Gifted Bella

Hoofdstuk 17 Frozen.

Het is een week geleden dat ik James voor het laatst zag. Nathalie is niet veel gegroeid. Mijn kleine meisje. Ze kroop naar me toe en ik tilde haar op Edwards en mijn bed. Ik was nu al een tijdje bij hun maar pap zei er niks van. Ik klaagde niet want ik was blij dat ik hier ben. Nu kan Nathalie bij haar twee ouders tegelijk zijn.

‘Bella?’ vroeg Edward en hij liep de kamer binnen met een bord en glas.

‘Edward,’ zeg ik gelijk blij. Edward gaat naast me zitten en zet het bord deels op mijn en Nathalie’s schoot. Dan geef hij me het glas waar ik gelijk een slok van neem.

‘Waar is Nathalie’s melk?’ vroeg ik Edward.

Edwards gezicht veranderde naar verdriet.

‘Het is toch niet op?’ vroeg ik angstig.

Nathalie begon te huilen op mijn schoot.

Edward pakte het bord weer vast.

‘Nee…’ begint hij en ik loop de kamer uit. Naar beneden. Als ik door de woonkamer loop zie ik de andere mij verdrietig aankijken. Waarom keken ze toch de hele tijd zo?

Ik maakte een flesje klaar en stelde ondertussen Nathalie gerust. Als ze rustig is en het flesje klaar is geef ik het haar. Ze drinkt het rustig op en als hij leeg is zet ik hem weg en wieg ik Nathalie totdat ze in slaap is. Daarna loop ik weer naar boven en leg Nathalie neer op het bed terwijl Edward me volgt met zijn ogen. Edward lette wel op haar. Ik liep de kast in en toen merkte ik pas dat ik helemaal nat was. Goor. Snel kleed ik me om en loop dan weer de kamer in. Edward trekt me op zijn schoot en ik knuffel hem.

‘Ik ben zo blij met jullie,’ fluister ik en ik knuffel Edward meer. Edward zoent me en dan hoor ik gehuil. Van Nathalie. Edward zoent door en ik trek me terug. Hij kijkt me verbaasd aan maar ik pak Nathalie weer op van het bed en wieg haar tot ze in weer in slaap valt met een glimlach.

Ze is zo mooi.

Edward kijkt me aan en staat dan op voordat hij de kamer uit loopt.

Dat doet hij de laatste tijd wel vaker en ik kan niet anders dan me zorgen maken. Wou hij geen vader zijn…. Hield hij niet meer van me. Wat moest ik dan met Nathalie? Moest Nathalie opgroeien zonder vader?

Ik leg Nathalie neer en loop dan naar beneden.

Ze kijken me allemaal verbaasd aan. Ik bleef meestal bij Nathalie als ze sliep. Het was prachtig om haar te zien slapen.

‘Edward? Kan ik met je praten?’ vroeg ik zachtjes. Nee, ik moet sterk en zeker zijn voor Nathalie.

Edward knikt en we lopen de keuken in.

‘Waarom doe je zo?’ vroeg ik.

‘Hoe?’ vroeg Edward.

‘Je ontwijkt mij en Nathalie. Dat doet ons pijn.’ Zeg ik.

Edwards ogen worden donkerder.

‘Bella…’ begint hij.

‘Nee. Niet Bella. Ik wil dat je er voor ons bent. Waarom wil je Nathalie nu opeens niet meer…!’ roep ik boos.

Edward is verstijfd en zijn ogen worden langzaam helemaal zwaar. Dan heeft hij mij vast bij mijn armen. Bijna pijnlijk vast.

‘Ik wil Nathalie Bella. Ik wil een dochter… een zoon… Maar ze is er niet.’ Fluistert hij.

Hoe…. Hoe kon hij dat zeggen. Ze was er. Waarom zag hij dat niet.

‘Je hebt er één!’ Roep ik boos.

‘Nathalie is te vroeg uit de buik gehaald door James om het te overleven. Het spijt me Edward.’ Klinkt Carlisles stem in mijn hoofd maar het is er niet echt.