Gifted Bella

Hoofdstuk 22

Hee mensen. Ik weet dat het een lange tijd is dat ik geupload heb en dat ik nu zo'n kort stukje upload is niet goed te praten. Ik hoop alleen dat jullie er begrip voor hebben en dat niet iedereen gestopt is met lezen. Hier is het langverwachtte hoofdstuk.

Zeg wat jullie ervan vinden.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Dagen gaan snel voorbij en mijn buik word alleen maar groter. Alleen er is iets. Iets in mijn moederinstinct dat zegt dat het niet goed is. Er gaat iets vreselijks gebeuren. Ik heb het er met Edward over gehad maar hij zegt dat ik er niet te veel aan moet denken. Ik kan alleen niet anders dan eraan denken. Ik ben weer terug bij Charlie. We hebben hem verteld dat ik zwanger ben. Het kon niet anders. Hij was heel boos maar hij leeft er nu mee. Als ons kind geboren is  ga ik permanent bij de Cullens wonen. Dat vind Charlie niet leuk maar hij is het met ons eens dat het beter is voor ons kind. Dit weekend ga ik weer naar de Cullens toe. We gaan allemaal leuke spelletjes doen… dat is het idee tenminste.
Als ik me ogen opendoe weet ik al wat voorn dag het is. Ik ga vandaag naar de Cullens toe. Ik kijk opzij en zie tot mijn verbazing dat Edward er niet is. Ik weet niet waarom hij er niet is. Normaal doet hij dat altijd wel. Ik klim uit bed, douche me en loop dan aangekleed naar beneden. Ik deed de kleren aan die Edward met mij had gehaald. Ze stonden me volgens hem echt fantastisch.
Het was echt vet grappig met Edward in Victoria’s secret. In het begin liep hij bijna met zijn ogen dicht. Tenminste nadat ik hem naar binnen had gekregen. Daarna pikte hij niks uit. Ik pakte een lelijk setje en deed dat aan. Toen ging ik voor de 360° spiegel staan en Edwards ogen werden gelijk zwart.
‘Wat vind je?’ vroeg ik hem.  Hij was even stil. Toen schudde hij zijn hoofd nee. ‘Wel als je niets gaat uitzoeken neem ik alleen maar van dit soort setjes mee naar huis.’ Dreigde ik.
Dat kreeg Edwards aandacht. Gelijk liep hij de winkel in. Hij kwam terug met allemaal verschillende setjes en ik poseerde ze allemaal voor hem in de spiegel. Hij nam ze bijna allemaal en van zijn lievelingssetje haalde hij ook nog een tweede setje. Het was zo leuk om hem dat te zien doen. Nu gaat hij steeds mee shoppen en helpt me ook met baby kleertjes voor onze jongen/meisje. Door de vampierhuid die er bij deze zwangerschap weer was konden we niet weten of het een jongentje of een meisje werd. Dat vonden we ook niet erg.
Maar het belangrijkste is nu.
Ik liep de trap af. Nam wat te eten met mijn rare zwangerschapshormonen lustte ik niks behalve als ik bij Edward in de buurt was. Maar goed. Ik stapte in mijn nieuwen auto, die ik van Edward had gekregen (waar ik trouwens niet mee eens was). De auto was een gloednieuwe, met getinte ramen en waar zelfs een tank overheen kan rijden zonder de lak te beschadigen, Mercedes. Dat was alles wat ik erover wist. Edward gaf als argument dat ik zijn kind draag. Dus moet ik goed beschermd zijn. Hij is bang dat hetzelfde gebeurt als bij James. Daar ben ik ook bang voor maar we zijn nu beter voorbereid. Geen contact met vampiers, behalve de Cullens natuurlijk, voor mijn eigen veiligheid.
Toen ik het huis van de Cullens zag wist ik dat er iets mis moest zijn. De lichten waren uit terwijl ze die normaal aan doen voor mij. Toen ik parkeerde voor het huis stond er nog een auto. Eentje die ik nog nooit gezien had. Het kon een van Carlisles collega’s zijn… maar hij was nu aan het werk, toch?
Ik stapte uit en keek verbaasd om me heen. Edward zou normaal al naar me toe komen rennen als de auto nog niet eens stil staat.  Het huis dat voor me stond was heel anders dan hoe het huis was toen ik hier eerst was. Dit huis was zo stil, het leek wel een spookhuis. Ik liep de trappen op. Mijn voetstappen leken wel te echoën.
Mijn moederhormoon sloeg op tilt. Wat is er aan de hand?
Ik opende de deur en liep naar binnen. De deur was altijd open dus dat was niet anders. Niemand groet me als ik mijn jas ophang. Waarom niet?
Dan hoor ik een zacht maar raar geluid. Het klinkt als een grom. Was er een wild beest hier of zo. Ik liep twijfelend naar het geluid toe. De woonkamer kwam al in zicht en ik zag er mensen staan. De Cullens. Edward stond gebogen voor de ingang die ik elk moment kon bereiken. Zijn rug naar mij toe. Grommend naar iemand. Ik kon nu meer zien. Carlisle hield iemand terug. Diegene trok en gromde ook. Toen ik zijn gezicht had was ik gechoqueerd. Hij had zwarte ogen zoals Edward heeft als hij lustig is maar dit keer was het anders. Hij leek honger te hebben. Iemand anders hield hem ook aan zijn arm vast. Toen vonden zijn ogen de mijne. Instinctief nam ik een stap achteruit. Hij gromde harder naar mij. De man met de zwarte ogen. Edward gromde terug in reactie deed ik nog een stap achteruit.
Ik moet hier weg. Ik zag Alice naar me toe lopen maar de man gromde harder en Alice stopte. Ik werd nerveuzer met de seconde. Ik voelde dat mijn hartslag omhoog ging en dat maakte de man alleen nog maar hongeriger. Ik probeerde mijn concentratie van de man af te halen en te brengen naar het kleine vrouwtje voor hem. Ze zat op haar knieën. Op die manier probeerde  ze zijn aandacht te trekken zonder in de buurt te komen van zijn gevaarlijke tanden. Ze had blond krullen haar.
Verderop in de kamer stonden Rosalie, Esme en drie andere meiden. Twee daarvan hadden ook blond haar. Een had recht haar en de ander een slag. Ze leken zo erg op elkaar dat het wel zussen konden zijn. De andere onbekende vrouw had donker bruin haar. Ze had ook een beetje krul in haar haar maar niet zo erg als de vrouw die de onbekende man probeerde te kalmeren. Ik wist niet wat ik moest.
Op dat moment voel ik een schopje tegen mijn buik. Ik leg mijn hand automatisch op de plek waar de schop vandaan kwam. De eerste in deze zwangerschap. Edward laat een lichtte grom. Ik weet dat hij weet dat zijn kind voor het eerst geschopt heeft. Iedereen kijkt nu geschokt naar mijn nog niet zo dikke buik. Zelfs de man die stopte even met trekken. Zijn ogen gingen terug naar hun normale kleur. Het was een soort van oranje. De onbekende man en Carlisle drukt hem in de stoel achter hem. Nu pas zag ik dat Emmet achter hem stond.
Edward draaide zicht na een paar seconde om en had mij toen in een seconde in zijn armen. Hij kuste me wat ervoor zorgde dat één van de vrouwen een gil late. Het boeide me niet. Edward was nu hier. Hij legde zijn hand op mijn buik en streelde die.
‘Goedemorgen jullie twee.’ Fluistert hij.
Dan voel ik weer een trap. Edward grinnikt terwijl ik glimlach.
‘Ik snap het niet.’ Zegt een man.
Ik kijk om Edward heen om te zien dat iedereen ons verward aankijkt. Ik kijk nu weer naar Edward.
‘Dat zijn onze neven en nichten van Alaska. De Denali’s.’

________________

Wauw. Heel dicht en vol op elkaar geschreven. Voor de duidelijkheid dit is toch bijna 2 A4-tjes. Laat me jullie ideeën weten.