Martyr's Play [COMPLETED]

Chapter 6

"Nathan..." I almost whispered his name because of shocked.

"It's okay huh?" He smirked. Tumayo siya sa kina-uupuan niya.

"Kailan nagsimula 'to Jazmine? Kayo na ba?" Sarcastic ang boses niya.

"Nathan it's not what you think?" I defend.

"Then what is it ? Jazmine , akin ka lang. Naintindihan mo? Akin ka lang!" Hinawakan niya ang pulsohan ko.

Ito ang gusto ko di ba? Si Nathan.

"Keep that in mind that you're mine" mariin niyang sabi.

"Nathan, bitawan mo ko" sabi ko saka ko inalis ang pagkakahawak niya.

"Panahon na rin siguro Nathan. I need to bring back what I've lost when you came. Tama na yung pagpapakatanga ko sayo" binuksan ko ang pinto ng bahay .

"I'm letting you go. Bibigay ko na sayo ang matagal mo ng gusto. You're free Nathan. You're free" di ko napigilang lumuha. Ngayon lang ako nagkaroon ng lakas ng loob para pakawalan na siya.

"Jazmine , I'm staying" sabi niya. Na siyang dahilan kung bakit ako lumingon.

"I can't stand making you cry anymore. Please. I'm staying" yumuko siya.

Tanga nanaman ako.

Humarap ako sakanya. Kinulong niya ang mukha ko sa mga palad niya.

"Look at me Jaz" bulong niya.

Sinalubong ko ang mga mata niya. Those eyes.

"I don't want you to cry over and over again because of me but I can't.. I can't let anyone stole you from me. Not my bestfriend. You're mine Jaz. Just mine"

With that he pulled me close to him and without any seconds he then captured my lips.

Uri ng halik na matagal ko ng hindi naramdaman. Uri ng halik na gaya ng dati.

Tanga nanaman ba ako? Mali bang umasa. Wala akong pakialam . Mahal ko ang lalaking to.

Lumalim pa ang halikang pinagsasaluhan namin. Kapos kami sa hininga ng maabot namin ang kwarto ko. Nagtama ang mga mata namin. Ang mga mata niyang tila nagtatanong.

Handa na ba ko?  tanong ko sa isip ko.

Tumango ako bilang tugon sa katanungan sa mga mata niya. Nilock niya ang pinto at doon nagkarera ang puso ko. Dahan dahan siyang lumapit sakin at kusang pumikit ang mga mata ko. Hinalikan niya ang noo ko, tungki ng ilong.  Alam ko kung saan papunta ang halikang ito at handa na ako. Handa ko ng ibigay lahat sakanya.

Maingat ang bawat galaw na ginagawa niya na parang ayaw niya akong masaktan sa kahit na anumang dahilan.

Tumulo ang luha ko ng tuluyan na niya akong maangkin. Hinalikan niya ang bawat dinadaanan ng luha ko..

"I'm sorry. I love you.." paulit uliy niyang sinasabi ko.

Lahat ng sakit na pinagdaanan ko tila natatabunan na ng isang napakalaking kasiyahan. Kasama ko ngayon ang lalaking mahal na mahal ko.

"Thank you. I love you.." bulong niya ulit ng matapos niya akong angkinin sa unang pagkakataon. Pinikit ko na lamang ang mata mga ko at naramdaman ko ang pagyakap niya sakin ng napakahigpit.

Marahil ito na ang  pinakamasayang gabi sa buhay ko. Kasama ko ang lalaking pinakamamahal ko na nag-alayan ko ng buong sarili ko,  Nakayakap ng napakahigpit na parang kailanman hindi na ako papakawalan pa.

Sapat na ba ito para hindi niya ako iwan?