THE TWISTED FAITH

The Warlock

“Baby. Chaizy.” Sabay yakap nung mag-ina. Awwwhhhh naiiyak ako.

“She’s not dead Chai. Well, she almost died but her blood is strong and she heals fast. Pero nang balikan kita wala kana kaya she stayed with me at after how many years bumalik ka rin.” Ang sweet nilang mag ina. Nakaka inggit naman.

“Gawa tayo ngayon.” Bulong ng katabi ko at malamang alam nyo na kung sino.

“Che! Alis ka nga!” kaiinis to. Ang sakit kaya nun. Sabay punta ko sa kwarto ko at nilock ito. Kwarto ko na talaga to ahh ahhaha. Gusto ko muna sigurong mapag-isa. Bigla nalang akong napatayo ng may kumapit sa beywang ko.

“Ba’t ka malungkot?” at nagpout naman sya after nyang mag salita.

“Hindi ako malungkot. I’m nervous.” Sabay higa ko at tumabi rin naman sya.

“Wag kang mag-alala nandito naman ako kasama mo.” Sabay hawak nya sa kamay ko. I feel safe when I’m with him. Ngumiti nalang ako at ramdam ko rin naman na ngumiti sya.

“Ahh… Aj panu kung totoo ang sinabi ni Drey kanina. Pano kung ilalayo nya nga ako sayo.” Pag babasag ko sa katahimikan.

“It won’t happen cause I won’t let him take you away from me.” Tapos tumayo na sya.

“Pero…” pano kong seryoso sya dun.

“Kaylangan ko nang umalis at babalik pa ako sa hq.” hq? akala ko ba wala nang babalik dun.

“Baka nandun lang sila naghihintay satin. Baka pag dumating ka dun nandun sila. Pano kung saktan ka nila. Pano kung…” di nya na ako pinatapos.

“It won’t happen. I’ll use my visibility. No one will see me kung gagamitin ko yun.” Nasisiraan na ba sya ng ulo.

“Sira ka ba?! Di mo ba alam na nandun si Mark?! Mararamdaman ka nya kahit na gamitin mo ang pagiging visible mo!” galit na ata ako.

“I’ll be okay.” Ba’t ba parang nag-iiba ang ugali nya ngayon.

“Aj…. Please” pagpapakalma ko sa sarili ko.

“Sorry Mae…. I need to do it.” Ano bang babalikan nya dun.

“Then let me go with you.” Tama na rin siguro yun para maprotectahan naming ang isa’t-isa.

“No.” whaat?!

“Ano ba! Gusto ko rin namang tumulong! Ba’t ba ang selfish mo!” sigaw ko

“I’m just protecting you Mae.” Bigla nalang may tumulong luha sa mga mata ko.

“I don’t need you to protect me!!!” di ko na mapigilan kaya tumakbo ako palayo sa kanya. Sawa na ako na palagi nalang pinoprotectahan kahit kaya ko naman ang sarili ko. naririnig ko na tinatawag nya ang pangalan ko pero di ako nag papigil sa pagtakbo. Nang huminto ako namalayan ko nalang na wala na ako sa Wolves Village. Di ko na alam kung saan to di naman ako maliligaw dahil magagamit ko naman ang pang amoy ko upang bumalik. Napansin ko lang, parang gumaan ang pakiramdam ko. nagpatuloy lang ako sa pag lalakad hanggang sa huminto ako dahil sa pagod. Ba’t ba iniisip nila na di ko kayang protectahan ang sarili ko. nakakainis talaga! Napapasuntok tuloy ako sa puno, kawawa naman tong puno puro galos na ang katawan. Teka! Puro galos?! Sa tindi ng pagkaka suntok ko dito impossibleng di to matumba. Wag mong sabihing! Inamoy ko ang Wolves Village pero di ko maamoy.  Ginamit ko ang Brain Message upang humingi ng tulong pero di pa rin tumatalad. Tama nga amg usap-usapan ni isang kapangyarihan di mo magagamit sa lugar na to. Ito ang Powerful Land na ni isang kapangyarihan di mo magagamit. Ibig sabihin pag di pa ako makakalabas ditto habang buhay akong magiging normal na tao. At ayun sa usap-usapan wala nang nakakalabas na buhay na nilalang dito. Di ko alam kung bakit baka namatay silang lahat sa gutom o di kayay nagpakamatay nalang dahil di na nila kayang mabuhay dito. May narinig akong kaluskos ng mga dahon kaya ginamit ko ang Invisibility ko. Palapit ng palapit ang mga yabag at nararamdaman kong naliligaw rin sya dito. Nanghawiin nya ang mga dahon tumambad sakin ang mukha ni Aj. Anong ginagawa nito dito. Bigla naman nanglaki ang mata nya nang mapatingin sya sa gawi ko. Wag kang gumalaw Mae di ka niya makikita.