Pesten! (Aan het herschrijven)

Hoofdstuk 21: Hulp

P.o.v. Jamira

We rijden de oprit op en ik begin zenuwachtig te worden. Isabel ziet het en geeft me een knuffel. 'Het komt wel goed,' fluistert ze zacht. Ik knik en stap uit. 'Bedankt dat ik mee mocht rijden!' 'Graag gedaan, hopelijk zien we je snel weer!' zei de moeder van Jamira. Ik knikte blij en zwaaide ze uit. Ik draaide me om en zuchtte. Ontspan en is niks aan de hand. Je bent alleen weer behandeld met een mes door je moeder. Dat is niks toch?

Ik loop naar de deur en druk op de bel. Na een tijdje wachten word de deur open gedaan door mijn moeder en lachte ze gemeen naar mij. 'Daar deed je lang over,' fluistert ze in mijn oor. Ik slik en loop door de deur heen. Maar voor dat ik ook maar een stap in het huis heb neergezet houd mijn moeder me vast. 'Speel zometeen mee.' Ik knik braaf en loop dan door.

'Ach schat daar ben je eindelijk! Ik dacht dat er iets ergs gebeurd was.' en dan knuffelt mijn moeder me. Ik kijk eerst verbaasd, maar snap dan waarom ze zij speel zometeen mee. 'Ja, ik was de tijd vergeten bij mijn vriendin.' Ze knikt en begeleid me dan naar de rest. 'Hey Jamira!' Ik kijk recht in de ogen van Nick en glimlach naar hem. 'Heyy Nick!' Hij trekt me in een knuffel. Ik schrik van zijn actie, maar ontspan dan en knuffel hem terug. 'Hoi Harold' zeg ik dan en geef hem een hand. Hij schudt mijn hand en begroet me terug met een grijns.

'Kom dan laat ik je je kamer zien!' Nick staat haast te springen, wat heeft hij op? Ik grinnik en loop dan achter hem aan. 'Mam, heb je mijn spullen in mijn kamer gezet!' 'Ja!' Ik loop vrolijk achter Nick aan. Het is hier helemaal niet erg. Mijn moeder doet niks in het bijzijn van anderen, Nick is super enthousiast en aardig en ik kan gewoon mezelf weer zijn. Ik schrik wakker uit mijn gedachtes doordat ik tegen Nick aanbots, waardoor hij begint te lachen. 'Jij denkt wel veel na hé?' Ik knik beschaamd en hij laat me mijn kamer zien.

Mijn mond valt open het is zo groot en modern. Ik heb twee andere deuren een groot tweepersoonsbed met een nachtkastje aan elke kant, een bureau en een groot wit tapijt. Wanneer ik de de eerste deur open zie ik een inloopkast met verschillende kleren. Ik keek vragend naar Nick en wijs dan naar de kleding. 'We hebben wat kleding voor je gekocht als een soort van welkomstcadeau.' 'Aawh dat is echt lief! En het is precies mijn maat en stijl.' Ik wil naar de andere deur lopen, maar Nick houdt me tegen. 'We delen de badkamer zeg maar samen. Vind je dat erg?' Hij krabt op zijn nek en ik begin keihard te lachen. 'Wat is daar erg aan? Als je maar je eigen spullen opruimt.' Hij glimlacht en knikt blij. Ik grinnik en open de badkamerdeur. Het is een rotzooi en er liggen overal jongensspullen. Ik schud lachend mijn hoofd en kijk dan Nick aan. Hij begrijpt de hint en begint zijn spullen op te rapen.

~~~

De badkamer is helemaal netjes en ik heb al mijn spullen al uitgepakt en een mooi plaatsje gegeven. Ik staar nu naar een fotolijstje met een foto van mijn vader en moeder die lachend naar mij kijken en we houden elkaar allemaal vast. Ik glimlach dat was een mooie tijd. Alles ging toen nog goed en ik werd toen niet gepest. Ik voel iets nats over mijn wang heen en laat het er zitten. Langzaamaan stromen er meer tranen naar beneden. Ik laat me achterover vallen op bed en denk aan vroeger.

Ik schrik op door een deur die open gaat en veeg snel mijn tranen weg, maar het is al te laat. Ik voel dat iemand mij in een knuffel trekt en ik snik op de schouder van degene, volgens mij is het Nick. 'Shhhh,' fluistert hij zacht en wrijft over mijn rug. Ik begin weer rustig te worden en snuif de geur van Nick op. Hij grinnikt even en ik merk dat hij iets wil vragen. 'Wat is er?' vraag ik dan maar aan hem. 'Dat kan ik beter aan jou vragen, denk je niet?' Ik glimlach even, maar dan denk ik weer aan vroeger. 'Als je het niet wilt zeggen maakt dat niet uit hoor.' Ik twijfel, maar knik dan toch en kijk dan naar  de foto. 'Ik dacht aan vroeger door die foto,' ik wijs naar de foto en zie dat hij knikt 'toen waren mijn ouders nog samen, maar nu zijn ze gescheiden en ben ik bij mijn moeder gaan wonen.

'Jullie staan er leuk op. Je hebt echt geluk dat je zo'n mooi leven hebt.' Ik verstijf, dat denk jij. 'H-hhoezo?' Hij merkt op dat ik me niet prettig voelt, maar verteld dan toch zijn verhaal. 'Nou jij hebt je vader en moeder nog die alles kunnen doen en ik heb alleen nog een vader. Mijn moeder ligt in het ziekenhuis in een coma.' Ik schrik en geef hem een knuffel. 'Wat erg voor je!' 'Mijn leven is ook niet perfect als je dat denkt, het is juist een he.' Ik sla snel een hand voor mijn mond. Shit ik mocht het aan niemand vertellen dan zou er iets gebeuren. Ik sta gelijk op en doe alle deuren op slot ik doe het raam dicht en kijk of er niemand voor staat. Ik loop door de kamer en bekijk alles goed op camera's, maar ik zie niks. Opgelucht ga ik zitten en kijk naar Nick die mij raar aankijkt.

'Oké ik ga je alles vertellen, maar je mag het tegen niemand zeggen anders ben ik dood en dan ook echt dood.' Hij knikt. 'Ik zal het geheim houden.' 'Nou begon dus toen ik een vriendje kreeg op de basisschool....' en dan vertel ik mijn hele leven aan mijn stiefbroer die ik net pas ken. Als ik klaar ben stromen er tranen over mijn wangen en kruip ik tegen Nick aan. 'Omg Jamira, dat je dat allemaal hebt moeten meemaken. Ik ga je helpen!' Ik kijk blij naar Nick en knuffel hem dan. 'Dankje, maar ik wil niet dat er iets gebeurd met jou.' 'Maar dat maakt mij niks uit. Ik ga ervoor zorgen dat je nooit alleen thuis bent samen met je moeder en ik schrijf me in op jouw school, oké?' Ik kijk hem stomverbaasd aan. 'Wil je dat echt voor mij doen?' 'Natuurlijk wil ik dat doen!' 'Je bent de beste! Dan help jij mij, Isa en Oliver.' Hij geeft me een knuffel en dan een kus op mijn voorhoofd. 'Alles voor mijn nieuwe zusje.'

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Gebeurt er toch nog iets goeds in Jamira's leven!! ^-^