İLK TEŞEKKÜR || TAMAMLANDI (Düzenlenecek)

✨ 21. BÖLÜM ✨

Hayırlı akşamlar arkadaşlar nasılsınız bakalım?

Beni soracak olursanız da, staj, iş, rapordur falan derken kafayı yemek üzereyim diyebilirim. Rabbim hepimizin yardımcısı olsun, inşallah 💜

Şimdi fazla gevezelik yapmadan sizleri yeni bölümümüzle başbaşa bırakıyorum.

Tabi ki vote ve o değerli yorumlarınızı beklemekteyim. 💜

⭐🌟⭐🌟⭐

KEYİFLİ OKUMALAR

⭐🌟⭐🌟⭐

"Barışı sağlayabilmek için savaşı göze alırsam,
evet hazırım kaybetmeye!"

⭐🌟⭐🌟⭐

"Kardeşimle aranızdaki barışı korumak için, bazı savaşları kaybetmeye hazır mısın?"

Bu soruyu sorarken sesi net bakışları keskindi. Sanki Bedirhan'a bir şeyleri ima etmeye çalışır gibiydi. Ona önceden bazı şeylerin sinyallerini vermek ister gibiydi.

Bedirhan işittiği bu ağır soru karşısında gözlerini bir an şaşkınlıkla aralasa da hemen kendisini toparlamasını bildi. Böyle bir soru beklemiyordu. Bakışlarını Eren'den kısa bir anlığına çekip evleneceği kıza baktı. Onun kendisine umutla bakması karşısında boğazını hafifçe temizledi. Onu hüsrana uğratıp, umudunu köreltmek istemiyordu ki vereceği cevapta netti.

Bu vereceği cevap sonucunda kimseye de hesap vermek zorunda değildi.

O Bedirhan'dı...

Kimse istedi diye kendi doğrularından vazgeçecek değildi.

Kendi bildiği yoldan şaşmazdı!

Bakışlarını Ebrar'dan çekmeden hafifçe tebessüm etti, genç kızın gülüşü genişledi, kalbine bir ok misali mutluluğu saplandı.

Dudaklarını araladı ve kendinden emin duruşunu bozmadan cevabını verdi.

"Barışı sağlayabilmek için savaşı göze alırsam, evet hazırım kaybetmeye!"

Bu cümlesi her iki anlama da çekilebilecek türdeyken, bunu Eren'in de fark ettiğini çatılan kaşlarından anlamıştı.

Ortamdaki bu soğukluğu Remziye Hanım, "Hadi bakalım yüzüklerimizi takalım," dedi gülümseyerek. Aslında kadında Bedirhan'ın verdiği cevaptan memnun kalmamıştı. Beklediği cevap, "Sevdiğim için tüm savaşları kaybetmeye hazırım," olmalıydı lâkin olmamıştı.

Eren, ellerini bacaklarının üstüne koyfu, destek alırcasına bastırıp ayağa kalktı. İçinde öyle bir his peydah olmuştu nefesi daralacak gibi oluyordu. Bakışlarını tek ailesi olan kız kardeşine çevirdi. Onun ışıl ışıl parlayan gözlerine, mutluluk saçan gülümsemesindr gezdirdi bakışlarını. Bu görüntü nefesinin daralmasına daha fazla yol açıyordu.

Sanki... Sanki kötü birşey olacakmış gibi hissediyordu. Elini ensesine kötürüp zorlukla tebessüm ederken, kardeşine bakışlarıyla Bedirhan'ın yanına gitmesini işaret etti.

Evliliğe ilk adımlarını atacak olan Bedirhan ve Ebrar, odanın ortasında yan yana durdular. Yüzük takılacak ellerini uzattılar. Yüzükler takılacağı sırada, Ebrar'ın heyecandan titreyen sesi duyuldu.

"Yüzüklerimizi oğlumuz taksa olur mu?"

Bu soruyu öyle içten söylemişti ki oda dabulunan herkes o içtenliği, o sevgiyi hissetmişti.