Martyr's Play [COMPLETED]

Chapter 12

"One more shot"

"Okay good. Good"

"Last one"

"Okay . You may have your break"  sabi ng photographer.

I sighed. Nakakapagod din. Its been three days. Araw-araw naman kami nagkakausap ni Nathan pero excited na akong umuwe mamaya. Especially that I have surprise for him.

"Jaz, you can now fix your things. Mukhang mapapaaga ang uwi natin" Thea said.

"Okay" excited kong sabi. Can't help not to smile. The hormones eh?

Kumain muna kami ng lunch at naglakad lang sa tabing dagat.

Palubog na ang araw. And its a beautiful scenery to watch the sun setting.. I wish Nathan is here with me so we could watch the beautiful sunset together.

I sighed as the cold wind blow against my skin. Mejo malamig na din ang hangin . It's already October. Niyakap ko nalang ang sarili ko. And feel the cold wind blows.

I closed my eyes and picturing Nathan behind me. Hugging me.

"Jaz, lets go" I snap back to reality when Thea called me.

It's time to go home. I smile widely .
******

It's almost 8 in the evening when we reached the city. Hindi na ako nagsabi kay Nathan na sunduin niya ako kasi alam ko this time nasa cite pa siya. And ofcourse hindi masasakatuparan ang plano ko kung sinabi kong sunduin niya ako.

Tinawagan ko ang restaurant malapit sa condo ni Nathan at umorder. Balak kong magset ng candle dinner with him sa condo niya.

Pumara ako ng Taxi at nakangiti parin. I just can't help it. And I really miss Nathan.

Habang nasa taxi iniisip ko na ang magiging reaksyon ni Nathan pag naabotan  niya ko sa condo niya.

Pagkababa ko ng taxi agad na akong nagbayad at pumasok na sa building. Nagsign pa ako sa logbook bago nagpatuloy sa elevetor.

Tinawagan ko na din ang restaurant para maideliver na ang pagkain. Kailangan ko pang ayusin ang mga kandila.

The elevator opened.

Dumiretso ako sa pad ni Nathan. I exhaled and smile bago ko ito buksan with my key card. But to my surprise it wasn't lock.

Andito na kaya si Nathan? Ano ba yan.

Pumasok nalang ako. Tatawagin ko sana si Nathan nang may narinig akong boses ng babae na nanggagaling sa kusina.

"Nathan, paano na 'to? My dad will kill me pag hindi mo ito pinanagutan" sa tono ng boses ng babae problemado ito.

"Marga, I can't. Kaya kong tanggapin yung bata. Pero not you"  I almost run out with air when I heard what Nathan said.

Bata?

"Ipapalaglag ko nalang 'to if you can't take it" sabi ng babae.

Napatakip ako sa bibig ko. Hindi ko namamalayang tumutulo na pala ang luha ko.

"Are you out of your mind Marga?! Walang kasalanan ang bata" Nathan shouted with anger.

"Then marry me" sabi ng babae na siyang kinahina ng tuhod ko.

Kasal?

Matagal bago nakasagot si Nathan.
"I love Jazmine" Nathan said.

"Well , I have no other choice but to abort this child" Marga said na para bang magtatapon lang ng basura ang gagawin niya.

"I'm telling you Marga. If you gonna kill that child I'll kill you too" Nathan said with warning tone.

"I'm giving you choice Nathan. Marry me and this child would live otherwise ,this child will not see the light" Marga said.

Hindi ko alam kung anong gagawin ko tatakbo nalang ba o mananatili. Pero halos hindi ako makagalaw. Nakasalampak na ako sa sahig while my cheeks are covered with my tears.

Tatayo na sana ako nang marinig ko ang mga yabag na papalapit sakin. Before I can escape, Nathan saw me.

Agad niya akong nilapaitan at niyakap.

"Jaz.."

"I heard enough" sabi ko habang ang mga luha ko'y patuloy na dumadaloy sa pisnge ko.

"No Jaz, I don't want to. I love you" he said.

Kumawala ako sa yakap niya at tumayo.

"Marry her so your child could live" I said and turn my back on them.

Si Nathan nakatayo lang at tila tulala. Hindi na ako lumingon pa at nagpatuloy na sa paglalakad kahit tinatawag pa ni Nathan ang pangalan ko.

What now?

Nang makalabas ako ng pinto dumiretso ako sa elevator at doon ko pinakawalan ang mga hikbing kanina ko pa pinipigilan. Mabuti nalang at mag-isa kong sakay ng elevator kundi magmumukha akong tanga sa mga makakakita sakin.

Iyak lang ako ng iyak.

Hinaplos ko ang tiyan ko.
Baby, kapit ka lang kay mommy ha? Wag mong iiwan si mommy.

"Wag kang mag-alala baby kahit wala kang daddy mamahalin ka ng sobra ni mommy" kinakausap ko ang bata sa sinapupunan ko kahit alam kong dugo palang naman siya.

When I found out that I'm pregnant I was the happiest woman alive. I have the biggest gift I ever had kaya excited akong umuwe para sabihin kay Nathan pero hindi ko na masasabi.