İLK TEŞEKKÜR || TAMAMLANDI (Düzenlenecek)

✨ 14. BÖLÜM I.PART ✨

Herkese merhaba diyerek yeni bölümü bekleyenlere müjdeli haberi vereyim değil mi?   :))

Beklettim biliyorum ama bayramda yazmaya hiç fırsatım olamadı maalesef.  :((

Daha fazla başınızı şişirmeyeyim ve bölümle sizleri baş başa bırakayım...

Ahh tabi ki vote ve özellikle değerli yorumlarınızı bekliyorum, diyeyim de.  :))

✨♡✨♡✨

KEYİFLİ OKUMALAR

✨♡✨♡✨

İnsan, tek bir cümle ile nasıl şaşkına ve mutluluğa çevirebiliyorsa, tek bir dokunuşla da aynı duyguları hissettirebiliyordu.

✨♡✨♡✨

Günler ömrümüzden geçer ve biz geçen günlerin ardından yeni günlere adapte olmaya çalışırız. Geçen günlerde başımıza gelenlerle yeni günlere yöneliriz. Bu mutluluk olur, şaşkınlık olur, üzüntü olur ve ya şaşkınlık olur... Her bir duygu da hayallere dalmaktan, şöyle yapsaydım böyle olurdu ya da olmazdı demekten kendimizi alamayız.

Piknik gününün üzerinden beş gün geçmişti. Genç kız üniversitenin son günleri olduğu için gitmiyordu ve gününün tamamını çok bağlandığı Samet' in yanında harcıyordu. O küçük çocukla her geçen gün birbirlerine daha çok bağlanıyordu.

O çocuğun yaşadığı o kadar zordu ki!  Yürüyememek, koşamamak, istediği oyunları oynayamak... Onun bakışlarında kırgınlığı ve özlemi görüyordu genç kız. Bu yüzden de araştırmalarına başlamıştı. Hastaneleri, ameliyatların kaçta kaçının başarı oldukları, doktorları... En ince ayrıntısına kadar araştırıyor ve defterine not ediyordu. Sonrasında da yazdıkları arasında ince düşünüp, bağlantılar kuruyor ve elemeler yapıyordu. Ankara' ya gitmeleri gerektiği açıktı. Tabi buna abisi izin verir miydi tam emin olamıyordu genç kız ama gitmeliydi. Samet, kendisine bu kadar güvenmiş ve bağlanmışken Onu, o zorlu süreçte yalnız bırakamazdı.

Araştırmaları sonucunda bir çok ameliyatın başarıyla sonuçlandığını okudu. Doğuştan yürüme engelli olan çocuk, üçüncü ameliyatından sonra yürümeye başlaması, 16 yaşına kadar birçok ameliyat olan kızın, umudunu kaybetmeyip yeniden ameliyat olması ve tedavi süresinden 6 ay sonra yürümeye başlaması... Bu ve bunlara benzer bir çok umut var eden gelişmeler...

Ebrar, yüzünde buruk gülümsemesiyle okudu yaşanmış hikayeleri. Başaranların sayısı her geçen gün, gelişen teknolojiyle artarken, umutlarda yitmiyordu. Şimdi sıra Samet' teydi. O da başaracak ve hayal ettiği gibi yürüyecekti.

Genç kız, gözünden akan yaşı kurulayıp, önündeki defterinden yuvarlak içine aldığı hastaneye ve doktorun ismine baktı.

Ankara Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi...
Profesör Doktor Mümtaz ALPARSLAN...

Ebrar, bir umudun varlığıyla, laptopunu kapatıp, yatağının yanına koydu ve gözlerini kapatarak uykunun güzel kollarına kendisini bıraktı. Hayallerindeki adamı, rüyalarında görme umuduydu bir yandan da kalbini istila eden.

Sabah kalktığında, yüzünde ışıl ışıl bir gülümseme hakimdi genç kızın dudaklarında. Rüyasında hem Samet' i hem de piknikteyken sevdiği adamın kendisine dokunuşu ve söylediğini görmüştü.

' Ah ne kadar güzel bir rüya yaa, ' diyerek yatağında oturur pozisyonuna gelen Ebrar, ellerini yukarıya kaldırarak vücudunu genleştirdi. Yine mutluydu ve yine umutluydu.