Pesten! (Aan het herschrijven)

Hoofdstuk 15: Isa! en Oliver?

P.o.v Anoniem

Het gaat niet helemaal volgens plan. Die moeder van Jamira was eerst een prijs bij het plan, want zij slaat haar eigen kind in elkaar, maar nu is die vriend van haar erbij. Harold heet hij volgens mij samen met zijn zoon Nick. Ik zag wel hoe Nick naar haar keek. Hij zag dat er wat mis was met haar, maar weet niet wat en dat moet zo blijven ook. Als hij er toch achter komt moet ik hem er ook bij betrekken en ik wil zo min mogelijk andere mensen erbij betrekken die haar niet goed kennen, alleen dierbaren. Ik moet maar weer eens gaan trainen. De hele dag kijken wat dat kind doet is ook niet goed voor je.

P.o.v Jamira

Ik ben al een tijdje wakker en heb me al klaar gemaakt om naar Isabel te gaan in het ziekenhuis. Vandaag mag ze waarschijnlijk ontslagen worden uit het ziekenhuis en worden haar hechtingen eruit gehaald. Ik ben zo blij voor haar, maar ik weet niet hoe ik het aan haar ga vertellen wat er allemaal is gebeurd en waarom ze in elkaar geslagen is. Straks wil ze geen vriendinnen meer zijn en dan is die anonieme stalker weer een stap verder om mij te breken, want ik denk dat dat zijn doel is van dit alles.

~~

Ik ben nu in het ziekenhuis, maar moet nog wachten omdat het pas over een kwartier het bezoekuur is, dus mocht ik niet eerder naar Isa toe. Ik loop naar zo'n waterapparaat en haal er wat water uit. Wanneer ik me omdraai bots ik tegen iemand aan.

'OMyGoodness, sorry!' Ik kijk omhoog en zie een best wel knappe jongen voor me staan. Ik herken hem vaag ergens van, maar weet niet waarvan. 'Jij moet je helemaal niet verontschuldigen, ik botste tegen jouw aan waardoor je glas water over je heen ging' Ik kijk hem verbaasd aan en kijk dan naar mijn kleren. 'Shit!' Een grinnik verlaat zijn mond maar dan pakt hij een servetje om het droog te deppen. 'Laat maar, het droogt vanzelf wel. Het gelukkig water.' Hij knikt. 'Hoe laat is het?' Vragend kijk ik hem aan. Hij kijkt op zijn horloge. 'Het is 12 uur, hoezo?' 'Omdat ik nu mijn beste vriendin kan bezoeken, want het is nu bezoekuur.' Hij knikt. 'Dan ga ik maar eens, misschien zie je wel nog een keer.' 'Doei, sterkte met je vriendin!' 'Bedankt, jij ook sterkte met degene waarvoor jij kwam!'roep ik nog terug terwijl ik de hoek om loop. 'Ja die sterkte heb jij wel nodig, wanneer we elkaar weer tegen komen.' zegt hij dan, maar dat hoor ik al niet meer.

Ik stap de kamer in en ren naar het bed toe. 'Isaaaaa! Hier ben ik weer! Heb je me gemist.' Isa schrikt maar glimlacht dan breed naar me. 'Eigenlijk niet echt.' Ik kijk haar nep-beledigd aan. 'Grapje schat! Kom hier knuffeltijd!' Ik begin te lachen en samen belanden we in een knuffel.

~~~~

We fietsen nu naar het park om daar wat bij te kletsen en met we bedoel ik Isa en ik. 'We zijn er bijna. Ik heb je echt zoveel te vertellen. Er zijn zoveel dingen gebeurd hier, terwijl jij weg was.' Ze kijkt me vrolijk aan, maar dan kijkt ze opeens serieus. 'Jamira, is het positief of negatief nieuws.' Ik zucht diep. 'Allebei?' denk ik dan vragend. Ze kijkt eerst raar, maar knikt dan toch.

We rennen samen naar een bankje en gaan er dan op zitten. 'Oké, begin maar met vertellen.' Ik neem een tuig lucht naar binnen en begin dan met praten. Ik vertel haar over de berichten van een anoniem iemand over mijn stiefvader en stiefbroer en over mijn moeder. Wanneer ik klaar ben zit ik snikkend tegen Isa aan die met haar hand rondjes maakt en geruststellende woordjes tegen me zegt. 'Vanaf nu zeg je me gelijk wanneer er iets aan de hand is, oké?' Ik knik snikkend. 'En ik loop op school vanaf nu altijd met je samen naar alles. We komen er echt wel uit wie het zijn. Samen.' Ik knik en geef haar dan een knuffel. 'Je bent de beste!' 'Weet ik toch,' lacht ze. ik geef haar een klap tegen haar achterhoofd.

'Hé, dat doet pijn hoor,' zeg ze sip met zo'n pruillipje. 'Aawh Isa toch!' We raken in de slappe lach en beginnen dan nog over koetjes en kalfjes te praten. Hierdoor vergeet ik even al mijn problemen en geniet ik van mijn leven. Voor het eerst na jaren is er weer wat leuks gebeurd. Dit moment kan niet verpest worden en een keer is het universum het met me eens. Ik glimlach bij die gedachtes en fiets dan samen met Isa naar haar huis om haar af te zetten.

~~~~

Ik ben weer in mijn eigen huis en staar uit mijn raam. Wat voor toekomst zou ik hebben? Zou ik nog lang leven en zou ik dan gelukkig zijn en mijn verleden achter me kunnen laten? Of zou ik in veel problemen raken en het verkeerde pad op gaan? Ik weet het allemaal niet meer.

Ik zucht en kijk dan naar de sterren, zoals ik wel vaker doe. Ik word er rustig van. Ik wil net mijn raam open doen als ik mijn telefoon zie oplichten. Ik sprint erheen en grijp er naar.

*U heeft 4 foto's gekregen van anoniem*

Snel open ik de eerste foto. Ik schrik en laat mijn telefoon uit mijn handen vallen. Snel ik pak ik hem weer op en zie dta mijn scherm niet kapot is en open dan de andere foto. Ik kijk er met grote ogen naar. De eerste foto is een foto waar ik op sta met die jongen uit het ziekenhuis waarbij ik een glas water over me heen kreeg. Op de tweede foto sta ik samen met Isa op en daar zitten we in het park. De derde foto is bij Isa thuis en de laatste foto ben ik starend uit het raam. Dat was net.

Snel sprint ik naar het raam en kijk naar buiten, maar zie niks. Het is te donker. Ik laat mijn schouders zakken en doe mijn hand dan tegen het raam. Een traan rolt over mijn wang en ik haal hem snel weg. Ik open mijn raam en wil net op mijn dak springen als ik iemand hoor schreeuwen.

'Jamira nee! Je mag niet springen!' Ik draai me om en zie Isa staan met naast haar een jongen. Ik begin keihard te lachen. Ze kijken me vragend aan. 'Spingen, zijn jullie gek! Ik laat de pesters niet hun zin hebben en hetzelfde geldt voor die stalker,' zachtjes voeg ik dat laatste toe. 'En ik zal jullie niet in de steek laten, ook al zie ik niet wie er naast je staat.' De jongen stapt naar voren en ik neem een hap naar adem. Van schrik laat ik mijn handen los. Ik kan mijn evenwicht niet houden en val achterover.

'Jamiraaaa!' Dan hoor ik een luide snik en dan wordt alles zwart voor mijn ogen.

------------------------------------------------------------------------------------------------

Tamtamtam!! Wat denken jullie dat er gebeurt? Moet ik vaker van personage veranderen? Votes en comments zijn altijd welkom! ;)