Proje Ivy (Güncellenmeyecek)

Bölüm 27- Düşman(2) & Sanal Kalpler(1)

Başkan'ın yanından ayrıldığımda tek bir kelimeyi hissediyordum; korku.

Bu öyle bir korkuydu ki,yaşananların hızıyla birleştiğinde adeta bir tokat etkisi yaratmıştı ve ciddi anlamda endişelenmeye başlamıştım. Evet,her şeyin çok hızlı gelişmesi iyiye işaret olmasa da asıl kişiliğim beni rahat bırakmadığı için bu haldeydim.
Bir yanım hiçbir şey bilmemeyi istiyordu,diğer yanım ise öğrendiklerim yüzünden heyecanlıydı.

Bu durumda yapabileceğim şeyler kısıtlıydı,kafam karışıktı ve gittikçe yaklaşan saldırıda neler olabileceğini düşünmek midemi bulandırmaya yetiyordu. Keşke... biraz cesaretim olsaydı ve Raven'a ulaşabilseydim. Yani,düşünce yoluyla.

Korkum kalbimi sarmış bir yılan gibiydi,bunu aklıma getirdikçe rahat nefes alamıyordum. Onunla konuşmayı başarsam bile,bana ne yapabileceğini bilmediğim için,güvensizdim.

TANRIM KAFAN AMMA DA DÜŞÜNCEYLE DOLU!

''Neo?'' dedim sesli biçimde. Sonra kimsenin olmadığını gördüğümde aptallığıma güldüm. Nasıl oluyor da fark ettirmeden kafamın içine sızabiliyordu hala anlamıyordum. Gerçekten başarılıydı.

Gözlerimi kapatıp sesine odaklanarak cevapladım,bunu yaptığımda beynimin uyuşması ve boynumda keskin bir acı bana eşlik ediyordu.

YİNE SİNSİCE GELMİŞSİN,BU KONUDA İYİSİN NEO.

TEŞEKKÜR EDERİM. BUNU YAPMAYI SEVİYORUM BİLİYOR MUSUN? NEDEN KAFAN KARIŞIK CLAIRE?

NE YAPMALIYIM BİLMİYORUM.

HER ŞEYİ SANA YÜKLEMİŞLER GİBİ GÖRÜNSE DE HAYIR, OLAY SENDEN ÇIKTI FARKINDA MISIN?

O NE DEMEK?

BAŞKAN ŞEHRİ SAVUNACAĞINI SÖYLEYEREK HASTALIK TAŞIYANLARI ÖLDÜRTECEK. SUÇU DA SENİN RAVEN'LA OLAN KARŞILAŞMANA ATACAK. SENİ TUTUKLATIP KAN ÖRNEĞİNDEN YENİ EKSTRALAR OLUŞTURACAK VE BATI'YA SALDIRACAK.

NEDEN SANA İNANMALIYIM?

ÇÜNKÜ KİM OLDUĞUMU BİLİYORSUN CLAIRE.

ÇÜNKÜ KİM OLDUĞUMU BİLİYORSUN CLAIRE.

ÇÜNKÜ KİM OLDUĞUMU BİLİYORSUN CLAIRE.

Ses yankılandıkça,daha da farklı bir kişinin sesine dönüşmeye başladı. Sesler eğilip büküldü,kalbimde tuhaf bir ağrı hissetmeye başladım. Yutkunarak sesin düzelmesini diledim ama bu kez Neo,gittikçe yok olan sesiyle son bir şey söyledi.

CLAIRE KAÇ!

KAÇ!

Kulaklarım yükselen tuhaf sesle patlayacak gibi oldu,bir tür sinyale benzeyen ses durduğum yerde titreşime sebep oldu. Ve ben daha yere bile eğilemeden,büyük bir patlamayla binanın her yanı inlemeye başladı.

Sert bir biçimde yere savrulup,üstüme yağan moloz ve tozlarla o tuhaf titreşimin etkisiyle sürüklenmeye devam ediyordum,istemsizce hareket eden bacaklarımı durduramıyordum. Daha on beş dakika önce indiğim merdivenlerden kafam metale çarparak indiriliyordum. Canım çok yanıyordu ama bunu durduramıyordum. Bağırıyordum,birinin beni duymasını istiyordum ama sanırım sesim duyulmuyordu. Tek duyabildiğim acıyla bağıranların sesi ve başka başka patlama sesleriydi.

Başımın kanadığını,kollarımın merdiven basamaklarına çarpmamla birlikte kesilip yara bereyle kaplandığını hissediyordum ve dünyanın normalden daha hızlı döndüğünü zannediyordum. Bana kaç diyen kişi Neo'ydu ama bana bunu yapan kişi bir başkası olmalıydı.