İLK TEŞEKKÜR || TAMAMLANDI (Düzenlenecek)

✨ 11. BÖLÜM ✨

Herkese Merhaba ✋✋ Ben geldim yeni bölümümle birlikte. Biliyorum çok beklettim ve İnşAllah beklediğinize değecek eğlenceli bir bölüm ile geldim.

Sizlerden bool bool vote ve en önemlisi de yorum beklemekteyim. Söyleyeyim dedim :))

💢💦💢💦💢

KEYİFLİ OKUMALAR

💢💦💢💦💢

Ebrar, gelen teşekkür ile gülümsedi. Hiç beklemediği anda, hiç beklemediği kişinin teşekkür edişini duydu. Ne diyeceğini bilemedi. Bir kaç gündür düşüncelerini istila eden adama sadece gülümseyerek karşılık verdi. Başka ne yapabilirdi ki! Ahh pardon planlar vardı de mi? İşte onlarında zamanı vardı. Yavaş yavaş genç adamın kalbini ele geçirecekti.

Fark ettirmeden, hissettirmeden o kalp kendisine ait kılınacaktı. Başka türlüsü olmayacaktı ki, olsa da Ebrar kabul etmeyecekti! O mendebur suratlı sevdiği, hem kendi kalbinin sahibi, hemde kendisi onun kalbinde yer alacaktı. Kararlıydı genç kız.

Bu yaşına kadar her daim dediğim dedik olmuş, hislerinden kaçmamış, ne hissediyorsa onu karşısında ki kişiye lafı dolandırmadan söylmişti. Bu yüzden de pek arkadaşı yoktu aslında. Arkadaşlarının yüzlerine hatalarını söyleyince hepsi teker teker uzaklaşmıştı kendisinden. Az arkadaşı vardı ama çoğu kişiye değerdi. Bir kere tatlı mı tatlı Remziye' si vardı ki, onu anlatmaya kelimeler yetmezdi. O kadar cana yakın, sıcakkanlı ve güleryüzlüydü ki... Kötü günlerinde hiç yanından ayrılmamıştı tıpkı Sibel gibi. Sibel de tam kötü gün dostuydu kendisi için. Ailesinin vefatı döneminde ne Remziye ne de Sibel bir an olsun yalnız bırakmamıştı kendisini. Onlara o kadar minnattardı ki! Ve aklının bir köşesine yazdı Remziye arkadaşını adaşı Remziye sultanla tanıştıracaktı. İnanıyordu ki ikisi de çok iyi anlaşacaktı.

Bedirhan, yatakta yatan kıza teşekkür ettikten sonra kendisine şaşırsa da bu şaşkınlığını belli etmemeye çalıştı. Küçüklüğünden beri teşekkür etmesinin hiçbir ise yaramadığını görmüştü. Hiçbir zaman ailesinin de kendisine en küçük bir olayda bile teşekkür edişini hatırlamıyordu. Kaşları çatıldı. Bu yaşına kadar dile getirmediği o kelimeleri, daha bir kaç gündür tanıdığı ve hoşlanmadığı kıza karşı söylemişti. ' Teşekkür ederim, ' İşte bu iki kelimeydi Bedirhan ' ın hayatında ilk kez kullandığı, İlk teşekkür' dü.

Hâlâ kendisine gülümseyerek bakan genç kıza dikti kahveliklerini. Ne diye bakıyordu hâlâ? Uyusaydı ya!

" Uyusana! " dedi direk Bedirhan. Sesi yine sert hale bürünmüştü.

" Palyaço! " dedi Ebrar' da alayla. Bu adamın dudaklarından adını değilde Palyaço kelimesini duyması... İşte bunu başkası dese herhalde bayağı bi sert çıkardı ama karşısındaki adam söyleyince bi hoş olmuştu. Sanki sevgilim demiş gibi geldi. Ama nerde o günler diyen iç sesine anında da cevabını yapıştırmıştı. ' Hıı nerdeymiş o günler? Tabikisi yakın bir günde. ' diye dudak büktü. Sonra kendi söylediğine karşılık verdi. ' Yakın değil ama o günde gelecek bikerem. ' diyerek kendisini tasdikledi.

" Gidersen uyuyacağım! " diyerek karşılık verdi Ebrar bir süre sonra.

" Burada fazlalık olan sensin! " dedi Bedirhan tek kaşını kaldırarak.

Ebrar duyduğuyla ne yapacağını ne cevap vereceğini bilemedi. Gülümsemesi soldu. Yüzü düz bir hal aldı. Bakışlarını kendisine daha da sıkı sarılan küçük çocuğa kaydırdı. Gülümsemesi yeniden yerleşti dudaklarına. Yüzü aydınlandı, gözleri ışıldadı.