Hoofdstuk 7 Weekend

2.6K 93 4
                                    

Hee jongens, Dit is echt het langste hoofdstuk in Word ooit meer dan 10 pagina's. In dit hoofdstuk zit ook seks dus als je dat niet wil lezen dan moet je goed opletten want het word wel met woorden van Edward of Bella aangegeven.

De volgende ochtend word ik wakker en draai ik me gelijk om. Ik adem diep in. De lekkere geur van Edward komt mijn neus binnen waardoor ik met mijn ogen knipperend naar hem opkijk.

‘Hé, lekker geslapen?’ vroeg hij met een glimlach.

‘Ja,’ antwoord ik gapend terug voordat ik dichter tegen hem aan ga liggen. Edward grinnikt.

‘Ik wil je wat laten zien, nadat je ontbeten hebt,’ zegt hij snel. Met een glimlach stap ik uit bed en loop naar beneden. Edward volgt me gewoon.

‘Charlie?’ vraag ik nog half slapend.

‘Hij ging vissen met Billy Black.’ Zegt Edward. Zijn gezicht verraad iets. Alsof hij het er niet echt mee eens was.

Ik stopte en keek hem aan.

‘Wat is er?’

‘Niks,’ zegt hij snel.

‘Vertel me,’ smeek ik.

Edward schud van nee dus geef ik mij zijn beste pruillip en hij zucht.

‘Vroeger toen we hier voor het eerst kwamen,’ begon hij terwijl hij me mee trok. ‘Waren we aan het jagen. We kwamen langs wolf-mensen. De Quileute mensen.  Een soort van weerwolven. Ze leven in La Push en de leider van de pack heette Ephraim Black.’ Legt hij me uit.

Ik knik.

‘Wat gebeurde er?’

‘We konden hem overtuigen dat we zijn mensen en de mensen in Forks geen kwaad wilde doen en alleen op dieren jagen. Hij verbood ons op nog op zijn land te komen en om iemand te vermoorden of tegen zijn wil te veranderen.’ Zegt Edward. ‘Mijn vader sprak later nog alleen met Ephraim en vroeg aan hem of hij als ik mijn mate ontmoette die mens is en die veranderd wil worden of aan het doodgaan is we die mogen redden. Ephraim stemde daarmee in maar verder niemand.’ Zegt hij.

‘Dus als ik wil word ik een vampier?’ vroeg ik hem onzeker.

Edward kijkt me boos aan. ‘Je word niet één van ons.’ Gromt hij.

‘En als ik dood ga? Laat je me dan dood gaan?’ vroeg ik.

Edward zuchtte. ‘Natuurlijk niet, ik ik… kan er gewoon niet aan denken om je nooit meer te zien blozen, je mooie stem te horen of je bruine ogen die me doorhebben als ik lieg.’ Zegt hij.

Ik zucht.

‘Ik kleed me om en dan kan je mij laten zien wat je me wilde laten zien,’ zeg ik snel. Edward knikt en ik ren naar boven.

Ik trek een spijkerbroek aan met een bloesje en doe mijn haren in een staart. Dan ren ik naar beneden maar ik val bij de één na laatste tree. Voordat ik echter de grond raakt voel ik twee koude armen om me heen. 

Edward trekt me overeind en kijkt me aan. Zijn vingers gaan langzaam over mijn ruggengraat heen waardoor mijn knieën zwak worden.

‘Pas op,’ fluistert hij zachtjes.

Ik knik te duizelig om te antwoorden. Edward leunt dichterbij en geeft me een lichte kus voordat ik in elkaar zak tegen hem aan.

‘BELLA!?’ vraagt hij bezorgd.

‘Sorry,’ stotter ik.

‘Wat gebeurde er?’ vroeg hij.

‘Ik werd duizelig… Doe dat nooit meer,’ zeg ik naar adem happend.

Gifted BellaWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu