Gifted Bella

Hoofdstuk 20

Hee mensen. Ik weet dat ik HEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEELLLLLLL lang niet geupdate heb en dat spijt mij verschrikkelijk. Ik had geen inspiratie nog tijd. Hier is een kort stukje. Hopelijk kunnen jullie mij veel inspirerende ideeën geven. 
________________________________________________________________________________

December.

Ik kom uit mijn coma status.

Januari

Ik ga weer normaal naar school.

Februari

Edward en ik zijn weer als vanouds.

Het eerste wat ik door heb als ik wakker wordt is de energie die door me heen stroomt. Het voelt allemaal raar.
Ik voel de tintelingen die ik altijd heb als ik Edward aanraak en ik weet dat hij weet dat ik wakker ben.
‘Goedemorgen schoonheid,’ fluistert Edward.
‘mm.’ Antwoord ik. Edward geeft me kussen. In mijn nek, op mijn wang. En dan uiteindelijk op mijn lippen. Ik zoen hem terug.
‘Ik ben zo blij met jou,’ fluistert hij en ik kan niet anders dan zuchten. Edward gebruikt dat om zijn tong naar binnen te steken en me een tongzoen te geven.

De deur wordt open gegooid en ik hoor mensen lachen. Edward negeert ze en duwt me in het bed. Zijn handen gaan over mijn hele lichaam. Ik trek Edward dichterbij.
Dan stopt hij opeens en kijkt naar achter. Ik volg zijn blik en zie een grijnzende Emmet en een springende Alice.
'We moeten zo naar school.' zegt Alice en dan lopen ze de kamer uit.
Edward kijkt me weer aan en geeft een kus op mijn voorhoofd.
'Ik wil niet.' mompel ik.
'Dan gaan we niet.' zegt Edward met een glimlach.
'JULLIE GAAN WEL.' roept Alice van beneden.
Edward rolt van me af als ik op ga staan en kijkt toe hoe ik de kast in loop. Ik pak een broek en shirt uit de kast. Als ik het heb aangetrokken en buiten sta rent Edward naar binnen en is in een seconde weer buiten. Helemaal aangekleed.
'Laten we gaan.' zegt hij een hij pakt me hand.
We lopen samen naar beneden en hij begeleid me naar de keuken waar Esmé al een bord heeft neer gezet met heerlijke pannenkoeken.
Ik eet ze snel op en dan wordt ik uit mijn stoel getrokken door Alice en de auto in geduwd.
Het is onmogelijk voor mij om het echt goed te bevatten. Edward is van mij. School gaat goed. Ik word bijna 18 en dan ben ik ouder dan Edward. Officieel.
Ik kan het niet geloven en het is moeilijk te bevatten.
Edwards handen die door mijn haren gaan halen mij uit mijn gedachten.
‘Waar denk je aan?’
‘Ik ben bijna ouder.’ Mompel ik.
Edward lacht net zoals de andere in de auto.
‘Ik ben honderd jaar oud lief.’
‘Dat weet ik maar ik bedoel dat ik bijna achttien. Dan ben ik lichamelijk ouder.’
‘Klopt. Maar ik weet nog steeds veel meer.’ Fluistert Edward in mijn oor.
Ik kan niet anders dan grijnzen.
‘Wat wil je voor je verjaardag.’ Vroeg Edward.
Ik kijk hem geschokt aan.
‘Jou.’
“Je hebt me al.’ Grinnikt Edward.
‘Dan niets.’
Edward zucht.
We rijden de parkeerplaats van school op en iedereen stapt uit. Edward slaat gelijk zijn arm om me heen en helpt me staan. Ik was nog steeds opeens heel erg moe en dan weer heel erg fit. Het was heel vervelend.

Als we in de Engels les zitten weet ik wat ik wil hebben voor mijn verjaardag. Het is alleen gevaarlijk om het te vragen.
Edward kijkt mij raar aan. Hij merkt de verandering.
‘Wat is er?’ vroeg hij verward.
‘Niks.’ Mompel ik.
‘Bella!’ klinkt zijn stem waarschuwend.
Ik negeer Edward en hij zucht.
In de pauze loopt Alice naar me toe.
‘Dat is zo geniaal.’ Roept ze. ‘Maar je moet het Edward wel zelf vragen.’
‘Wat moet ze mij vragen?’ vraagt Edward.
Alice glimlacht en rent dan weer naar Jasper toe. Jasper knuffelt haar.
‘Bella,’ Edward kijkt me geërgerd aan.
‘Nee.’
‘Lief,’ vraagt Edward smekend met een pruillipje.
‘Nee, Edward. Nu niet.’ Zeg ik en kijk hem waarschuwend aan. Hij zucht maar laat het erbij en zegt er niks over. Gelukkig maar.

Als school eindelijk is afgelopen en we het huis binnenkomen trekt Edward mij gelijk mee naar onze kamer.
‘Wat wil je hebben?’ vraagt hij op het bed zittend en mij tussen zijn benen in trekkend.
Ik kijk hem fronsend aan.
Het is niet echt iets wat Edward mij kan geven. Tenminste niet zo makkelijk.
‘Het is niet echt iets wat je mij makkelijk kan geven.’  Zeg ik.
‘Vertel het me. Het maakt niet uit wat het is.’ Zegt Edward smekend.
Ik zucht. ‘Ik… ik… ik wil een kind.’ Zeg ik dan uiteindelijk.
Edward is bevroren.
‘Edward?’ fluister ik.
Ik wist het. Het was te vroeg. Ik kan het niet van hem vragen.
Dan grinnikt hij.
‘Edward?’
Waarom grinnikt hij? Denkt hij dat ik een grapje maak? Is het grappig?
‘Is dat alles?’ vroeg hij.
Verward knik ik.
Edwards grijns word breder en dan lacht hij voluit.
‘Waarom lach je?’ vraag ik verward.
‘Natuurlijk geef ik het je. Heel graag zelfs. Bella, ik zou niet meer kunnen wensen dan een familie met jouw te stichtten.’
Ik glimlach.
‘Mooi zo.’
‘Zullen we gelijk beginnen?’ vraagt Edward waardoor ik lach. Hij begint me te zoenen en scheurt de kleding van mijn lichaam.
‘Rustig aan,’ lach ik terwijl Edward mij overal begint te kussen.

Een paar uur later weet ik zeker dat dit geweldig is. Als we zo door gaan ben ik echt zwanger met mijn verjaardag. Een glimlach komt op mijn gezicht.
‘Waar denk je aan, lief?’ vraagt Edward.
‘Aan een klein meisje of jongen in mijn armen hebben als ik achttien word.’
Edward glimlacht en kust mijn slaap.
‘Ik kan bijna niet wachtten.’