bilmirdim.
Qapı açıldı,anam telaşlı şekilde içeri girib yanıma geldi.Meni öpüb ne olduğunu soruşdu.Ağzımı açırdımki-Heç bir şeyim yoxdu deyim. Hekim geldi.Otaqdakı hamıya salam verib söze başladı.
-Deniz xanım,sizin veziyyetiniz heçde düşündüyünüz kimi deyil.Sizin üreyinizde anadan gelme qüsur olduğu görünür.İndiye kimi size narahatlıq vermemesinin sebebi xesteliyinizin zeif olması olub.İndi ise size mualice yazmalıyam ve esebden,stresden uzaq olmalısınız.-dedi.
Anamın gözlerinin dolduğunu,Arazında renginin solduğunu göre bilirdim.
-Bes burdan ne vaxt çıxa bilerem?
-Telesmeyin,bu günlük müşahide altında saxlıyaq sizi,belke yardım göstermeyimiz lazım gelen bir hal olar.
-Men qalaram Denizin yanında.-Araz hekime baxıb dedi.
Ele bayaq bir quranlıq söz danışmışam men buna,ne deyir bu?
-Lazım deyil get sen!Menle heç kesin qalmağına ehtiyac yoxdur.Lazım olsa ya anam yada Nübar qalar menle.
-Yaxşı Deniz israr etmeyecem.İstediyin vaxt danışarıq.
-İstemeyecem.-deyib üzümü yana çevirdim.
Qapının örtüldüyünü hiss etdim.Araz getmişdi.
Anamsa sual dolu baxışlarla mene baxırdı.