SEÇİM SENİN

BÖLÜM-9

Akşam eve gittiğimde annem masayı hazırlamış beni bekliyordu.

"Hadi kızım ellerini yıka da gel."Dedi.

"Tamam anne sen başla ben on dakikaya geliyorum."dedim ve yukarı çıktım. Hemen telefonumu alıp Esma'yı aradım.

"Alo efendim Ezgi"Dedi. Bu konuşma... Tabi yaa... Kesin annesi yanındaydı. Yoksa bu kibarlık ve Esma düşünemiyorum.

"Ne oldu kız annenin yanındamısın yoksa misafirlikte mi?"dedim. Kıkırdayarak.

"Bende dayımlardayım oturuyorum."Dedi. İmalı imalı.

"Neyse tamam eve gidince ararsın görüşürüz"Dedim. Sırıtarak. Tabii o bunu görmüyor...

"Tamam canım ararım ben seni eve geçince görüşürüz."Dedi ve telefonu kapattı. Ben de hemen üstümü değiştirdim ve banyoya gidip yüzümü soğuk su ile yıkadım ve annemin yanına indim. Annem beni görünce gülümsedi.

"Hadi gel patates kızarttım seversin sen."Dedi annem.

"Ooo sultanım bu gün bir coşmalar falan hayırdır."dedim kelimelerimi bastırarak.

"Tabii coşucam özlersin yemeklerimi."Dedi.

"Nasıl yani?"dedim. Meraklı bakışlarla anneme bakarken.

"Kızım. Ben teyzene gidiyorum bir haftalığına, Aslı'nın annesi ile sizde Aslı ile burda bizim evde kalıyorsunuz. Yarın akşam gidicez Zeynep teyzenle. Sabah da beraber kahvaltı yaparız senle beraber akşam da pizza söylersiniz Aslı ile isterseniz Esma da gelir."

"Vaay gezmeler gezmeler diyorsun yani"dedim. Patatesimden yerken.

"Kızım ne gezmesi. Biliyorsun teyzenle ne zamandır görüşemiyoruz. Bir gidelim de görelim dedik. Kötü mü ettik?"Dedi annem. Ben bu lafları çok iyi biliyorum kesinlikle gezmeye gidiyorlardı. Yani onların dilinde ise kafa dinlemeye.

"Ay tamam bir şey demedim. Giderseniz gidin."dedim. Ondan sonrada hiç konuşmadık zaten. Peki ben Aslı ile Nasıl anlaşıcam kız bana bayağı kızgın. Neyse ben Esma yı da çağrırım bir yolunu bulur barıştırır bizi.

     -OKUL  ÇIKIŞI-
"Esma kanki bize gelsene."dedim. Sırnaşarak.

"İyi tamam ama sadece iki saatliğine."Dedi.

"Tamam."dedim. Tabii annem anne bizde kalmasını söylemesse. Yüzümdeki şeytani sırıtmıştı saklayamayınca. Esma bir adım geriledi.

"Ezgi aklından neler geçiyor."Dedi.

"Yok bir şey."dedim ve Aslı gözüktü.

"Selam"

"Selam"dedi Esma'da karşılık olarak.

"Eee napıyoruz?"diye sordu Aslı.

"Bilmem. bir kafeye oturup kahve içelim mi?"dedi esma.

"Bana uyar"Dedi. Aslı bana bakarak.

"Tamam"Dedim bende.

Kafede otururken gözüme birisi takıldı...
Emre... Dedim içimden. Gözlerimi devirerek.

"Esmoş şu Emre değil mi?"dedim. Esma ya eğilirken.

"Aaa! Evet o."Dedi. Heyecanla.

"Emre!"Dedi. Esma Emre'ye el sallarken. Emrede bize bakıp gülümsedi ve yanında ki arkadaşına bir şeyler söyledikten sonra yanımıza doru yürümeye başladı.

"Naber gençler."Dedi. Yanıma bir sandalye çekerek.

"İyi senden naber?"Dedi esma.

"İyi. Okul çıkışı kahve İçel'im dedik."Dedi Emre bey.

"Eee siz nereye bırakayım."Dedi Emre. Biz kalkarken.

"Yok biz gideriz."dedim hızlıca.

"Sana sormadım ufaklık esmaya sordum."Dedi. Ufaklık kelimesini bastırarak. Gerçekten bu çocuk kim olduğunu sanıyor.

"Esma demek ben denek, ben demek Esma demek. Akıllı ol tabii kafa varsa"dedim Esma yı elinden tutup çekiştirerek.

"Sende olmayan beynin de ne kadar hayalperestmiş kendisi gibi."Dedi. Ukala bir tavır ile.

"Esma sen mi sus dersin ben kedi yöntemlerimle susturayım mı?"dedim gözlerimi Emreden ayırmadan.

"Neyse biz de kalkalım. Hem Emreciğim arkadaşında bekler seni hadi görüşürüz."Dedi Esma. Bende hemen ayaklandım. Kendimizi dışarıya attığımızda nefes nefeseydiler ama ben kurulmuş saatli bomba gibiydim. Bir taksi çevirip evin yolunu tuttuk.