Emre'den...
"Ne işin var burada?"diye sordu Ezgi.
"Bir arkadaşım ektide o yüzden tek gelmek zorunda kaldım."dedim onunla aynı pozisyonu alırken.
"Ne istiyorsun?"Dedi. Kafasındaki soruları yuvarlayıp bana aktarıyor ve psikolojik olarak rahatlıyor. Bu durumu çok iyi bilirim. Ve onu çok iyi tanırım.
"Böyle olacağını biliyordum." Dedim. Çünkü biliyordum. Ahmet sadece onun mesajlarına erişip ezgiye bir yalan uydurup sana mesajları gönderen kişi benim ezgim demişti yalaka ve sinsi. Ama onu sadece ödevlerini yapması için elinde tutuyordu... Bende onu küçüklüğünden beri tanıyorum sayılır. Esma'dan. Esma Ezgi yi öyle bir anlatırdı ki. Bir taraftan gıcık bir taraftan saf ve bir taraftan da tatlı... Ve bir gün İzmir'e geldi esma ile birlikte. Ve o gün onun yanında kendimi çok huzurlu hissettim. Babamın bizi terk edişinden sonra çok iyi gelmişti. Beni şimdi tanımamıştı. Ve Esma'nın da aklına gelmemişti.
Babam bizi terk ettiğinde daha sekiz yaşındaydım. Tabii daha hiç bir şeyin farkında değildim. Taa ki onunla karşılaşana kadar...
Şimdi ise onunla arkadaş kalmak kulağa daha yatkın gibi geliyordu. Çünkü. Ya Ben ona itiraf ettiğimde. Ya benimle hayatı boyunca konuşmasa ya beni görmek istemese ya da en mi en kötü olabilecek şey ise ya onun güzel suratını güzel yüzünü göremezsem.
Sanırım korkuyordum. Onu kayıp etmekten...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEÇİM SENİN
Genç KurguEzgi'nin parti hayatının başlangıcı olan üniversitede Esma ve Aslı ile geçirdiği süreç, mücadeleleri ve SEÇİMLERİ...
