Gifted Bella

Hoofdstuk 10 Pranks

Hee volgensmij is dit niet zo'n super lang hoofdstuk maar vond dat jullie het verdienen. Veel plezier ermee.

000000

Ik open me ogen weer en ik lig weer op Edwards kamer. Het beeld word wazig en dan weer normaal. Ik loop de kamer weer uit en wankel naar beneden naar me hoofd grijpend.

‘Bella loop niet steeds uit bed.’ Klinkt dan opeens Carlisle stem.

Iets pakt me weer vast. Vermoeid kijk ik naar mijn handen. Twee witte handen houden mij vast.

Ik zet me voet even weg omdat ik bijna val.

Carlisle trekt me langzaam weg.

Ik loop met hem mee. Hij trekt me naar de bank en alles word weer wazig. Ik ga snel op de bank zitten naar me hoofd grijpend.

‘Je had wat beter moeten weten dan beginnen te zuipen.’ zegt Carlisle.

De vlekken verdwijnen weer en ik kijk hem aan.

‘Waarom ben ik hier?’

‘Edward vond je.’ Legt Carlisle uit.

Hij strijkt het haar uit mijn gezicht weg.

‘Ik voel zo raar.’ Mompel ik.

‘Dat blijft nog wel een dag zo. We moesten je hele maag leeg pompen. Wil je wat eten?’ vroeg hij.

Ik knik. ‘Blijf zitten.’ Waarschuwt hij me voordat hij weg loopt.

Binnen een seconde geeft hij me een glas water en loopt weer terug.

Ik begin aan het glas te nippen. Dan komt hij terug met wat eten.

Ik begin langzaam te eten terwijl Carlisle zachtjes de tv aanzet en doet alsof hij tv kijkt.

Ik wou hier niet zijn maar ook weer wel.

Ik kijk op als ik de deur open hoor gaan.

Me eten is op en Carlisle is het aan het afwassen terwijl ik weer verder drink met een glas water.

‘Bella, gaat het goed met je?’ Hoor ik opeens een bekende stem. Edward.

Ik krimp ineen en dan voel ik zijn handen op mijn schouders.

Nee. Edward wrijft over mijn schouders maar ik krimp ineen.

Zijn handen stoppen.

‘Bella,’ klimt zijn stem bezorgd en bang.

‘Ga weg.’ Mompel ik.

‘Nee.’ Zegt hij. Ik krimp ineen. ‘We moeten praten.’

‘Nee.’ Zeg ik.

Edward negeert me en gaat naast me zitten.

Ik kan niet anders dan weg leunen.

‘Bella wat Rose dacht is niet waar.’ Zegt hij.

Ik kan niet anders dan een snik laten.

Edward streelt door me haren.

Alsjeblieft Bella. Geloof me. Ik kan niet zonder je. Ik hou van je mijn Bella.

Ik kijk hem aan.

‘Raak me niet aan.’ Fluister ik.

Edwards gezicht vertrekt van de pijn.

Ik sta op en loop weg naar Carlisle toe. Daar ben ik veilig.

Voordat ik de kamer uit ben hoor ik gesnik. Heel zacht maar ik hoor het. Ik loop door.