Martyr's Play [COMPLETED]

Chapter 5

"Hindi mo nararamdaman ang pagmamahal ko sayo"

"Hindi mo nararamdaman ang pagmamahal ko sayo"

Gumulong ako sa higaan ko dahil paulit ulit sa utak ko ang sinabi ni Noriel. Bakit ngayon pa? Mahal na mahal ko na si Nathan. No one knows na nagkagusto ako kay Noriel bago maging kami ni Nathan. Ganito ba talaga ang buhay? Minamahal ka ng iba habang nagmamahal ka ng iba? Hindi ba pwedeng mahal ka nalang ng taong mahal mo?

Sa totoo lang hindi naman mahirap mahalin si Noriel eh. He's a great guy. Pero takot kong subukan. Baka katulad lang din siya ni Nathan. Na sa panahong mahal na mahal ko na siya hihingin niya ang isang bagay na hindi ko pa kayang ibigay yun ay ang sarili ko. At kapag hindi ko naibigay iiwan niya din ako. Maiiwan nanaman ako. Tama na yung nagpapakatanga ako kay Nathan ngayon ,dahil baka sa susunod na masaktan ako hindi ko na kayanin. Pero naisip ko lang, hindi ba sapat ang pagmamahal , tiwala at oras para sa isang relasyon? Kailangan ba talaga nun? Anong makukuha nila dun? It shouldn't be happening unless they're married.

Napatigil ako s pag iisip when my phone rang.

"Thea?"

[Hey. Jaz, just wanna inform you. You have interview at 2pm at universal studio and 6pm dinner with an endorser]

"Okay then"

[And in addition you have your pictural for tomorrow 9pm. Bye Jaz see you around]

"What ever!"

[Bitch]

"Haha"

So , back to modeling.

----
Maagang natapos ang pictorial ko at mga meetings . Papasok na ko ng elevator para umuwe na. Hindi ko inaasahang makakasabay ko si Noriel and I can't help to feel akward. Hindi ko alam pero pero parang ang init ng pakiramdam ko.

"Back to modeling?" Tanong niya.

"Yeah" matipid na sagot ko.

"Mabuti yan" komento niya.

tumango lang ako dahil sa totoo lang nahihiya ako sakanya kung ano ang sasabihin ko.

"About doon/ Yung sinabi ko" sabay naming sabi.

"You first" sabi niya.

Nagpakawala ako ng malalim na hininga.

"Noriel, I don't want to be unfair . Especially sayo" tumingin ako sakanya sa pagkakataong to.

Ngumiti lang siya.
"You're not Jaz. Pinili ko to , so don't feel guilty" lumapit siya sakin at hinalikan ang noo ko.

"Why are you doing this?" Tanong ko.

"I don't know either. Just don't avoid me , please." He cupped my face.

I just nodded. At saktong bumukas na ang elevator.

"May lakad ka pa?" Tanong niya.

"Wala na" sagot ko.

"Mind eating lunch with me?"

"Hmm. Let me think" natatawa kong sabi.

"O c'mon tara na" hinila na niya ako at nagpatangay naman ako papunta sa sasakyan niya.

Does this way help me get over Nathan?

Natigilan ako sa pag-iisip ng tumigil na ang sasakyan at namatay na ang makina . Nasa tapat na din kami ng Restaurant.

"Good Afternoon Ma'am , Sir . Table for two?" Salubong samin .

"Yes please" si Noriel.

Pumunta nalang kami sa bakanteng upuan at si Noriel na ang pumili ng kakainin namin.

"Kumain ka lang. Kahit balik ka sa pagmomodelo alam ko namang hinidi ka tumataba kahit gaano ka katakaw" natatawang sabi niya nang dumating ang order namin.

"Ang sama neto. Ginawa mo na kong matakaw niyan sa dami ng order mo" sabi ko.

"Wag kang mag-alala ikaw ang magbabayad niyan"

"Ikaw ang nag-aya ako magbabayad?" Reklamo ko.

"Biro lang. Kumain na tayo" sabi niya nalang.

Napakadami naming napagkwentuhan habang kumakain. Half-Morocan pala siya. At tawa kami ng tawa habang kwenikwento ang mga kalokohan namin nung bata pa kami.

Bago kami umuwe dumaan pa kamin mall para maglibot at di na namin namamalayan na gumabi na pala kaya sabay nanaman kaming nagdinner. Saka niya ako hinatid sa Bahay.

"So , see you tomorrow?" Tanong niya.

"Sige. Thanks nag-enjoy ako" tugon ko nalang.

"Ako din. Sige goodnight" lumapit siya sakin at hinapit ako palapit sakanya. He kissed my forehead.

"Sige" sabi ko nalang dahil di pa niya ko binibitawan. Pagtingala ko sakanya matiim niya lang akong tinitignan.

"Ah-- ano p-pa--" I didn't manage to finish my words . He captured my lips.

It was quick.

"I'm sorry . I shouldn't--"

"It's okay" putol ko sa iba pang sasabihin niya. Saka na ako humiwalay sakanya at pumasok sa gate.

Narinig kona ang paalis na sasakyan niya.

I let out a deep breath.

Bubuksan ko na sana ang pinto ng bahay nang may nakita akong nakaupo sa gilid nito na matiim akong tinitignan.

"Nathan..."