Doğanın isyanı (SY)

35-Malaya

Özet: Karl ile baş başa görüşen Jasmine, bir anlaşmaya varır. Aralarındaki husumet bitmiştir. Karl şikâyet etmeyecektir. Her şeyin bittiğine sevinen Jasmine haberlerde bir ceset bulunduğunu görür. Kolundaki dövmeden arkadaşı Marge olduğunu anlar. Cesedi teşhis için adli morga giderler.

*** Yeni Bölüm ***

Kolunda kelebek dövmesi olan yüzlerce melez kadın olmalıydı. İçimden gelen itirazları bastırıp, kendimi buna ikna etmeye çalışıyordum. Doan bana destek olarak yürümemi sağladı. Görevli, bir kapağı açıp metal rafı kaydırdı. Üzeri örtülü cesedi görmek isteyip istemediğimizi sordu.

Doan bana bakarak, kararın bana ait olduğunu söyledi. "Açın lütfen" dedim.

Örtüyü omuzlarına kadar sıyırdığında, cesedin görüntüsünden midem bulanmıştı.

Örtünün altındaki kadının yüzü parçalanmıştı. Balyozla vurulduğunu tahmin ettim. Marge olup olmadığını söyleyemiyordum. Kolundaki dövmeye yakından baktım ama yine de emin olamadım. Çünkü Marge ile yakın olmamıza rağmen, dövmesini detaylı incelememiştim. Sadece bir kelebek dövmesi olduğunu hatırlıyordum.

"Bu Marge mı?"

"Emin değilim" dedim ve örtüyü çektim. O yüzü görmek istemiyordum.

"Emin olmanın bir yolu var."

"DNA testi mi?"

"Hayır daha hızlı bir yöntem, Karl ile yüzleşeceğiz."

Doan'ın fikri mantıklıydı ama akıllıca olduğunu söyleyemezdim. Daha yeni anlaştığımız bir psikopatla yeniden aramızı açmamız gerekecekti. Onu katil olmakla suçladığımızda, boş durmayacağı belliydi.

"Dur, bunu yapmak istemezsin. Fikrini değiştirip seni şikâyet edebilir."

"Önümüzde yatan Marge ise bunu öğrenip, hesabını sormak istemez misin?"

Haklıydı, içimdeki öfke yükselmeye ve odadaki eşyalar tıkırdamaya başlamıştı. Morg görevlisi ne olduğunu anlamadığından korkuyla etrafa bakınıyordu. Doan beni sakinleştirmek için sarıldı. Kulağıma doğru beni sevdiğini fısıldıyordu. Sonunda sakinleşebilmiştim. Doan'dan uzaklaşıp gözlerimi sildim.

Morg görevlisi, tüm hareketlerin durmasına rağmen hâlâ korkuyla bana doğru bakıyordu. Aslında bana değil arkama doğru baktığını görünce döndüm. Az daha korkudan yere düşecektim. Ceset oturur pozisyona gelmişti. Bunu ben mi yapmıştım, yoksa yüzü dağılmış ceset aslında bir zombi miydi?

Doan beni kendine çekerek cesetten uzaklaştırdı. Morg görevlisi eğer korkudan donmasaydı kesinlikle kaçardı. Paçalarından aşağı akmakta olan sarı sıvıyı görünce yüzümü buruşturdum. Cesedi eski pozisyonuna getirmek için elimle omuzlarına bastırdım. Doan bile cesaretimden etkilenmişti. Üzerini yeniden örttükten sonra kapıya doğru yürümeye başladım. Morg görevlisinin ayakları çözülmüş olmalıydı. Benden daha hızlı yürüyüp kapıdan çıktı.

Karl'ı görmeye gitmeden önce, Marge'ın evine gitmeyi önerdim. Evinde bulmayı çok istiyordum. En azından hâlâ yaşadığına inanmak istiyordum. Doan'ın arabasıyla Marge'ın evine gittik. Kapıyı çalarken bile açılmayacağını biliyordum.

Fakat kapı açıldığında sevinsem mi, korksam mı bilemedim. Kapıda duran kişi Marge'dı. Hayır ona çok benziyordu ama değildi. Kardeşi miydi? Kardeşi olduğunu bilmiyordum.

"Jasmine değil mi?"

Kapıdaki kız bana adımla seslenmişti. Beni tanıyordu oysa ben onun varlığını bile bilmiyordum.