Doğanın isyanı (SY)

21-Başkanlık sarayı

Özet: Jasmine ve Başkan özel konuşmak için odaya girerler. Başkanla konuşurken strese giren Jasmine gücünü kontrol edemez ve odayı dağıtır. Kendinden geçen Jasmine yine rüya görür. Bu rüyasında da hiç bir gücü olmadığını fark eder. Uyandığı zaman Doğan ve Nurane'yi başucunda görür. Doğan kızı evine götürürken otoparkta Jasmine birine saldırır. Gücünü kontrol edemediğini düşünüp Doğan'dan uzaklaşır.

*** Yeni Bölüm ***

Arkamdan gelip kolumu tutan Doan'ın yüzüne bakamayacak kadar kendimden utanıyordum. Gücümü kontrol edemeyip bir başkasına zarar vermiştim. Para her sorunu halletmiyordu. Doan'a kolumu bırakması için yalvardım.

"Lütfen Doan, bırak gideyim. Kimseye zarar vermeyeceğim bir yer bulmalıyım."

"Benimle kal Jasmine." Gözlerine bakmam için çenemin altından tutup başımı kaldırdı. "Seni koruyacağım."

"Seni benden kim koruyacak?" Asıl soru buydu. Bir gün Doan'a da zarar verebileceğim düşüncesiyle doluydum.

"Bana zarar vermezsin."

"İsteyerek vermem ama ya kontrol edemezsem?" Tekrar hastaneye yatmak istemiyordum. Gidebileceğim bir yer düşünmeye çalışıyordum ama insanlardan uzak bir yer olmalıydı.

"Benden uzaklaşmanı istemiyorum, beraberce bu sorunun üstesinden geliriz."

Buna inanmak istiyordum. Beni kendisine çekip sıkıca sarıldığında ağlamaya başladım. Onun yanında olmak ve ona dokunabilmek benim için büyük bir nimetti. Onu incitebileceğim düşüncesi bu yüzden canımı çok yakıyordu.

"Peki" dedim isteksizce. "Fakat en ufak bir sorun daha yaşarsak, gitmeme izin vereceksin."

Doan'ın içinden gelmese de kabul edeceğine inanıyordum. "Nasıl istersen" dedi.

Eve çıktığımızda doğruca yatak odama giderek, üzerimi değiştirip yattım. Doan'ın yorgun olduğumu düşünmesini istiyordum. Fakat gözümde bir gram uyku yoktu. Bütün geceyi tavanı seyrederek geçirecek gibiydim.

Salona geçip bir şeyler seyredersem zaman daha çabuk geçer diye düşünmüştüm. Fakat odadan çıkar çıkmaz Doan'la karşılaştım.

"Uyuyamadım."

"Ben de öyle güzelim. Sıcak süte ne dersin?"

"Olur." Doan mutfağa geçip dolaptan sütü çıkardı. Isıtmak için kaba dökerken onu seyrediyordum. Tanıştığımızdan beri karşılıksız olarak beni koruyor ve besliyordu. Bana hiçbir şey borçlu olmadığı halde, her zaman kendisini bana karşı sorumlu hissediyordu.

Başkan'la yaşadığımız olaydan sonra benden uzaklaşacağını düşünmüştüm ama aksine beni daha çok sahiplenmişti.

Uzun yıllar yalnız kalmıştım. Başımın çaresine bakmayı becerdiğim zamanlarda, kimseye ihtiyacım olmadığını düşünüyordum. Şimdi ise gücüme rağmen küçük bir kız gibi hissediyordum. Doan'ın uzattığı sütü alıp yudumlamaya başladım. Sıcak sütün ne kadar güzel bir tadı olduğunu fark ettim.

"İçine bal kattım, umarım seversin."

"Harika" dedim içtenlikle.

"Jasmine seni seviyorum." Bu da nereden çıkmıştı? Romantik bir an mı yaşıyorduk? Ben neden fark etmemiştim?

"Ben de seni seviyorum Doan" dedim.

"Başına ne gelirse gelsin beraber mücadele edeceğiz. Seni kendi haline bırakmak istemiyorum."