Doğanın isyanı (SY)

27-Açmazda kalmak

Özet: Doğan kızları kurtarır. Nurane'yi Jasmine'den ayrı kalması şartıyla yetkilere teslim etmeyip serbest bırakır. Tohum çalmalarının yeterli olmadığına Jasmine'i ikna eder. Eve giderlerken Karl'ın adamları tarafından kaçırılırlar. Karl, Doğan'a defalarca vurur. Marge, Jasmine'e yardım eder ve kurtulmasını sağlar. Jasmine, Karl'ın peşine düşer ama Karl onun gücünü kullanamayacağı bir açmaza sokar.

*** Yeni Bölüm ***

Doan'ın isteğini yaparsam büyük ihtimalle onun ölümüne sebep olacaktım. Yapmazsam bu sefer Karl ikimizi de öldürebilirdi. Açmazda kalmıştım, zamanım azalıyordu ve Karl'ın çarpık gülüşü karar vermemi zorlaştırıyordu. Her sonuç kendisi için iyi olacakmış gibi davranması sinirimi bozuyordu.

"Yap hadi!" diye bağırdı Doan.

Elimi kaldırıp Karl'a doğru uzattım. Daha önce de ellerimi gücümü yönlendirmek için kullanmıştım. Bu sefer daha küçük bir alanı etkilemeye çalışacaktım. Karl beklentiyle gözümün içine bakıyordu. Sanki bıçağı sokmam için beni teşvik ediyordu.

Doan'ın sırtı duvara dayalıydı. Karl bana göre onun otuz, kırk santim solunda yan durmuş ve sağ elindeki bıçağı kalbinin üzerine koymuştu. Yanlış bir hareketimde, bıçak doğruca Doan'ın göğsüne girecekti. Tüm dikkatimi Karl'ın kafasına yönelttim. Sol elimi büküp sadece işaret parmağımı uzatıp Karl'ın kafasına nişanladım.

Sanki silahla nişan alır gibiydim. Parmağımın ucundan çıkacağını hayal ederek gücümü saldım. Karl'ın kafası aniden duvara sert bir şekilde çarptı ve kendinden geçti. Elindeki bıçak Doan'ın göğsünü hafifçe kesmişti ama kanın fazla olmaması beni rahatlattı.

"Başaracağını biliyordum."

"Ben emin değildim" dedim. Doan acıyla yere çöktüğünde onu tutmak için koştum. Ağırlığını taşıyamadığım için onunla birlikte yere oturdum.

"Adamları geri gelmeden buradan çıkmalıyız." Doan acı içerisinde olsa bile soğukkanlı düşünüyordu.

"Bana yaslan seni kaldırmaya çalışacağım." Zorlukla yaptığım denemelerim sonuç vermeyince, Doan kendi çabalayıp dizlerinin üzerine doğruldu. Her hareketinin ona acı verdiğini görüyordum. Tek dizini kaldırıp elimi tuttu ve ayağa kalktı. Dengesini sağlaması için bana yaslanmasını istiyordum ama ona yeterince destek olamıyordum.

Marge koşup yanımıza geldi. Karl'ın yerde baygın yattığını gördüğünde bana ve Doan'a baktı. Beni kurtardığı için ona minnettardım, bu yüzden gülümsedim. Marge gülümsememden cesaret alarak, Doan'ın diğer koluna girdi ve beraber yürümeye başladık.

Biz çıkamadan iki adam içeri girdi. Hiç düşünmeden adamları duvara fırlattım. Artık bizi incitmek isteyen insanları incitmekten korkmuyordum. Marge gücüm karşısında şaşkınlıkla küçük bir çığlık attı. Tam zamanında taraf değiştirdiği için şanslı olduğunu düşünüyor olmalıydı.

Tutulduğumuz yerden dışarı çıktığımızda, gece olduğunu fark ettim. Nerede olduğumuza dair en ufak bir fikrim yoktu. Marge'a sorduğumda, şehirden uzakta olduğumuzu ve buraya sadece özel araçlarla gelinebildiğini söyledi.

Etrafta bir araba bulabilmek için bakındığımda Deed'lerin ürettiği otomobillerden birini gördüm. Kapısı kilitli değildi, sanırım bizim kaçabileceğimizi akıllarına getirmemişlerdi. Marge'ın yardımıyla Doan'ı arka koltuğa uzattık. Ben de arkaya geçip Doan'ı başını kendime yasladım.

Marge arabayı kullanıp bizi şehre götürecekti. Tereddüdünü fark edince, "korkma Karl'a karşı seni koruruz. Sen olmasaydın, Karl bizi öldürebilirdi" dedim.