MELEZ PRENSES

-MP- Yeni Komşum

Resimdeki: Skarlet

***Austin'in Gözünden***

Yataktan kafamı kaldırdım. Pencereden dışarı baktım. Dışarıda yavaş yavaş yağmur çiselmeye başlamıştı. Dışarıda yağmurdan kaçan insanları göz ucuyla izliyordum. Koşan insalar ah ne güzel...

Sanki alacaklıymış gibi kapıyı çalan birisi vardı. Merdivenlerden aşağıya koşar adımlarla indim. Kapıyı açmadan önce evin yeni kokusunu ciğerlerime çekme gereği duydum ve kapıyı açtım. Kapıda sarı saçlı uzun boylu tanıdık bir kokusu olan biri tam önümde duruyordu. Gözlerinin içine baktım. Yeşil parlayan gözler bu gözler çok tanıdık geliyordu. Gözlerimi gözlerinden çektim. Yüzünde heyecan ve sevinç vardı beni görünce sanırım nutku tutulmuş gibi bakıyordu.

-Buyrun neden kapımı alacaklı gibi çaldınız?

- Ben yan komşunuzumda dün akşam eve girdiğinizi gördüm. Tanışmak istemiştim.

- Pek müsait değilim ama buyrun içeri geçin yağmurda ıslanmayın.

Yüzünde güzel,insanın içini ısıtan bir gülümseme vardı.

- Şey biz tanışmadık ama ben Skarlet.

- Ben Austin.

- Evin içi çok güzelmiş renkleri beğendim.

- Teşekkür ederim Skarlet. Aldığımda bu renkti. Sana ne ikram ediyim Gazoz veya Kola?

- Ben kalkiyim Austin. Dışarıda işlerim var tanıştığıma memnun oldum.

-Kapıya kadar eşlik ediyim.

Arkasından gidiyordum. Bana döndü gözümün içine bakarak konuşuyordu. Konuştukları bir kulağımdan giriyor,diğer kulağımdan çıkıyordu. Kapıyı açtı çıkarken seslendim.

-Yarın uğrarım Skarlet.

El sallayarak uğurladım. Kapıyı kapatıp yatağa koştum. Hemen uyumak için gözlerimi kapadım ve kendimi uykunun kollarına bırakmak için çabaladım ama olmuyordu kafamı boşaltamıyordum. Aklımdaki sorular ve cevapları beynimi kurcalıyordu. Yataktan tekrar fırladım. Mutfağa gittim. Buzdolabını açtım kapamamla Bleinna'yı gördüm.
Masanın üstüne oturmuş bana bakıyordu. Sesi biraz kırgın biraz öfkeli çıkıyordu.

- Carl sana ne yaptı ve sen onu öldürdün?

- Sen beni nasıl buldun Bleinna?

- Soruma soru sorma Austin! Cevap ver.

- Ben istemeden yaptım. Gözüm dönmüştü Bleinna 2günde sensiz çıldırmıştım Broth ve Carl üstüme gelince Carl'ı öldürdüm.

Gözünden bir damla yaş yanaklarına indi.

- Ben çok üzgünüm.

Tam sarılılıcaktım. Beni geri itti.

- Bana dokunma Austin. Senden nefret ediyorum.

- Biliyorum. Nasıl affedebilirsin beni.

- Kendini öldürürsen belki edebilirim.

- Demek bu kadar sevmiyorsun beni. Dediğin gibi olsun.

Mutfak masasının üzerindeki bıçağı aldım. Bileğime götürdüm. Ve uzun acılı derin bir kesik attım. Bleinna'nın gözleri fal taşı gibi açıldı. Direk yanıma çöktü. Ağlayarak bağırıyordu sarsıyordu ama söylediklerinin hiç birini duyamıyordum. Hanisilasyon görmeye başladım. Normalde iyileşmem lazımdı ama bayağıdır avlanmaya çıkmıyordum. Gözüm kapanmadan önce Bleinna bileğime sargıyı sardı. Telefonu çıkarttı. Birisiyle hemen konuştu. O sırada gözlerim kapandı.