Pesten! (Aan het herschrijven)

Hoofdstuk 7: Mam? ✔️

Wanneer ik voor mijn huis sta zie ik dat de deur op slot is. Shit, waar heb ik die verdomde sleutel gelaten. Ik doorzoek al mijn zakken en mijn tas, maar kan hem niet vinden. Dat wordt aanbellen.

*Ding dong*

Ik wacht geduldig op mijn moeder en hoor achter de deur geschuifel en gevloek. Na een paar seconden gaat de deur open en zie ik mijn moeder in de deuropening staan. Ze ziet er vermoeid uit met dikke wallen onder haar ogen.

'Hai mam, hoe gaat het?' Vraag ik voorzichtig.

Ik had mijn moeder namelijk nog niet gemeld wat er was gebeurd, maar denk dat ik het voorlopig ook nog niet ga zeggen. Pas als ik zeker weet wie het waren en of het vaker gebeurd. Misschien hadden ze een verkeerd iemand ofzo en deden ze het maar eenmalig. Ik zie wel, maar nu eerst kijken hoe mijn moeder gaat reageren.

'Hai mam, hai mam!! Is dat het enige wat je kan zeggen als je twee dagen weg bent en ik niet weet wat er aan de hand is. Of waar je uitspookt!?' Zegt ze boos, eerlijk gezegd woedend. Ze is niet eens bezorgd? Ik kijk haar ongelovig aan.

'Ja, je hoeft niet zo schijnheilig te kijken hoor!' Ik kijk mijn moeder nog verwarder aan en volgens mij was dat voor haar de druppel. 'Sta daar niet zo! Meekomen jij!' Ze trekt me hard aan mijn haren naar binnen.

'Ma-m, je doet me pijn.' Zeg ik met een zachte fluistering.

'Nu moet jij eens heel goed luisteren, dame!' Ik kijk bang naar mijn moeder, wanneer ze me hardhandig neergooit in de hoek van de woonkamer. Ik kan nog net een kastje ontwijken en val met een harde klap op mijn kont.

'Ik heb helemaal niks gedaan mam. I-ik was flauw gevallen in het b-bos en toen sliep ik bij Oliver thuis-s.' Mijn moeder kijkt me boos aan. 'En dat zeg je niet even! Je gaat gewoon bij een JONGEN slapen. Ben je helemaal gek geworden in dat hoofd van je.' Ze slaat me hard in mijn gezicht, waardoor ik met mijn hand gelijk naar mijn wang grijp die helemaal tintelt.

'M-maar er is helemaal niks gebeurd mam, echt niet.' 'Jaja dat zeggen ze allemaal!'

Daarna trapt ze me tegen mijn zij, waardoor ik achterover val. Tranen lopen over mijn wangen, wanneer ik probeer op te staan. Mijn moeder ziet wat ik van plan en geeft me een duwtje, waardoor ik weer op de grond val.

Had ik nou maar gewoon mijn sleutels gehad, dan kon ik stiekem naar boven glippen en doen alsof ik daar al de hele tijd lag. Maar nee hoor, ik moest zo dom zijn om ze te vergeten.

'Jij gaat helemaal nergens heen, Jamira!' Ze spuugt mijn naam uit alsof ik een vies, verrot ding ben. Ze slaat me nog een keer en loopt dan naar de keuken toe, maar bedenkt zich en loopt weer mijn richting op.

'Denk maar niet dat je hier zomaar vanaf komt door je excuses aan te bieden en alles uit te leggen!' sist ze in mijn oor.

Ze draait zich om en loopt de keuken in, waardoor ik mijn kans grijp en mezelf naar de trap trek. Dit is zwaarder dan ik dacht. Ik kom eindelijk aan bij de trap en kijk achterom. Ik hoor allerlei geluiden uit de keuken waaronder bestek. Shit. Ik probeer me zo snel mogelijk de trap op de trekken. Maar verstijf wanneer ik mijn moeder haar stem hoor.

'Denk maar niet dat dat zo snel gaat meiske!' zegt ze terwijl ze vrolijk met een mes staat te zwaaien. Ik kijk bang naar het mes en twijfel geen moment. Ik trek me nog sneller de trap op en ben opgelucht wanneer ik mijn kamerdeur zie. Wanneer ik er bijna ben, voel ik twee handen die mijn voeten meenemen. Nee! Nee en nog eens nee. Ze heeft me te pakken gekregen!

Ik schop overal heen om niet mee getrokken te worden door mijn eigen moeder. 'Neeee, mam laat me los!' Ik kijk wanhopig voor me uit, dan zie ik een plank waar ik me aan kan vast houden en grijp er naar. Ik hou het stevig vast en probeer me los te maken uit haar greep.

'Niks daarvan dame, je gaat mee!' Ze gooit het mes wat ze vast had richting mijn handen en mist ze net. Alleen heb ik mijn handen los gelaten en word meegetrokken door mijn moeder.

Ik voel dat mijn benen naar beneden gaan en maak me alvast klaar voor de fikse klappen van de trap als de deurbel gaat. Gered bij de bel. Mijn moeder laat me los en kijkt me woedend aan en loopt dan snel naar de deur toe. Ik trek me zo snel mogelijk naar mijn kamerdeur en doe hem open.

Beneden hoor ik mijn moeder praten tegen een andere vrouw en doe dan snel de deur van mijn kamer op slot. Ik leun tegen de deur en vouw me op als een klein balletje en huil tot ik geen tranen meer over heb.

Waarom doet mijn moeder zo. Dat heeft ze nog nooit gedaan. Ze was altijd aardig en bezorgd, maar nu nu herken ik haar niet meer. Ze weet dat ik het moeilijk heb gehad en nu doet ze het zelf ook. Ik vertelde zelfs nog wat er was gebeurd, maar ze werd alleen maar bozer. Misschien is er wat gebeurd of was ze zo ongerust, want ik was wel twee dagen weg.

Ik probeer om op te staan, wat redelijk goed gaat  en schuifel dan naar mijn bed toe en laat me er met een plof invallen. Ik denk nog even na over wat er allemaal is gebeurd en val dan in slaap.

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️Hier is weer een stukje, beetje kort. Jeetje dat werd tijd zeg en heb echt deze hele week niet ge-update voor dit boek. Ik ben echt erg, maar hier is weer een hoofdstukje.
Votes en comments zijn altijd welkom 😂
Love u all❤️

Herschreven op 18-12-16