İLK TEŞEKKÜR || TAMAMLANDI (Düzenlenecek)

✨ 27. BÖLÜM ✨

Hayırlı sabahlar cümleten arkadaşlar. Nasılsınız? 

Beni soracak olursanız akşam dişimin ağrısından yemek bile yiyemeden uyuya kalmış, gece 2' de kalkıp sizlere bölüm yetiştirmeye çalışan birisi olarak birazcık yorgunum. Ama bu tatlı bir yorgunluk. 🤗

Bu bölümü de inşallah beğenerek okursunuz. 🤗

Ayrıca sizlere iki tane haberim var.
Biri çok iyi ama diğerinin iyi olup olmadığına karar veremedim. 🙈

İlk olarak çok iyi haberden başlayalım. #wattys2017 yarışmasına katılmıştık ya hani, işte İLK TEŞEKKÜR bu sene kazananlar arasında. 😍 Hangi katagoride kazandığımızı ilerleyen günlerde hep birlikte öğreneceğiz inşallah.

Kazanmış olmak mutlu etti beni. Biliyorsunuz belki de geçen sene ki yarışmada da YENİDEN DOĞUŞ hikayem Obur Okunanlar katagorisinde kazanmıştı. 😍🤗

Bunlar için sizlere tekrardan twşekkür ederken bir sonra ki haberine geleyim.

İLK TEŞEKKÜR final oluyor.
Yani birkaç bölüm sonra -sayısı tam belli olmamakla beraber maksimum beş bölüm- final vereceğiz. 🤗

Ve ben susarak sizleri bölümle baş başa bırakıyorum. 💜

🌿♡🌿♡🌿

KEYİFLİ OKUMALAR

🌿♡🌿♡🌿

"Nasılsın?" diye sordu adam.
Kadın, "Nasıl olmamı istersin?" diye kırgınca cevap verdi.
Ve adam dürüstçe "Benim gibi," dedi.

_YabanCicegi_

🌿♡🌿♡🌿

Giden günlerin ardından geriye kalan sadece hüzün ve boşluk. Bedirhan, Ebrar'ın gidişinin ardından hissettiği boşlukla yaşamaya çalışırken, Ebrar yaşadıklarının hüznüyle beraber nefes almasını öğrenmişti. Hüzün artık diğer yanı gibi, hayatından hiç eksik olmuyordu. Bu zamanlarında en büyük destekçisi ise ailesinden geriye kalan tek varlığı abisiydi. Hiçbir zaman o konuları açmayıp, kendisini neşelendirmeye çalışması, kendisiyle ağlayıp gülmesi, hep destek olması bambaşkaydı. O olmasaydı ne yapardı bilemiyordu. Bir de can dostları Remziye ve Sibel vardı. Remziye'nin birkaç ay sonra düğünü olmasına rağmen, her aradığında yanında bulunması, Sibel'in evine gelmek istemeyip dışarıda buluşup varlığını hissettirmesi... Hepsi o kadar destekçiydi ki... Ağlamasına izin vermiyorlardı ama Ebrar ağlamak istiyordu. Hüngür hüngür ağlayıp içini boşaltmaya ihtiyacı vardı. İyiymiş gibi gözükmekten yorulmuştu.

Bitap düşmüştü...

Ne Bedirhan ile ilgili haber duymak istiyor ne de onsuz yapabiliyordu. Hani alzheimer olsaydım diye temenni de bulunmuştu ya, işte o küllüyen yalandı. Onunla yaşadığı kısa ve mutlu anlarıydı şu anda ayakta durmasına sebep olan. İlk öpüşü, ilk sarılışı, ilk teşekkür edişi... Hepsi farklı anlarda, farklı hislerle gerçekleşen olaylardı.

Telefonunu eline alıp galeri klasörüne girdi. Sevdiği adamla çekildiği bir iki tane resmi ararken zorlanmamak için özel bir albüm oluşturmuş, albümünün adını da Mutluluğum koymuştu lâkin mutluluğu çok kısa sürmüştü.